[Gelieve eerst dat Allen reageert en dan Aiko, Mayla en Azra~]

Met hun armen vol tassen en die tassen vol spullen waren de twee weer aangekomen op de campus van Rikka High, klaar om wat lol te trappen. Wren had sneller gelopen dan voor welke gymles ook en daarom waren ze vrij snel weer bij de Boy's Dormitories. Nee, daar mocht ze eigenlijk niet komen, blabla, maar daar lagen Allens vermommingen. Dus, daar moesten ze eerst heen. Wren liet zich door Allen vertellen waar ze heen moest en liep toen met een stevige pas vooruit, zo snel als haar kleine beentjes toelieten. 'Ik heb er zo'n zin in!' zei ze, haar stem wat gedempt. Net deze ene avond kon het haar wel schelen als ze allemaal Astrals zou alarmeren. 'Zetten we de spullen op jouw kamer en gaan we dan naar de meisjes?' vroeg Wren. Wren had het idee dat ze beter wat brugjes kon overmeesteren van het vrouwelijke geslacht dan mannelijke. Vooral omdat zij even lang was als de vrouwelijke brugjes, of kleiner. Allen had hulp nodig. Daarbij wist zij daar nog wel een paar slachtoffers.

Zodra ze er waren dumpte Wren de spullen en wachtte ongeduldig tot Allen de vermomspullen tevoorschijn had gepakt. Snel, snel! Wren was blij dat ze al donkere kleding aangehad had, anders viel je ook weer zo op. Een neongeel trainingspak had iedereen gealameerd voor ze ook maar de campus op waren. Vol trots maakte Wren zichzelf klaar voor de kill: een charmante, grote nepsnor, recht onder haar neus. Verder bond ze haar lange haren met een elastiekje dat ze altijd bijhad vast in een staart, zodat dat niet in de weg kon zitten. Toen begon ze naar spullen te zoeken. 'Waar is de ducttape en het touw?' Ze konden nooit drie personen tegelijk in bedwang houden, zeker niet als ze nog een andere probeerden te vangen. Dus dan maar zo.

Zodra de preparaties gereed waren, keek Wren naar Allen en ze besloot het plan nog een keer door te nemen. 'Dus, we gaan daarheen en we kijken of we iemand op de gang vinden? En als we in een kamer gaan kijken is er vast nog wel iemand die al veel vroeger is gaan slapen dan de rest,' vond Wren. En dan zouden ze wel zien hoeveel ze er aan de haak zouden slaan. Er was ook een limiet aan hoeveel moeite ze wilde doen. 'En als we dan de Astrals getransporteerd hebben kunnen we de spullen gaan halen en alles mooi maken.' Ze bleef stil nu en keek Allen aan, wachtte op een teken. Anders konden ze hun horloges goed zetten en er vandoor gaan! Op naar de girl's dorms en kijken of er nog een nietsvermoedend slachtoffer rondzwierf op de gang.

Gezamenlijk stampten Wren en Allen het schoolterein over. 1, 2 in de maat, anders wordt de juffrouw kwaad. Ha! Alle docenten waren allang naar bed, het was tijd om bruggertjes te vangen. De wereld was van hen vanacht en geen plan leek te gek. Het was ook daarom dat hij het in zijn hoofd had gehaald om over het hek van de kinderboederij te klimmen om 2 kippetjes van hun stok te plukken en bij de glitterpoedertjes en andere versiersels in een tas te proppen. De beesten hadden een pokkeherrie gemaakt en zijn kleding, die nog steeds ietwat vochtig was van Wren's domme douche-actie, aangevallen met hun venijnige snavels. Oeps, een gat in zijn trui, dat zou zijn moeder niet leuk vinden. Ach, die was er ook niet, dus dat was een probleem voor later. Waarom zou je je vandaag druk maken om iets wat pas morgen een probleem werd? Dat kostte alleen maar energie. Precies dat dus.

Wat ze deden zodra ze de gangen van het muffe gebouw betraden was het beste te omschrijven als fluisterschreeuwen. Het was heel hard praten met een toontje alsof je fluisterde, een beetje hoe dronken Astrals stil proberen te doen. ''Ja, doen we. En die kippen kunnen wel even in de kast van Charlie.'' Perfect plan. Allereerst werden die irritante kakelbeesten in de kast van zijn broer geworpen, waarna hij die stevig dicht deed. Zo werd het geluid door de kleding gedempt, handig. Nu het verkleedfeestje. Ze stonden erbij als twee kleine kinderen die een toneelstukje zouden gaan doen. Alles was leuk en eigenlijk wilde hij Wren ook nog wenkbrauw snorren geven, maar dat wilde ze niet. Allen verwisselde de tiara die hij als een trotse prinses had gedragen voor een cowboyhoed van een recent halloweenfeestje en plakte een pikzwarte snor op, waarvan de randjes op uitstekende wijze omhoog sprongen. Een grote zonnebril om zijn vermomming af te maken. Allen wierp een blik in de spiegel en lachte. ''Howdie, partner,'' met een over de top versie van het cliché Cenarion accent begroette hij Wren gevolgd door een klassiek tikje tegen zijn hoed. ''Laten we wat basisschool biggetjes vangen.'' Hij was een mix tussen een bodyguard, een sheriff en een stierenvechter, het was gewoon zo heerlijk fout. Maar de hoed verborg het meeste van zijn rode haardos en de bril verhulde zijn sprankelende groene ogen. En de snor? Fabulous~

Wren kreeg de rollen tape, Allen nam de touwen en gebruikte al zijn scoutingkennis om er een lasso en twee 'valstrikken' van te knopen. Daarmee zouden ze het varkentje wel wassen. Sluipend als twee inbrekers uit Ocean's Eleven bereikten ze de veel nettere en luxere gebouwen van de meiden. Allen vond het nog steeds niet eerlijk dat de meiden blijkbaar recht hadden om douches die langer dan 10 minuten warm water uitspuwden en de jongens het moesten doen met lekkages en schimmelplekken op de muur. Maar dat was algauw vergeten, ze moesten hun vang plek gereed maken. Allen oefende met de lasso, pogend Wren te pakken te krijgen. Na eindeloos sjorren lukte het en vol goede moed legde Allen de valstrikken voor de deuren van de slaapkamers. Het duurde wel lang zeg, voor er iemand kwam. ''Zal ik.. anders even kloppen?'' Hij schoot naar voren, tikte met zijn knokkels een ritme op de deur en schoot weg naar de kant waar de deur hem zou verbergen. Klaar om elk moment de strik aan te trekken, zodat de voet van de arme nietsvermoedende Astral die naar buiten was gestapt vast zou komen te zitten. En daarna zou Wren diegen wel vasttapen. Ofzo. Wat was nou het nut van een uitgewerkt plan, ze konden best een bruggertje aan met z'n tweeën. De deur ging krakend open, Allen trok, zocht Wren op. ''De tape, doe de tape!'' moedigde hij haar aan.

[Met een beetje vertraging dan uiteindelijk toch gepost <3 Hopelijk is het zo een beetje goed, anders pb je me maar c:]

Okay, okay. Het was eigenlijk bedtijd, maar ze had Logan een belofte gedaan om voor het slapen gaan nog eventjes hem te bezoeken en een kambeurd te geven. Ze deed dat meestal tijdens de pauze al, maar Logan hielt van kammen en dan knorde hij ook zo lief. Mayla was snel snel in haar vrijetijds kleeding nog langs de dichte deuren naar buiten gegaan. Bij de stallen had ze een welkome begroeting gekregen van haar reuze wolf vriend. Mayla giechelde zachtjes en kriebbelde hem begroetend. Als in een stil gemaakte afspraak maakte geen van beide een hard geluid om nog wakkere Astrals niet nieuwschierig te maken. Logan genoot er heerlijk van hoe de kam door zijn vacht gleed en elke los haartje eruit mee nam. Mayla kamde hem helemaal en voelde de slaap in haar ogen, want ze prikte van de slaap. Logan bemerkte het en draaide zich naar haar toe. Mayla zag aan zijn ogen dat ze genoeg gedaan had en knuffelde zijn grote wolvenkop. ‘Slaap lekker lieverd.‘ zei ze en gaf Logan nog een klein kusje op zijn snuit. De wolf keek toe hoe zijn bazinnetje zijn stal uit die ze op slot deed. Het was nog een heel tot de gebouwen en ze hoopte maar dat er niemand haar zou zien? Met snelle toch zachte passen rende Mayla terug en opende de deur. Heyeah! Jammes lelijk piep ding!!! Mayla verstijfde en maakte na even geluistert te hebben, maar ze hoorde niets geboord te hebben sloot ze gauw de deur en vluchten snel naar haar kamer, al snel hoorde ze gestoei, maar ze wist niet waarom en wat was, maar zodra Mayla de hoek om keek zag ze twee man druk met een derde te zijn. eventjes wist ze zich geen raad door vermoeidheid, maar ze probeerde langs het stel heen te sluipen naar haar eigen kamer...

Eerst had het haar een geweldig idee geleken om kippen te kidnappen en mee te nemen, maar na een paar seconden was Wren ze al zat en wilde ze er nuggets van maken. Kom op, die beesten maakten zo'n herrie! 'Omdat het voor het goede doel is,' zei het meisje, terwijl ze de kop van een kip vastpakte en het beest dwong haar recht aan te kijken. Intimiderend, right? Zou die kip leren. De alcohol sloeg zo ondertussen nog meer op haar in en ze stommelde lekker achter Allen aan, naar het jongensgebouw. Haar manier van praten was zo zacht als ze dacht dat nodig was; een slechte poging tot fluisteren. Maar een voordeel wat zij had, was dat ze vaak grootspraak had en zoveel niet waargemaakte uitspraken had. Astrals die hen dit hoorden zeggen zouden nog in hun ergste dromen niet bang worden van dit plan. Want wanneer maakte Wren haar beloftes nu echt waar? Nou ja, nu het team Wrallen was, kon daar wel eens verandering in komen.

De kippen werden netjes opgeborgen en toen begonnen ze zich te verkleden. Wren keek naar Allen de cowboy, kon haar lachen bijna niet inhouden. 'Dus, cowboy met de lasso en de tape queen?' vroeg ze, toen ze de tape in haar handen gedrukt kreeg. Haar grijns zou Allen genoeg moeten vertellen; dit was een goede taakverdeling. Het meisje deed een zwarte muts ver over haar hoofd, over de staart die ze gemaakt had heen. Haar haren waren jammer genoeg te lang om ergens in te verstoppen, maar ze was niet de enige met blauw haar hier. Bovendien was een deel van haar kleding ook blauw, dus met een beetje geluk zou het donkerblauwe overvloeien in haar haren en zouden haar slachtoffers niet meer weten of ze een heel breed vest aan had gehad, of echt blauw haar had gehad. Slim, of slim? Ze plakte de snor doodserieus op haar gezicht en trok zwarte handschoenen aan. 'Maar goed dat jij die verkleedkist hebt gekregen voor kerst,' zei ze, blij. Dit was perfect. Ze hoefde de brugjes niet eens met haar eigen handen aan te raken!

'Let's go,' antwoordde Wren. Ze pakte een rugtas die ongebruikt en nogal leeg in de kamer lag en gooide de tape en wat andere spullen die ze eventueel tijdens de jacht nodig konden hebben erin. Tape en touw, nog wat handige dingetjes. Dit kwam helemaal goed. Ze was zo in concentratie toen ze bij het meisjesgebouw aankwamen, dat het lastig te geloven was dat dit Wrén was. Ongeïnteresseerde, lollige Wren die nooit ergens serieus mee bezig was. Misschien had ze dan toch haar passie gevonden. Dit moest haar baan worden. Het meisje bewoog zich voorzichtig en stil, heel anders dan de bombastische stijl die ze zichzelf over het algemeen aanmat. Iedereen moest dan weten waar zij was en de spotligt op haar richten. Vannacht schoof ze dat echter even aan de kant; ze was nu deel van een team met een plan. En dat plan zou slagen, koste wat het kost.

Allen klopte. In plaats van dat dronken Wren een lollige, semi-gevatte opmerking maakte, bleef ze stil en knikte. Klop jij maar, zij wachtte het kind wel op. See you in hell. JA. DAAR KWAM IEMAND. Wren dook verder in elkaar, probeerde op te gaan in de schaduwen of iets. Zou ze in de val stappen? Zodra Wren dacht dat het touw om haar been strakgetrokken werd, sprong ze naar voren, in een poging zich op het kind te werpen. 'Ssshhht,' zei ze, rustig. Wren probeerde met haar eigen gewicht het bruggertje tegen de grond te houden, probeerde één hand neer te zetten om haar door haar eigen schouder tegen de grond te houden. Met haar andere hand probeerde ze in de tas te grabbelen en greep de tape er snel uit. 'Allen, roulatie! Overnemen die handel,' siste ze, terwijl ze hoopte dat ze het meisje zo ondertussen al niet kwijtgeraakt was. Ze moesten haar even in bedwang krijgen met de tape.. Beetje om haar armen, wel over de mouwen van haar shirt natuurlijk, anders had ze pijn. En een fijne prop in haar mond. Dat zou voldoende moeten zijn..

[OOC: ik ben ervan uitgegaan dat Mayla over de gang loopt in een poging naar haar eigen kamer te gaan en dan in de val trapt. Ik hoop dat het voldoende klopt! Verder zijn al mijn acties richting Mayla beschreven als 'probeerde' etc., omdat ik natuurlijk niet beslis of alles lukt~ Thanks for participating : D]

Hij was de beste sheriff van heel west-Eldara, matey. En Wren was de tape queen, volgens haar.. Wat dan weer nasty klonk, een beetje als een slechte benaming voor de bekendste porno-actrice. Maar het was niet alsof hij dat soort tapes nodig had hoor! Hij had sjans genoeg. Eh. Moving on.
Project kidnap een Astral was begonnen. Allen klopte aan bij een van de kamers van de jongere leerlingen en verborg zichzelf, voor als er iemand naar de deur zou komen. Dan zouden ze die Astral kunnen vangen en blinddoeken, zo zouden ze nooit als daders te identificeren zijn - onschuldig tot het tegendeel bewezen was. Maar hoe slim zijn tactiek ook bedacht was, dat had natuurlijk geen zin als er iemand over de gang kwam huppelen.

Allen ving een glimp glanzend blauw haar op, ver beneden zijn ooghoogte. Even was de verwarring van zijn gezicht af te lezen, maar algauw concludeerde hij met zijn razendsnelle, aangeschoten brein dat dit smurfje lichter haar had en bovendien nóg kleiner was dan zijn metgezel. Woww. ''Pak haar goed in! Ducttape mummy!'' moedigde hij Wren aan, de lasso strak aantrekkend. Vervolgens mengde ook Allen zich in de poging tot gevangenneming van de Astral, wel extra voorzichtig, want hij wilde haar geen pijn doen, dan zou het meisje het alleen maar op een krijsen zetten. Of huilen en dat moest hij echt niet hebben.. Zou de sfeer gelijk grandioos verpesten. Hij hielp zo veel mogelijk mee het meisje hier te houden en toverde dan al grabbelend een handjevol confetti uit zijn broekzak - altijd handig om daarvan een voorraadje bij je te hebben - en bestrooide hun slachtoffer. ''Ge-fe-li-ci-teerd! Je bent uitgekozen om ons te helpen bij een verrassing voor de geweldige docenten van Rikka High! Dus als je mee werkt en belooft stil te zijn, haalt Wr-eh-'' Bijna had hij Wren's naam eruit geflapt. ''Wresley die prop uit je mond en kunnen we gezellig stilletjes kletsen. Ok?'' Hij wist het bijna zo te verkopen dat het een heel redelijk voorstel was. Iets waarop zijn besnorde glimlach ook wees. Ja, dit was heel normaal.

Ja, dit ging helemaal goedkomen! Wren probeerde het meisje al tegen de grond te houden en terwijl Allen 'hielp', (lees; met confetti gooide) begon zij met de ducttape haar polsen bij elkaar te binden, evenals haar enkels en maakte ze van zakdoekjes - ongebruikte, no worries - een prop voor in haar mond. Ze was niet ontzettend ruw, alleen het naar beneden houden van het meisje kostte nog wat energie. Maar Wren was niet van plan hier teveel moeite voor te doen en ze wilde ook geen wonden oplopen. Dus dan maar zo; minimale moeite, maximaal resultaat. Dat moest te doen zijn, toch? Ze hoopte er al jaren op.
'Ja hoor, Wresley,' spuugde Wren zowat naar Allen, hoewel op een zachte toon. 'Zeg dan de Wreker, gek,' voegde ze er met een snuif aan toe. Het meisje was zo ondertussen wel ingepakt. 'Zo,' zei Wren tevreden. Ze stond op, durfde eindelijk de smurf los te laten, en klopte haar handen af. 'Verder is het jouw zorg,' vond Wren. Zij had haar al ingepakt, Allen kreeg de eer om het meisje aan de kant te schuiven zodat ze verder konden. Want met al die commotie en het geklop zou het vast niet lang meer duren voordat het brugje aan de andere kant van de deur wakker zou worden..

'Posities terug innemen!' commandeerde Wren, waarna ze wonderbaarlijk genoeg haar eigen bevel opvolgde. Ze was helemaal into deze missie, zag het als haar opdracht en hoger doel van deze nacht. 'We moeten klaar zijn voor de volgende, die heeft vast wel iets gehoord,' zei Wren. Ze was in haar hele leven nog nooit zo serious ergens mee bezig geweest. Als dit nou een beroep zou zijn, hoefde ze niet eens meer te studeren! Maar ondanks haar enorme seriositeit, kon ze het niet laten om te lachen om Allen's schattige grijns toen hij probeerde een deal te sluiten met de gijzelaar. Op zich was Wren het hier niet mee eens; ze had gewonnen en zij was nu dus absolute heerser over het leven en de keuzes van dit meisje. Tenminste, dat vond haar dronken brein. Het meisje kreeg dus geen deals of keuzes; ze deed maar gewoon mee. Maar de manier waarop Allen het bracht voorkwam dat Wren erdoorheen ging gillen, zich ermee bemoeide. Ze liet het zoals het was en ging weer naast de deur zitten. Dit was echt het leukste wat ze in lange tijd gedaan had. Nu moesten ze nog even wachten op een reactie buiten de deur, de val voor de volgende brug lag al klaar. Hopelijk zou alles soepel blijven verlopen..

[OOC: Godmod van Mayla met toestemming~ Woohoo, gotta catch em all : D Volgende post is voor Aiko~]

Aiko had een rustige avond verwacht, eentje zonder enige commotie. Waardoor ze rustig op haar bed was gaan zitten in een kleermakerszit en zoals gewoonlijk heel eventjes mediteerde. Ze hield er van, de rust en stilte, die om haar heen was, en zich kenbaar maakte. Ze haalde diep adem terwijl ze langzaam weg zonk in een plek die enkel voor haar bereikbaar was. Ze had haar ogen rustig gesloten toen een gebonk op de deur weerklonk. Ze wou niet dat de anderen wakker werden dus stond ze voorzichtig op, en liep ze naar de deur toe. Heel even wachtte ze, voordat ze met een rustige haal, de deur opende. Verward keek ze in het rond, terwijl ze een stap naar achteren zette, en weer terug naar bed liep. Ze had niemand gezien, en daarom de deur maar weer gesloten. Waarschijnlijk waren het de buren, die klopten zo nu en dan wel eens op de deur, of muren. Alsof ze belletje lellen aan het uitvoeren waren enkel dan niet in een normale buurt. Ze irriteerde zich daar vaak wel een beetje aan, maar had besloten dit gewoon te vergeten en verder te gaan met haar rustige meditatie. Tenminste dat was wat ze van plan was, ze wist niet of de buren weer van plan waren de rust en stilte te verstoren met hun gebonk en hun gefeest.

Nu werd het haar te gek, met een verontruste blik in haar ogen, stond ze naar vijf minuten dan toch weer op, om de buren te waarschuwen voor hun geschreeuw. Enkel een ander kamergenootje was wakker, de rest sliep nog. Met een kleine knik naar het andere meisje, stond ze dan toch op, en liep ze naar de deur toe, langzaam opende ze die, terwijl ze slaperig om zich heen keek. Daarna zette ze een stap op de gang, en keek nog wat verward rond. Voordat ze opmerkte dat het wel heel erg verdacht stil was, enkel was het toen al te laat...

OOC: ivm toetsweek een beetje een slappe reactie sorry.

Wresley de Wreker. Dat klonk als een naam van een worstelaar, eentje die nog nooit een wedstrijd in de Pit verloren had. Maar over die vechtclub praatten ze nu niet. Het ging hier om een mini-kidnap. Want mini was dit meisje zeker wel. Die paste vast probleemloos in een prulenbak, handig! ''Het is net een mini-jij,'' fluisterde Allen zachtjes naar Wren. ''Je verloren zusje?'' Pesterig porde hij Wren in haar zij, tot zij hem tot de orde riep. Paraat staan, ja baas! Hun eerste vrijwilliger werd met wat ducktape aan de muur vastgezet, waarna ze weer klaar gingen staan voor nummer twee.

Een paar meter verderop kwam er beweging in de deur, waarop ook Allen in actie kwam. Jaaa! Hij greep de pols van het zwartharige meisje, trok haar uit de kamer en gooide de deur verrassend zachtjes dicht. Vlug trok Allen een stukje tape van de rol, scheurde die met behulp van zijn tanden los (oh wat een sexy beest) en bracht die naar haar mond. ''Sssssst,'' klonk het samenzweerderig, terwijl hij probeerde de tape over de mond van het meisje te plakken. Ze was een stukje langer en had eigenlijk een best leuk gezichtje, maar ja, er was geen plaats voor medelijden in hun plan. Dus richtte hij zijn blik maar op Wren. ''Wat doen we? Nog eentje?''