Het was mooi weer. De vogeltjes floten. En Lukas stond in z'n uppie in het midden van de straat. Een beetje verward keek de grijsharige jongen om zich heen, maar de groep vrienden met wie hij gekomen was, was foetsie. De dag was zo leuk begonnen... Gezellig met z'n allen naar Amabele, kon niet misgaan. Totdat zijn vrienden besloten hadden hem te peren. Was dit een surprise potje verstoppertje, of zo? Als dat het geval was, zou hij ze allemaal namelijk een stomp geven.

Maar goed. Positief blijven. Het had erger gekund. Het had kunnen regenen, maar nee, de zon scheen en het was aangenaam warm. Hij had vreselijke kleding aangehad kunnen hebben, maar nee, hij ging in een simpel t-shirt, een grijze joggingbroek en comfortabele sneakers gekleed (aka, Lukas = een Sjonnie). Het zat ten minste lekker. Daarnaast, hoe moeilijk kon het zijn een grote groep veel te luide jongen te vinden? Ze waren vast ergens aan het rondhangen. Hij had iets gehoord over een Maid Café, hoewel Lukas niet zeker wist of hij meer hierover wilde weten... Als hij nou gewoon door zou lopen, zou hij vast wel érgens uitkomen. Topidee.

Terwijl de jongen de brede straat door liep, vermaakte hij zich met het bekijken van de etalages. Sommige winkels hadden werkelijk waar de gekste dingen achter de grote ruiten tentoongesteld. Hoe kwamen ze erop? Maar blijkbaar trok het wel klanten, of althans, als alle Astrals die in en uit de winkels liepen iets om na te gaan was. Uiteindelijk begon de zeventienjarige zich wel te vervelen. Rondlopen was heel leuk, maar in je eentje was er toch niks aan. Of in elk geval minder. Mja. Dan moest hij toch maar rond gaan vragen. Iemand zou toch vast wel een groep jongens gezien hebben? Net toen hij op iemand af wilde stappen, hoorde Lukas achter zich iemand brullen. Wat verbaasd keek hij om, want zo vaak gebeurde het niet dat Astrals zomaar over straat begonnen te gillen. De eigenaar van de stem was een meisje van ongeveer zijn leeftijd met twee smoothies in haar handen. En, als hij haar mocht geloven, gaf ze er een weg. Zomaar. Nou, wat aardig van haar! Omdat Lukas toch niet veel beters te doen had, stapte hij met handen in de zakken eropaf. "Zeker weten?" 'vroeg' hij met nieuwsgierige twinkels in zijn ogen, "Je zou er best nog wat geld voor kunnen krijgen."

YOU REQUEST, I DELIVER