Met een hoge stapel boeken in haar handen liep ze gevaarlijk slingerend door de bibliotheek, waarna ze de boeken hard neer liet ploffen op de tafel - wat een kuch en staar van de bibliothecaresse opleverde. Oh ja, je moest hier altijd stil zijn, right? Met een geërgerde zucht plofte Azra neer op de stoel. Goed, ze wilde meer weten van dat vliegen. Als de ander het kon (eigenlijk was het helemaal niet gelukt, maar nou en), kon zij het ook, right? Ze sloeg het eerste boek open en begon rustig te lezen. Ze snapte er geen reed van.

Toen er opeens een stoel naast haar naar achteren schoof schrok ze zich te pletter. Haar hoofd schoot omhoog en ze keek naar links. Oh, een persoon. Nou ja, misschien wist die er wel meer van?

Het blonde meisje keek over de hoge stapel boeken naast haar heen en zag daar een jongen zitten. Ze trok een teleurgesteld gezicht. Type bril was dus niet haar type. Hé, nu ze erover nadacht.. Was dat niet die brillenmans die voor haar zat in luchtklas? ‘Hoi Ezra, mag ik Straks twee van je boeken lenen?` Duidelijk wel, anders kende hij haar naam niet. Het verbaasde haar dat hij fluisterde. Die bibliotheek Astrals deden je echt niks hoor, ze waren allang blij als er iemand kwam in dit uitgestorven gebouw. Oké, dat was misschien niet helemaal waar.. Maar dan nog.

"Het is Azra," verbeterde ze hem waarna ze een beetje geïrriteerd een lok haar achter haar oor deed. "Welke wil je dan?" Vroeg ze en je kon horen aan haar stem dat ze hier geen zin in had. Ze staarde naar de bladzijde die ze net aan het lezen was waar wat werd uitgelegd over vleugels. Dat wilde ze wel kunnen ja. "Kan jij dit toevallig?" Vroeg ze, waarna ze op het plaatje wees dat erbij stond van een Astral met vleugels.