 | | zo mei 17, 2015 10:01 pm | | | Thorunn draaide zich voor de zoveelste keer om in haar slaap. Ze sliep de hele nacht al rusteloos, terwijl ze opgejaagt werd door haar demonen. Beter gezegd haar nachtmerries, ze wist niet anders dan dat ze elke nacht naar droomde. Zodra ze echter wakker werd was ze alles vergeten maar had ze enkel een naar gevoel. Ook dit keer schrok ze wakker en ademde snel terwijl ze haar blik over de kamer liet gaan, een zucht verliet haar lippen waarna Thorunn de lamp aan deed en op haar bed rand ging zitten, ze veegde haar paarze haren uit haar gezicht. Het angstaanjagende gevoel dat iemand haar bekeek bleef ze voelen. Thorunn stapte het bed uit om vervolgens haar badpak te pakken om vervolgens haar pyjama om te ruilen voor haar badpak.
Ze haalde een jurkje uit haar kast die ze er overheen trok waarna ze het nachtlampje uit deed om haar slaap kamer uit te vluchten. Op blote voeten liep ze zachtjes naar beneden zodat niemand haar zou kunnen horen, het was al een wonder dat haar kamer genoten er niet wakker zijn geworden. Misschien waren ze het langzamer hand wel gewend. Het gebeurde vaker dat haar nachtlampje aan ging wanneer ze snachts wakker schrok, ze mochten allang van geluk spreken dat zij niet elke keer schreeuwend wakker werd.
Zodra ze zich buiten bevond gleed er een rilling door haar lichaam heen toen haar blote voeten de koude stenen raakte. Gehaast rende ze naar het zwembad, met een beetje geluk was de deur los en anders kon ze nog via het raam naar binnen. Om een of andere reden werd die nooit op slot gedaan, even aarzelde ze voor dat ze de deurklink naar beneden drukte om daarna het gebouw binnen te lopen. Zodra ze het zwembad bereikt had, trok ze haar jurkje uit en legde die weg voor ze naar het water liep. De volle maan zorgde voor genoeg licht om de omgeving te zien, zodra ze bij de rand stond sprong ze het water in.
Thorunn zwom naar beneden waar ze even bleef voor ze weer omhoog kwam. Water wist haar altijd te kalmeren, niet alleen omdat het haar element was maar ook omdat het haar deed denken aan thuis. Ze was gewend aan de kou thuis, de warmte hier daar kon ze nog steeds niet aan wennen. Het duurde niet lang voor ze op de rand ging zitten en het water liet bewegen met haar stuuringen.
For Isaiah
|
|
| | do mei 28, 2015 5:10 pm | | | Huh... Wat verbouwereerd en met een kurkdroge keel en mond keek de jongen op, moeilijk knipperend tegen het felle licht van de bureaulamp. Onder zijn armen lag een opengeslagen Flora & Fauna boek en daarop een verkreukelde half afgemaakte tekening van een plant. De plant die hij getekend had, stond voor hem. Een korte blik om zich heen vertelde hem dat hij zich in de plantenkas bevond en terwijl de witharige jongen wat versuft om zich heen keek, herinnerde hij zich stukje bij beetje wat er gebeurd was. Natuurlijk.. Hij was voor zijn huiswerk naar de kas gegaan om een plant te tekenen en de opgaven te maken, maar was toen zo moe geworden dat hij pardoes in slaap gevallen was. En nu was het... Hoe laat? Nacht, zo te zien. Fijn. Hopelijk kon hij de slaapzalen nog inkomen... Hopelijk kon hij nog in slaap komen als hij eenmaal in zijn warme bedje lag.
Lichtelijk gestrest om de gedachte dat hij wellicht de nacht buiten zou moeten spenderen, pakte hij zijn spullen in en zette hij de kleurige plant weer terug op zijn plaats, waarna hij het kleine lampje uitzette en half op de tast richting de deur liep. Na de kasdeur achter zich gesloten te hebben, begon zijn tocht over het veld. Het was niet de eerste keer dat hij hier in het donker rondliep, maar toch kreeg de jongen de kriebels van die kille leegte. Nee, hij zag veel liever een zonnetje in de hemel en talloze leerlingen en docenten die rondliepen of lekker van het weer genoten. Rust was soms wel fijn, maar er bestond voor hem ook iets als teveel rust.
Toen de jongen echter licht uit de ramen van het indoor zwembad zag komen, bleef hij wat verward staan. Huh? Hadden ze de lampen niet uitgedaan? Of was er iemand...? De schoonmakers lagen nu waarschijnlijk ook al in bed... Nieuwsgierig en een beetje bezorgd draaide Isaiah zich dus een kwartslag en drentelde hij richting het zwembad. De buitendeur was niet op slot gedaan, for some reason, maar dat vond de jongen op het moment niet zo erg. Scheelde hem ook weer moeite. "Hallo?" galmde zijn vragende stem voorzichtig door de ruimte, terwijl hij zijn hoofd om de deur stak en rondkeek. Hmmm.
HOE BEDOEL JE LAAT. Sorry D: |
|
