Ergens diep in de nacht was hij wakker geworden, zonder enkele reden. Hij was geen lichte slaper, had geen last van nachtmerries en had ook geen moeite met slapen. Dus lag de jongen fronsend naar zijn plafond te staren, luisterend naar het lichte gesnurk van zijn mede kamergenoten en het af en toe gewoel van hen. Hij beet op zijn lip en stond op, rekte zich uit en pakte zijn shirt van het einde van zijn bed. Hier zou hij voorlopig met al dat gesnurk geen rust krijgen en zo heel erg zin in slapen had hij niet. Gekleed in een zwarte joggingbroek en een zwart, ietwat slobberig shirt, slofte Soren richting de deur, zijn pakje sigaretten van het bureau pakkend. Zachtjes sloop hij de kamer uit en vervolgens sloot hij de deur achter zich. Nogmaals rekte de lange jongen zich uit en liep toen weg van de dorms. Ergens in zijn achterhoofd kwam het in hem op dat hij regels overtrad, het was immers na middernacht en je hoorde nu te slapen, maar hij had lak, zoals altijd, aan alles. De volledige stilte die nu zijn hoofd binnendrong deed hem goed. Elke dag had hij te maken met schreeuwende brugklas koters en chagrijnige laatstejaars. Soren zat er precies tussenin en het beviel hem niet helemaal. Daarbij, de school beviel hem ook niet. Het was zo verschrikkelijk saai. De lessen motiveerde hem niet, de Astrals waren irritant en er was nauwelijks iets van leuke activiteiten. Het was dan ook niet verbazend dat de jongen zich niet altijd in de lessen bevond en nauwelijks zijn huiswerk af had. Hij vond dat zijn element prima was ontwikkeld, en ja, zijn energie kon er ook wel mee door, al had Soren wel het gevoel dat het niet boven gemiddeld was.

De jongen liep langzaam de aan de linkerkant trappen af, dichtbij de leuning. Zijn linkeroog zag tenslotte niets en diepte was ook niet zijn sterkste vak. De band die hij normaliter voor het oog had lag nog op zijn kast, kwam hij tot de conclusie, dus mocht iemand hem nu tegen komen, dan zagen ze een troebel oog met een brandwond er om heen. Vuur, bah, hij haatte het element verschrikkelijk. Het enige waar hij het goed voor vond was om je sigaretten aan te steken en je warm te houden in de winter, voor de rest kon je zonder prima overleven.
Aangekomen in de kelder sloeg Soren rechtsaf, richting de Lounge. De jongen verwachtte niet dat er iemand zou zijn en binnengekomen slofte hij richting het raam om zo over het terrein uit te kunnen kijken. 's Nachts was de campus een stuk mooier, vooral nu het in het licht van de, bijna, volle maan stond. Soren stak een sigaret op en ademde de rook in, om deze vervolgens rustig uit te blazen. Met een hand in zijn zak bleef de jongen bij het raam staan om van het uitzicht te genieten.

[Eerste post voor Aiko]

Achter hem hoorde hij het geschuifel van voetstappen. Een geërgerde zucht verliet zijn lippen, hij had geen zin in een diep gesprek, het was daar te laat voor. Of juist de perfecte tijd aangezien dat soort dingen altijd midden in de nacht gebeurde. Maar het was een wildvreemd meisje dat naast hem kwam staan. Kleiner als hem, duidelijk met donker haar. 'Hoi,' Klonk het voorzichtig vanuit haar mond. 'Hoi.' Beantwoorde Soren haar begroeting kort terug. 'Geen fijn aanzicht he?' Zei hij met een grijns toen hij haar gestaar vanuit zijn ooghoeken opmerkte. Het maakte hem niets meer uit of Astrals nu naar zijn blinde oog staarde. In het begin had de jongen zich altijd ongemakkelijk gevoeld als Astrals naar hem keken, ook al had hij de band op. Nu, jaren later, was hij daar uitgegroeid en gaf hij zero fucks over wat Astrals erover dachten. Langzaam rookte hij de sigaret op, net zo ver tot hij het bijna voelde branden aan zijn vingertoppen. Hij smeet de peuk neer op de grond en stapte er op met zijn blote voet. De jongen gromde even toen hij de hete as onder zijn voeten voelde maar het zou hoogstens een lichte brandwond worden en brandwonden had hij al genoeg dus het maakte hem niets uit. Soren bleef op zijn plek staan en keek even naar de na smeulende sigaret, vervolgens richtte hij zijn blik weer op de campus.
Naast hem klonk zacht gesnif, was ze nu werkelijk aan het huilen? Soren deed zijn best niet zijn mond open te trekken en er een vervelende opmerking erover te maken. Normaal had hij het gedaan maar nu was hij nog niet zo erg geïrriteerd. Daarbij, het leek al weer over te zijn. Het meisje opende een brief en dat trok Sorens zijn aandacht. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij ernaar. Misschien was er een dierbare van haar overleden? Of iets ergers? Niet dat de jongen zich daar in interesseerde, nee integendeel, het enige wat hem boeide was het idee dat ze iets had te vertellen, iets persoonlijks. Iets wat hem later misschien nog goed van pas kon komen. 'Alles oke?' Vroeg hij toen maar, proberend bezorgd te klinken.

Met een ruk schoot Azra overeind in haar bed en angstig keek ze om zich heen, terwijl het zweet van haar voorhoofd liep. Haar ogen stonden wijd opengesperd en bang, terwijl haar pupillen zich aanpasten aan het donker van de kamer. Ze had een verschrikkelijke nachtmerrie gehad. Heel veel kon ze er zich niet meer van herinneren, maar ze wist wel dat het ging over een monster in de schaduw, die je levend verteerde als je ook maar één vingertop in deze schaduw hield. En overal om haar heen was schaduw, die langzaam steeds meer naar elkaar toekwamen - naar haar toekwamen, totdat ze bij haar waren en haar aanraakten. Toen werd ze wakker.

Het enge was dat ze nu nog steeds in de 'schaduw' was, aangezien het zo helemaal donker was, en angstig stak ze de kaars aan die naast haar bed stond. Gelukkig. Geen monster te zien.
Toch was er wel iets anders, namelijk een hevige, hevige druk in haar blaas - Az moest nogal nodig naar de wc, out of nowhere. Snel trok ze de joggingbroek die ze onder haar bed geschoven had aan, en deed niet eens de moeite om een shirt aan te trekken. Nee, ze had toch gewoon een bh aan, en iedereen in deze kamer had hen wel is naakt gezien. Ze sliepen toch samen. Met een rilling raakte haar warme tenen de kouden vloer en langzaam kwam Az overeind, waarna ze met sprongetjes naar de wc liep zodat ze zo min mogelijk van de koude vloer aan hoefde te raken.

Toen ze klaar was hoorde ze stemmen, en een zacht gesnik. Wat nieuwsgierig wilde ze op het duo aflopen maar bedacht zich dat ze geen shirt aan had. Ach wat, dit was toch de meisjesdorm, right? Met langzame passen volgde ze het geluid, en ze concentreerde zich zo hard op de geluiden dat deze concentratie haar element aansprak en het zachtjes begon te waaien. Ze grinnikte zachtjes en kwam al snel op de plek waar ze twee astrals hoorde praatten. Ze was wat geschrokken een jongen te zien en vliegensvlug rende ze terug, haar kamer in, om een trui te pakken en die ze al teruglopend naar de plek van de andere twee astrals aantrok.

"Hee, wat is er?" Vroeg ze bezorgd, hé, dat meisje had ze vaker gezien. "Kunnen jullie ook niet slapen?" Vroeg ze daarna om de gedachtes van de huilende astral ergens anders heen te laten gaan. "Ik had een verschrikkelijke nachtmerrie." Deelde ze daarna mee, kletstante die ze was. Ze zette een stap naar voren en een pijn stak door haar voet heen, die ze met een gilletje terugtrok en ze zag dat ze in een smeulende sigaret was gaan staan. What the fuck? Maar al snel veranderde haar pijn in nieuwsgierigheid. "Wie heeft hier zitten roken?" Vroeg ze met een samenzweerderige grijns.