GENERAL

[ NAME ]Anokin Worick Delia.
[ GENDER ] man.
[ AGE ] 34.
[ ELEMENT ] Vuur.
[ ENERGY ] Positief.
[ YEAR ] ‘Had ik die nu nodig?’
[ BIRTH PLACE ] Eldara.

APPEARANCE

[ HAIR ] Middel lang rood, met een pony dat schuin voor zijn ogen valt.
[ EYES ] Blauw.
[ LENGTH ] 1 meter 82 centimeter.
[ BUILD ] Anokin is slank en licht gespierd door zijn dagelijkse trainingen.
[ CLOTHES ] Hij heeft vaak standaard kleding aan, jeans met een shirt met daaroverheen een jacket. Toch heeft hij soms ook een net pak aan, alleen als hij belangrijke afspraken heeft. Heel zelden heeft hij een armband om maar wel vaak een zweetbandje, zwart wit geblokt.
[ SPECIAL ] Hij heeft altijd een sigaret op.
Over zijn oog heeft hij een litteken. Om deze litteken te verbergen heeft hij een ooglapje. Verder zit er op zijn rechterhand een litteken, zowel op de rug van de hand als in de palm. Over zijn gehele lichaam zitten littekens.

PERSONALITY

;">
Hoe kalm en nuchter hij kan zijn, is Anokin ook ongedwongen en kinderlijk. Hij is zorgeloos en kan heel snel van het een en ander onderwerp overschakelen. Hij is goed met improviseren.
Hij flirt met Astrals van zijn leeftijd en kliert graag met jongeren vaak om hun reacties te zien en hun te meten. Hij is intelligent, geestelijk weet hij veel over de wereld. Anokin kan echter snel geïrriteerd zijn als je hem steeds op de huid zit. Hij kan hierdoor dingen zeggen die hij helemaal niet slecht bedoeld maar wel zo brengt.
Hij is meer een doener. Hij kan er niet tegen strakke regels, hoe strakker je hem eraan houd, hoe meer hij jou gaat uitlokken, maar hij raakt dan ook vreselijk verveeld.  
[ LIKES ] Roken, niets doen, buiten rondhangen en reizen.
[ DISLIKES ] Astrals die denken dat zij de baas zijn, ook Astrals die denken dingen beter te weten. Slijmerige dingen en kleine kleuters.

GESCHIEDENIS

Anokin is geboren op 24 April.
Toen hij kon lopen en zindelijk was namen zijn ouders hem vaak mee naar allemaal verschillende plekken, maar zodra een klein kind kon lopen moest je er ook vaak naar zoeken! Anokin maakte vaak uitstapjes, liep van hop naar her om vervolgens te gaan schreeuwen omdat hij zijn ouders weer eens kwijt was.
[ 4 - 8]
De jaren vlogen voorbij en terwijl Anokin groter werd kregen zijn ouders het steeds drukker. Hierdoor kreeg hij al snel een oppas en die wist wel wat leuks te doen. Die zogenaamde "leuke dingen" waren leren lezen en schrijven, waardoor hij dit allemaal al op vroege leeftijd leerde .
Uiteraard was spelen leuker en Anokin speelde dan soms toch even stiekem verstoppertje met de oppas, of ging zonder het te melden zomaar iemand uit de buurt een bezoekje brengen.
De volwassenen uit de buurt waren dol op hem omdat hij zoveel durfde, veel pit had en bovenal veel humor had. Hij wist iedereen altijd wel weer op te vrolijken, tot de ouders er natuurlijk achter kwamen. Dan wisten ze al vaak dat Anokin zomaar even ergens heen was gegaan. Als dit het geval was, dan moest hij vaak een week binnen blijven als een soort straf.
[8 - 12]
Rond deze tijd had hij al hoge cijfers in de klas, maar hij was een ‘rotjong’ in de klas. Hij raakte verveeld, en een verveeld kind moest je niet hebben. Hij haalde ongein uit, maar ging soms dermate ver dat hij de andere jongens echt aan het wegpesten was. Zijn ouders namen daarom al snel een beslissing waar geen enkele kind vrolijk van werd. Hij werd naar een school gestuurd waar je dingen te leer kreeg waar respect en discipline er genadeloos in werd geramd. Als je je daar niet aan hield  dan werd je hardhandig aangepakt.
Regelmatig kreeg hij slagen met een liniaal op zijn vingers, maar enkele keren ook op zijn achterste. Toch weerhield hem dat niet om nog altijd heisa te trappen. Sommige leerlingen op het internaat hadden dan ook respect voor hem dat hij dat deed, maar ze mochten hem ook. Dit kwam doordat hij ook andermans dingen op zich nam zoals; de schuld die hun hadden, of een knal voor zijn kop als hij een ander weg duwde.  
Ook in deze periode bleven de cijfers hoog. De prijs die hij betaalde was dat hij zijn familie niet meer zag, maar ook zelden zijn vrienden nog. Het was hem verteld dat hij in het internaat zou blijven tot hij volwassen zou worden, tot 18 jaar.

[12- 18]
Enkel op school wonen maakte hem ook maar ergens vreselijk duf. Hij kon er niet tegen steeds weer opnieuw aan regels vast te zitten. De tijd vorderde al snel en hij kreeg al snel te horen dat hij naar huis mocht. Dat klonk even raar, hij was inmiddels 15 jaar. Hij mocht naar huis? Het woord huis klonk hem al vreemd in zijn oren. Na ruim 6 jaar kwam hij weer thuis, korte haren, nette kleding en alles was rustig… alles was rustig, dat was niets nieuws. Van vroeger wist hij dat dit ook altijd zo was geweest. Hij stond er nu alleen in de woonkamer, enkele familie tekeningen waren weg, maar ook nieuwe waren in de plaats gekomen. Zo bleek hij nu een zusje te hebben waar hij zich niets van herinnerde.
Hij ging weer naar een normale bovenbouw, daar kwam hij in aanraking met rokers, gebruikers, dealers en automatisch stroomde hij mee naar de ‘slechte’ kant. Hij begon zich steeds minder netjes te kleden, maar ook werd hij brutaler. Soms leek het zo erg te worden dat hij eigenlijk weer terug moest, maar de ouders waren haast niet thuis, hij ook niet. Ze lieten hem dus maar zijn gang gaan, de kostschool koste toch meer.
Doordat hij steeds vaker met de verkeerde in de aanraking kwam, moest hij ook al snel voor zichzelf leren vechten. Hij moest leren voor zichzelf op te komen, voor zichzelf de lijn te trekken.
Hij besloot zich aan te sluiten bij een clan. De clan beschermde de Astrals die hun huurden, maar ook gaven verschillende teambuildings zoals; survival met een guide, water-gaming, dit werd gespeeld met waterpistolen en moest je als twee squads elkaar gaan verslaan. Ook deden ze aan missies waarbij gewonden kunnen vallen, de clan had eigenlijk twee gezichten.
De clan had zich zo meervoudig ingedekt dat ze niet snel gepakt konden worden mocht er daadwerkelijk wat handeltjes gevonden werden. Zo kon hij dingen leren en zelf misschien een clan starten of iets later. Hij leerde ook vechten, verdedigen en andere handige dingen om Astrals te slim af mee te zijn.
[18 - 23 ]
Op zijn 18e had hij een gesprek met zijn mentor en ouders. Aki, zijn mentor, leerde hem veel in de clan, maar koppig zoals hij altijd was zei hij dat hij het bronzen blad zou halen bij de clan, en dat hij een zijtak zou gaan nemen.
Het bronzen blad stond als teken dat je een ervaren persoon was met het overleven. In deze trainingen moest je altijd verschillende vaardigheden leren. Water zoeken, want hoe vind je water op de meest warmste dagen zonder een put te gebruiken of een kraan. Hoe herken je sporen van dieren? Hoe kon je droog blijven als het regende en het nacht was? Je leerde overleven in de bossen, maar ook leerde je hoe je moest overleven in de dorpen. Hoe kon je de sfeer het beste herkennen, dit was iets waar Anokin wel moeite mee had.
Na hij het bronzen blad had gehaald, door een maand lang te overleven alleen in een woestijn in Nimriande. Hij zou in de gaten gehouden worden zodat ze het konden meten. Hoe deed hij het? Hij maakte tenslotte een ondergrondse bunker, dat koud zou blijven in de zon. Hij had een dier van zijn leven moeten beroven voor een deken en eten. Hij begon met een basis, onderdak, eten en drinken, maar het belangrijkste was warmte die je ’s nachts misten.
Een maand later kreeg hij goed nieuws, hij had het gehaald. Er waren moeilijke momenten geweest voor hem, maar het kwam allemaal wel goed.

De zijtak dat hij nam, was scouting. Hij moest vaak naar andere clans toe. Dingen uitzoeken of werd als eerste ergens heen gestuurd om vervolgens verslag uit te brengen. Dit deed hij met pen en papier of een duifje die een kokertje rond zijn pootje had. Dan stopte je er briefjes in die gekleurd waren. Elke kleur had zijn eigen code. Het was werk waar Anokin toch redelijk goed in was. Hij liep dan ook regelmatig rond met een oude camera. Informatie die hij extra verzamelde verkocht hij dan weer aan Astrals. Zo wist hij zijn winsten ook hoog te houden.
Maar niet alle missies waren een succes of kwam Anokin er zonder schrammen vanaf. Toch wist hij, na enig tijd, de leiding van de scouts te worden. Hij had dingen sneller door, maar doordat hij de leiding kreeg mocht hij Astrals gaan trainen, zijn ervaring met anderen delen. Ook werd hij nog steeds op missies uitgestuurd, maar dingen leken langzaam aan niet zoals ze zijn.

[23 – 25]
Twee jaar later was hij voor zichzelf gaan werken samen met wat oudere vrienden, ze werden nu gezocht voor de informatie die zij wisten. Hij wist nu wat de clan deed, hoe ze dingen regelde, maar ook hoe ze achter de schermen draaide. In de zwarte markt dingen ophalen, verkopen en omkopen. Hij wist wie er op zwarte lijsten stonden, waarom ze er stonden, welke spionnen er waar en de informatie ging van kwaad tot erger. Binnen in de clan had hij zich niet gedragen zoals zijn ware ik was. Dat had hij geleerd van zijn mentor en vriend. Hierdoor wisten ze niet wat hij in petto had voor hun, wat zijn echte ik was, gevecht technieken zijn of manier van denken. Niets.
Toch viel het zwaar om steeds op de hielen gezeten te worden door verschillende Astrals. Hoe moest je hun te slim af zijn? Keer op keer moest je met verschillende dingen, op verschillende methodes doen.

[25 – nu ]
De jaren waren wat stugger nu dat hij zelf iets runde. Wel had hij vrienden gemaakt en trouwe kameraden. Deze Astrals waren soms ook dubbele spionnen die voor hem werkte. Wel maakte hij genoeg geld, maar was wel voorzichtig met zijn doen en laten op moment.
Een nacht was het wel zo ver, er was een verrassingsaanval wat leiden tot verwondingen. Hij raakte een vriend kwijt en kwam er zelf met wat minder zicht vanaf. Zijn rechteroog was geraakt en had een snede, maar zo had ook zijn rechterhand een flink diepe wond opgelopen. Zijn vriend hielp hem erbovenop, maar ze drukte hem allemaal op zijn hart dat hij naar een dokter moest, maar Anokin bleef koppig.
Hij kreeg een ooglapje zodat Astrals die kras niet zouden zien. Het was er een die voor altijd zou gaan blijven, een litteken.
Na ruim een half jaar wist hij het zeker, dit soort leven wilde hij andere Astrals van behouden. Maar hoe te beginnen? Na zijn schulden betaald te hebben begon hij met een studie, survival en gym. Hij zou het aanpakken bij kinderen en hun dingen leren om niet zoals hem te eindigen. Met een frisse blik begon hij aan de studie.
Via een kennis kwam hij achter een baantje, in een school les geven aan kinderen. Vaak had hij niets met koters te maken, maar toch nam hij het aan. Gym en survival… dat zou toch wel moeten lukken?

Lesmethode

Anokin is in het begin wat minder goed met kinderen, dit komt voornamelijk omdat hij niet meer weet hoe hij er mee om moet gaan. Het zal wel wennen, maar dat heeft even tijd nodig.
In een groep is hij sneller geïrriteerd, dit komt doordat er dan te veel kleine dwergjes rond hem heen hangen die iets willen. Hij kan heel streng zijn, hij kan de pik op je hebben, maar als je hem met respect behandeld zal hij ook een stuk rustiger en milder zijn.
Als je een keer het goed verkloot hebt bij hem zal hij het ook lang herinneren. Je maakt het ook niet snel goed met een sorry, je zal je als een leerling wel weer moeten bewijzen.
Wat hij probeert met survival is theorie met praktijk te combineren, vragen waarom je dingen zo doet.

ETCETERA

-  Hij een hondje heeft, een puppy?
-  Altijd een pakje sigaretten mee heeft?
-  hij soms flinke nachtmerries heeft?
-  Hij is nog nooit ziek geweest of naar een dokter gegaan?