Met een zucht liep hij naar zijn kamer.
Het was warm, veel te warm. Daar had tie dus echt geen zin in.
Zonder op de andere jongens uit zijn kamer te letten trok hij zijn vest uit en liet het op de grond vallen, wat wat gemopper opleverde. Niet iedereen stelde een rommelige kamer op prijs. Hij hield niet van net, dan kon hij niks vinden.
Hij trok een shirt uit de kast (die lekker strak om zijn spieren sloot) en trok deze met een smirk aan. Ha, kon hij de knappe dude uitspelen. Altijd leuk. Cam liet de verontwaardigde jongens achter zich en liep de kamer uit, de trap af en liep naar buiten. Het eerste wat hij ging doen was een sigaret pakken.

Geamuseerd keek hij toe hoe de blaadjes van een jongen die hij al een tijdje in de gaten aan het houden was wegvlogen. Ach, dat kreeg je als je een stuudje was. Hij had daar geen last van, omdat hij zijn huiswerk niet maakte.
Met langzame passen slenterde hij naar de zwartharige toe, die zijn blaadjes aan het oppakken was, en ging naast hem staan. Eerst leek de ander hem niet op te merken, maar na een paar secondes kwam er een reactie. ’Mooie schoenen,’ Was de ander hem nou aan het bekijken? Z'n ogen gleden wel heel subtiel over zijn lichaam. "Als je me knap vindt kan je dat ook gewoon zeggen," zei hij zachtjes en hurkte door zijn knieën heen, waarna hij nog een trekje nam van zijn sigaretje, om vervolgens te helpen met het oprapen van zijn dingen.

’Als je dat gelukkig maakt,’ een klein lachje verscheen op zijn gezicht en hij humde zachtjes. "Hmhm." Als de gentlemen hij was zakte hij door zijn knieën en begon hij wat blaadjes van de grond af te halen. Zijn ogen waren nog schuin op de andere jongen gericht en grinnikte toen die weer overeind kwam, terwijl er nog een heel deel blaadjes op de grond verspreid lag.
Cam raapte het overige deel van de papieren op, en zag dat de ander zijn hand voor hem uitstak. De kleine jongen versmalde zijn ogen voor een fractie van een seconde. Wat moest hij daar mee? Maar uiteindelijk (na maximaal een seconde) pakte hij de hand beet en liet de ander hem overeind trekken, waarna hij de papieren aan de ander overhandigde. ’Bedankt trouwens,’ Cam knikte naar hem. ’Het had niet gehoeven.’

De sigaret hing tussen zijn tanden geklemd en, nog steeds zo gentleman-ish, haalde hij deze uit zijn mond waarna hij hem uitstak naar de ander. Hij had deze jongen wel is vaker zien roken, dus was het beleefd om hem ook wat te geven, niet? Tenzij hijzelf een beter merk had dan hem.
Het pakje was hij natuurlijk in zijn kamer vergeten. Ongeveer. Het was niet zo dat hij de ander een afgelebberde sigaret wilde geven natuurlijk, maar het bespaarde heel wat om samen een sigaret te roken in plaats van allebei één, niet?

Het haar van de jongen wilde niet uit zijn gezicht blijven zoala hijzelf dat wilde. Daar had Cam nou nooit last van, kuch kuch. Toen hij de sigaret aanbood, wees de ander zijn voorstel af, wat hem niet heel blij maakte, totdat hij de rede hoorde. 'Got my own. Tenslotte denk ik ook eerder dat ik je wat verschuldigd ben.' Dat was netjes, maar in Camerons ogen onnodig, al gaf hij er geen commentaar op maar nam hij een trekje van zijn sigaret. ’Wil je ijs? Ik trakteer. Een kleine cooldown voor de verrekte zon. Tenzij je niet wilt, of lust, natuurlijk.’ Cam glimlachte en knikte. "Lekker," zei hij, zijn toon wat vrolijker dan normaal. "Ik heet Cameron. En jij bent?" Vroeg hij nieuwsgierig; iets wat totaal niet bij hem paste.

- mobielpost :3

De blik van de ander schoot naar hem toen hij zijn naam vertelde, en kort daarna kreeg ook Cam de naam van de vreemdeling te horen.  ’Arran, leuk je te ontmoeten,’ Arran grijnsde scheef, en het ontging niet dat dit ongeveer dezelfde scheve grijns was al die hijzelf had. Met zijn tweeën liepen ze over het plein heen. Cameron wist de weg niet, maar volgde de ander.
’Volgens mij was daar ergens zo’n kerel met zo’n ijskarretje. Of die moet alweer verdwenen zijn.’ Merkte de ander op, en de korte jongen grinnikte om de denkrimpel die in het voorhoofd van de ander verscheen. ’Welk jaar zit je trouwens? Je gezicht komt me niet echt bekend voor. Al moet ik toegeven dat m’n geheugen zo slecht is als een zeef. Excuse moi.’ Vlak daarna pakte de ander een sigaret. "Nou, ik ben 16, dus ik zit in de derde." Antwoordde hij. Met een glimlachje keek hij naar de balancerende sigaret. "Je moet hem niet zo houden," zei hij langzaam, waarna hij stopte met lopen en voor de langere jongen ging staan, waarna hij de sigaret zachtjes wat dieper in de mond van de ander duwde. "Anders heb je sneller kans dat het papier loskomt," vervolgde hij, waarna zijn groene ogen van de sigaret naar Arran's blauwe gleden.

+ a bit romance for u <3

'Is het een beetje uit te houden daar?'
Cameron grinnikte zachtjes en knikte. Het ging best goed, toch? Hij had redelijke cijfers en skipte gezond af en toe een klas.
Toen pas viel het de kleine jongen op dat de ander zijn sigaret niet goed hield, en met zachte passen liep hij naar de ander toe. "Je moet hem niet zo houden," zei hij zachtjes, en zijn duim duwde de sigaret verder de mond van de ander in. "Anders heb je sneller kans dat het papier loskomt," lichtte hij toe en zijn ogen gleden naar die van de ander.

Arran leek even van zijn stuk gebracht, en zelfs zijn wangen begonnen wat te verkleuren. Het was moeilijk voor Cam om een glimlachje te onderdrukken. 'Well, weer wat nieuws geleerd. Danku, Mister.' Het klonk ietwat geforceerd, maar dat maakte de jongen niets uit. Zolang hij maar bleef praten.
'De ijscoman,' zei de ander opeens en verward staarde Cameron hem aan. Uh, wat? "Oh, ja, de ijscoman," antwoordde hij vervolgens en hij liep achter de langere jongen aan. 'Zoveel keuze... Er is trouwens geen budget of iets dergelijks, dus leef je uit.' Há, alsof hij dat ging doen. Dat zou pas onbeleefd zijn, 10 bolletjes op iemand anders zijn kosten.
Zijn groene ogen gleden langs het menu. Er was chocola, hazelnoot, banaan, aardbei, framboos, kersen, twix.. Maar één smaak trok zijn aandacht en vastberaden richtte hij zich op naar de ander. "Mag ik een hoorntje, met één bolletje nutellasmaak?"

Een glimlach verscheen op zijn gezicht.
’Sure.’ Antwoordde hij en hij glimlachte voorzichtig terug. ’Hoeveel voor de gehele bak Nutella?’ Meteen schoot het hoofd van Cameron op en keek hij verrast naar de ander. Toen pas had hij door dat Arran een grap maakte, en ook de ijscoman leek het nu pas te realiseren. Cam mompelde laag en een soort van beschaamd toen hij zijn hoofd weer naar beneden liet zakken. ’Nee gekheid,’ zei Arran. ’Gewoon twee hoorntjes met elk een bol Nutella.’ De groene ogen van Cam volgden de bewegingen van de ander, die netjes alstublieft zei tegen de man. Cameron pakte het ijsje en nam een lik, waarna hij meebewoog met Arran, zijn rug tegen de zon in.
’Doe je ook aan sport?’ Vroeg deze, en de ogen van Cam verwijdde eventjes, waarna zijn wenkbrauwen omhoog schoten met een cocky grijnsje erbij. "Heb je me goed bekeken?" Vroeg hij met een plagerige stem, waarna hij de ander een soort schouderduwtje gaf. "Nee maar, ik doe meer aan fitness. Workout." Gaf hij toe. Dat deed hij liever dan - wist hij veel, voetbal of zwemmen of iets in die richting.

’Of had je toch liever de hele bak gehad?’ De vraag kwam onverwacht maar een grijns verscheen op zijn gezicht, waarbij hij zijn hoofd van nee schudde. "Nee, gekheid." Antwoordde hij, het woordje gekheid imiteerde hij van Arran.
Toen de ander vroeg of hij sportte, kon Cameron het niet laten om een cheesy opmerking te maken. "Heb je me goed bekeken?" Vroeg hij dus plagerig, en Arran stopte midden in de lik van het ijsje. Cameron grinnikte door het grappige aanzicht. ’Slechts een deel. Of ga je graag onder full-body scans?’ Meteen schoten de wenkbrauwen van de korte jongen omhoog en hij draaide zich semi-verontwaardigd om. Hierna grinnikte hij.
"Nee maar, ik doe meer aan fitness. Workout." Antwoordde hij op de vraag. ’Effectief. Doe je het al lang?’ Vroeg Arran, en er verscheen een denkrimpel op het gezicht van Cam. Hij wist het niet zeker. Met een grijns trok hij zijn shirt omhoog en bekeek zijn eigen abs is goed en overdreven. "Hmm.." zei hij zachtjes, alsof hij héél diep nadacht. "Geen idee. Misschien een half jaar?" Zei hij tenslotte, en liet zijn shirt weer zakken.

Zijn handen bleven haken op de vingers van de jongen die op de één of andere manier opeens onder de chocola zaten. "Hé," merkte hij op en wees op de vingers, waarna hij het ijsje zonder praten overpakte, zodat de vieze hand vrijkwam. Hij gaf het ijsje aan de andere hand van Arran en met zijn groene ogen op de chocoladevingers gericht pakte hij de hand, waarbij hij de wijsvinger aflikte. Tsch, dan moest die ander maar schoon zijn.

{ IDK IF THIS IS TOO MUCH

Een smirk was duidelijk op zijn gelaat te zien toen hij zijn shirt omhoog trok. Hij bekeek de reactie van de ander goed en had moeite met zijn gezicht neutraal te houden bij de verbaasde blik van Arren. "Hmmn," zei hij alsof hij heel diep nadacht, maar het was vooral om tijd te rekken. Uiteindelijk liet hij zijn shirt weer zakken en zei toen zachtjes dat hij iets van een half jaar hiervoor getraind had.
'Voor elk blokje een maand,' Merkte de ander op en een zachte grinnik was van Cameron te horen, waarbij hij zachtjes een "Ja," mompelde.
"He." Zei hij vervolgens, waarna hij op de vingers van Arran wees. Die duidelijk vies waren van zijn nutella ijsje. Kijk, daar moest wat aan gedaan worden. Met een rustige uitdrukking op zijn gezicht pakte hij het ijsje af om de hem vervolgens in de andere hand te duwen. Hij pakte de vieze hand en bracht deze naar zijn mond, waarna hij rustig het gesmolten ijs eraf likte.
'Eh..' Stamelde Arran, en een soort glimlach verscheen op het gezicht van Cameron. 'Nou, hopelijk heb je daarvan genoten.' Grinnikte hij daarna en smooth liet Cam de hand van de ander zakken, maar liet hem niet los. Hij keek gemaakt verveeld de andere kant op waarbij zijn duim rondjes draaide over de rug van de hand van Arran. 'Thanks voor die persoonlijke service. Schoner dan dit had het haast niet kunnen worden. Maar als je graag een extra lik van m'n ijs had willen hebben, had je het kunnen vragen.' Het hoofd van Cam draaide weer naar die van Arran en hij glimlachte voorzichtig. Hij bleef glimlachen bij deze jongen, niet normaal zeg. "Ik heb m'n eigen ijsje," Antwoordde hij waarbij hij een lik van zijn ijs nam. Zijn hand hield nog steeds die van de andere jongen vast. De ogen van Cam vielen op een stelletje ergens verder op, en hij kneep zijn ogen samen. "Disgusting." Zei hij zachtjes toen hij zag hoe het meisje de jongen helemaal overviel met zoenen. Niet dat hij niet van zoenen hield, maar als je zo hard bezig was, kon je net zo goed een kamer zoeken.

De ogen van Cameron schoten naar een stelletje dat elkaar wel leek op te vreten. "Disgusting." Merkte hij zachtjes op en hij rolde met zijn ogen. Uit het niets voelde hij de hand van Arran die bewoog, en er verscheen een teleurgestelde glinstering in zijn ogen. Ah, hij zou hem wegtrekken. Maar wat er gebeurde was iets wat Cam totaal niet verwacht had; hen vingers wonden zich om elkaar heen en al snel hadden ze elkaars handje vast. Hoe klef het ook klonk. Arren bewoog hun handen heen en weer en de kleine jongen probeerde heel hard een blos te onderdrukken, maar binnen no time had hij rode wangetjes. De vingers van de ander lieten hem weer wat los en opnieuw kwam er een teleurgestelde glinstering in de groene ogen van Cameron.
’Stiekem… Héél stiekem ben je jaloers,’ Cam keek op en zag de ander naar hem kijken, waarbij hij zijn haar voor zijn ogen liet glijden. Hopelijk kon de ander hem niet zien blozen, want dat zou awkward zijn. Ja, hij wilde wel een vriendje. Of vriendinnetje. Maar dat leek hem gewoon net niet te liggen.
’Nee… Gekheid.’ Er verscheen een grijns op het gezicht van Cameron en hij keek omhoog, door zijn wimpers heen, waarna hij dit beaamde. "Gekheid," zei hij zachtjes. ’Het schijnt dat je met één minuut zoenen 26 calorieën verbrand. Nog even en dat wicht is binnen record time een skelet.’ Cam grinnikte en knikte. "In vijf seconden is er niks meer van d'r over." Zei hij serieus en knikte erbij. ’Onbenullige informatie, I know.’ Verbaasd keek de korte jongen omhoog. "Ik vind 't niet erg." Zei hij en onbewust beet hij op zijn lip.

’Verstop je niet joh, ik plaag maar wat.’ Zei Arren, waarna z'n hand door het zwarte opgeschoren kapsel ging van Cam. Wat er natuurlijk voor zorgde dat Cam roder werd. Oh, hij moest echt stoppen met blozen.
’Inderdaad. Erg dit.’ Reageerde Arren op zijn opmerking en een glimlach verscheen op het gezicht van Cam. Like, hij was om de vijf seconden aan het glimlachen door deze jongen, kon het nog beter? Toen Arran zich verontschuldigde voor zijn vele gepraat, haalde Cam simpel zijn schouders op en zei zachtjes dat hij het niet erg vond, waarna hij zonder dat hij het zelf doorhad op zijn lip beet.]
Hij keek naar de blauwe, verbaasde ogen van de grotere jongen die op zijn lip tikte, wat hem op zijn beurt weer verbaasde. ’Niet bijten,’ mompelde Arran. ’Voordat je straks een koortslip hebt.’ Cam's ogen vergrootten voor een seconde waarna hij weer zijn normale gezicht kreeg. "Kan dat?" Vroeg hij, ietwat angstig. Ew, dat zou echt vies zijn. ’En door nood een week lang geen calorieën kan verbranden, zoals die twee.’ De dunne wenkbrauw van Cameron schoot de lucht in, waarna hij een soort "Ha!" liet horen. "Alsof ik iemand heb om 'calorieën mee te verbranden'." Zei hij, met een veelbetekenende blik. Single as a pringle.

Zijn groene ogen schoten met een soort van angstige blik naar Arran. Hij wilde geen koortslip. Ew. 'Joah, alles kan. Koffie kan, thee kan, melk kan...' Was het antwoord en een kleine grijns verscheen op Cam's gezicht. 'Flauw...' Zei de ander maar de kleine jongen schudde zijn hoofd, waarna hij omhoogkeek. "Nah." Antwoordde hij, zijn grijns ietwat vergroot. 'In ieder geval, het kan wel. Elke beschadigde lip kan een koortslip opleveren.' Serieus? Dat was nieuw voor hem, en onwillekeurig haalde hij zijn eigen duim nu over zijn lip, die nogal kapot aanvoelden. Oeps.
’En door nood een week lang geen calorieën kan verbranden, zoals die twee.’ Hierbij keek Cameron de ander sarcastisch aan, waarbij hij hard "Ha!" zei en zijn hoofd schudde. "Alsof ik iemand heb om 'calorieën mee te verbranden'." Arran lachte zacht, waardoor het onmogelijk was voor Cam om geen warm gevoel in zijn buik te voelen. Hormonen, bah. 'Er zijn genoeg kandidaten,' zei de langere jongen vervolgens. 'Die, of die, of die.' De groene ogen volgden de blik van Arran maar degene die hij aanwees waren meisjes. De verkeerde soort. 'They would love to go on a diet.'
'Maar he, ik sluit aan bij de club.' Zei de ander vervolgens en Cameron keek hem verbaasd aan. "Ik dacht dat je wel een vriendin zou hebben?" Vroeg hij en schudde zijn hoofd. "Ikzelf trouwens niet, ik val niet op meisjes, snap je." De allereerste keer dat hij het hardop zei, bij een jongen die hij pas kende nota bene. Weer kreeg hij blosjes op zijn wangen.