We were the Kings and Queens

OF THE EAST COAST VILLAGE STREETS, WITH AN AIR OF CONFIDENCE AND GRASS STAINED KNEES

Hoe moeilijk kon het nou eigenlijk zijn, zo een airboard maken?

Al die ‘geniën’ die er altijd zo moeilijk over deden met hun veel te grote breinen dachten teveel na, waardoor ze zichzelf gewoon in de weg zaten. Hun eigen brein was hun grootste obstakel, simpliciteit was de oplossing! Je pakt een goeie plank en je maakt er een bord van, je plakt het energiedingetje (het kristal wat de energie vast kan houden, massaproductie uit fabrieken, made in China Cenarion), je steekt wat van je eigen energie erin, je gaat erop staan en hocuspocus; je hebt je airboard! Nou eh, simsalabim; dat zat er dus niet in. Heel jammer, maar de simpliciteit leek het toch niet helemaal te zijn op deze manier. Verdorie.

Aislin was erachter gekomen dat haar optimistische kijk hierop zo zijn miscalculaties had meegebracht, op de harde manier. Hoewel het allemaal zeer veelbelovend was begonnen, bleek de uitwerking toch niet zo simpel te verlopen. Een plank krijgen voor een bord was nog niet zo lastig geweest, de bestelling had enkel lang op zich laten wachten, maar dat was slechts een uitdaging voor haar geduld geweest. Hetzelfde gold voor dat kristallending, no sweat there. Maar zodra het meisje al haar mooie spulletjes binnen had en daardoor eindelijk kon beginnen aan haar persoonlijke projectje, toen pas viel het echt allemaal in duigen. De eerste obstakels sprongen omhoog toen het meisje eigenhandig een degelijk bord uit de plank hout probeerde te krijgen. Zagen en schuren vergde toch wat meer handigheid dan ze zelf ter haar beschikking had, met haar twee linkerhanden. Maar ok, geduld was een schone zaak, dus had Aislin wat reserveplanken besteld, terwijl ze haar zaag-vaardigheden testte bij de eerste plank. Zo waren er uiteindelijk drie hele planken doorheen gegaan, voordat ze eindelijk iets acceptabels had geproduceerd. Het langwerpige ding was redelijk recht te noemen en in Aislin haar ogen was dat goed genoeg. Want dat betekende dat ze eindelijk aan het leuke werk mocht beginnen! Vanaf dit punt zou het vast allemaal een stuk soepeler verlopen!

Teleurstellend, was dit niet het geval. Een plank maken was één ding, maar dat zweefgeval op de juiste plek eronder plakken was iets héél anders. En al die goede moed wat het meisje meegebracht had naar buiten, alle nodige spullen onder haar armen dragend, begon nu langzaam ook weer op te raken.
Bij één van de grote bloembakken zat het meisje, betekend met schrammen, blauwe plekken en pleisters. In de kleermakerszit had ze zichzelf op de grond geplaatst, terwijl alle spullen op het bankje naast haar rustte. In haar schoot lag de plank, met een gek, ijzeren apparaat dat aan de onderkant hing. En dat stomme, gekke ding werd nou al voor de zoveelste keer losgeschroefd en versteld. Dat stomme, gekke ding was namelijk de hele sleutel naar haar succes. Dat stomme, gekke ding hield het kristal vast waar haar energie in opgeslagen werd en stootte het er weer uit dankzij een simpele druk op de knop. Die uitstoting zorgde er dan weer voor dat het object van de grond gedrukt werd en tada; het object daardoor liet zweven. En het zou natuurlijk super fucking vet zijn als je met zoiets een vervoersmiddel zou maken. Zoals een zwevend skateboard, om zo maar een totaal willekeurig voorbeeld te noemen. Maar ja, dan moest dat kreng wel op precies de juiste plek gesteld worden, anders ging je scheef en dan ging je dus keihard op je bek. Tevens de reden dat Aislin er zo messed up uit zag. Arm kind.
“Nog een keertje, kom op,” mompelde het gewonde meisje tegen zichzelf. Het zou haar wel gaan lukken, uiteindelijk. Met nog een halve draai zette het meisje de bout wat strakker, waarna ze het misbaksel aan hout en ijzer op de grond legde. Aan de bovenkant zat een knopje, wat vervolgens ingedrukt werd. Een zacht, zoemend geluid startte op, waarbij het falende experiment wat scheef van de grond kwam. Goed, het kwam in elk geval omhoog, dat was stap 1. Met een ruk sprong Aislin omhoog, waarna ze beide voeten zonder twijfel tegelijk op het zwevende bord parkeerde. En dit was het punt waar het (alweer) fout ging. De plank kiepte direct naar voren wegens het plotse gewicht, waardoor het hout plat met een klap op de grond kwam. Een harde krak volgde, waarna Aislin naar voren vloog en haar onvermijdelijke val tegemoet ging. Fucking great. “TIIITS!” schreeuwde het meisje, nog voordat ze de grond zou kussen. Alweer.