Shinon was nog maar net op school en ze had het al lastig. Theorie was niet voor haar in de wieg gelegd, het zorgde er wel voor dat ze achter kwam met het huiswerk en in de les. Ze was meer van dingen doen, zoals nu even vrolijk rondlopen en toch hier en daar een winkeltje pakken. Ze had wat tekenspullen vandaan, bij een klein fonteintje was ze gaan tekenen en tekende verschillende dingen. Van Astrals naar dieren die langskwamen… ‘zou ik ooit ook een eigen huisdier mogen..? misschien als ik Fealwen even lief vraag.’  Dacht ze maar en begon zich toch uit te rekken. Met licht gekraak van haar knieën stond ze weer op. ‘Misschien even ergens wat drinken…’ mompelde ze lichtjes haar gedachten eruit. Zo gezegd zo gedaan en liep naar een Cafe. De leukste naar haar idee leek B&B wel, de andere hadden maids… oke… misschien grappig, maar niet alleen. Binnen nam ze rustig een bakje thee.
Met de thee dampend voor haar nipte ze op de achterkant van haar potlood. De tekening die ze maakte lukte niet geheel honderd procent. Toch wat moeite doen met de schaduwen wist ze het een compleet geheel te maken. “Misschien… moet ik wat vaker opletten tijdens de tekenlessen…” Mompelde ze hardop en leunde op haar hand die met elle boog op tafel leunde. Ze blies in haar thee en bekeek de ruimte nog een keer. Het was er nog rustig, maar dat was ook niet gek. Het was immers nog maar middag en geen avond. Haar aandacht werd echter getrokken toen iemand naar binnen kwam. Had ze hem niet ergens zien rondlopen toevallig? Schoolplein misschien?

Voor de zoveelste keer had Soren zich onder de Astrals begeven, maar zo heel erg geïnteresseerd in hen was hij niet. Hij was hier echter gekomen omdat deze massa van Astrals die allemaal hun eigen leven leidde, geweldige of juist verschrikkelijke dingen meemaakte, een leuker aanzicht was dan de lege campus van de school. De school waar hij zich dag in en dag uit verveelde. Niet omdat het simpel was, gewoonweg omdat het hem niet interesseerde. Soren hoorde nu in een les te zitten maar had besloten naar de mensenmassa te gaan kijken want daar hield de jongen nu eenmaal van. Het biologeerde hem dat al deze Astrals een eigen leven hadden, hun eigen geheimen hadden en weet niet wat. Met een grijns liep hij tussen de rest door, duidelijk genietend van alles en iedereen. Telkens paste Soren zijn pas aan zijn omgeving, hier en daar gesprekken opvangend, niet allemaal interessant maar leuk om te horen. Zijn ogen vingen een vrolijk uithangbord op. Een winkel? Nee, een café. Zijn mond voelde plotseling droog aan en een grijns stond op zijn lippen. In cafés was het ook altijd gezellig, wellicht kon hij nog een leuk gesprek aanknopen met iemand. Soren maakte zich los van de mensenmassa en liep het café in, verrast door  de zo weinige opkomst van Astrals die binnen zaten.
Aan de bar bestelde de jongen een koel drankje en terwijl deze in de maak was liet hij zijn blik de ronde in gaan en vielen zijn ogen op een meisje dat ook naar hem zat te kijken. Blauw haar, dat zag je niet overal. Daarbij had hij het gevoel dat hij haar vaag herkende, misschien had hij haar een paar keer in de gangen gezien, blauw haar was nu eenmaal opvallend, vanuit hem gezien dan. Hij bedankte de barman toen deze hem het drankje aangaf, betaalde en slofte toen nonchalant richting het meisje toe. Zonder een woord te zeggen ging Soren tegenover haar zitten en nam een slok van zijn drinken. Hij deed zijn ooglapje wat beter aangezien hij het gevoel had dat het niet helemaal goed zat. 'Jij zit ook op Rikka High, niet?' Zei de jongen wat kortaf. Nee, hij was niet chagrijnig, eerlijk gezegd had hij geen zin in een gesprek.

Zwarte haren, gouden ogen redelijk lang en zag er duidelijk ouder uit dan dat zij was. Ze leunde op haar hand, keek wat verveeld voor haar uit tot er ineens iemand voor haar ging zitten. Ze keek verbaasd op met grote ogen. Ze wist zichzelf even kort geen houding te geven. “Golden eyes…” Mompelde ze rustig en keek van zijn ene oog naar het andere. “Cool…” Het waren haar gedachtes dat ze eruit mompelde. “hmm…, ja… “ Klonk ze rustig en zette haar beker thee neer. “Ik zit ook op Rikka High… en jij dus ook. “ Al snel werd haar puzzelend gezichtje een glimlach en verborg haar schetsblok. Niet iedereen vond het even leuk dat ze het altijd zo deed tussen lessen door. “Hoeveelste jaars ben jij eigenlijk?” Vroeg ze zachtjes en keek hem toch weer puzzelend aan. Iets was flink mysterieus aan hem, maar ze kon er geen vinger op leggen. “Water?” Vroeg ze uiteindelijk. Ze liet zelf haar thee afkoelen zodat ze het zo kon drinken en zette de lege beker weer weg. Nog steeds keek ze hem vragend aan met helder blauwe ogen.

Het meisje mompelde wat in zichzelf, iets waar Soren zijn wenkbrauwen bij optrok. Misschien was het niet zo'n goed idee geweest om hier te gaan zitten. Tot nu toe was hij meerdere meisjes tegengekomen en bij alle gevallen had het geresulteerd dat hij geïrriteerd raakte van hen. Misschien moet hij gewoon uit hun buurt blijven en gewoon opgaan in de menigte, zich niet laten aanspreken en ook zelf niet Astrals aanspreken. Het was al een verbazing op zich dat de jongen iemand aansprak, hij was niet van woorden, al helemaal niet van diepe, lange gesprekken. “hmm…, ja… “ Klonk ze rustig en zette haar beker thee neer terwijl hij juist een slok van zijn drankje nam, zo te proeven zat er iets van alcohol in. Niet dat het hem uitmaakte, hij was vrij bestendig tegen alcohol en kon makkelijk een paar biertjes op. “Ik zit ook op Rikka High… en jij dus ook. “ Haar stem stond hem niet aan. Te zweverig, te nadenkend. God Astral, dacht hij bij zichzelf, zeg gewoon duidelijke zinnen en probeer niet de zweefteef uit te hangen. Zijn ogen keken even naar buiten, naar de grote mensenmassa die voorbij trok.  “Hoeveelste jaars ben jij eigenlijk?” Vroeg ze zachtjes en keek hem toch weer puzzelend aan. Weer verschoof Soren de band die voor zijn oog zat waardoor een klein stukje brandwond zichtbaar werd. 'Vierdejaars.' Zei Soren wat kortaf, nog een paar slokken nemend van zijn drankje. “Water?” Vroeg ze uiteindelijk. Met een licht handomdraai zorgde hij ervoor dat het meisje, dat zojuist haar mok had weggezet, deze weer oppakte en voor zich neer zette. Het was een kleine moeite geworden, bloedsturing. Hij was blij dat hij dit bezat omdat er zoveel mogelijkheden waren om bepaalde handelingen met Astrals te doen. Als hij nu ook nog eens in hun brein kon kruipen, wat kon hij dan wel niet allemaal flikken. 'Negatief.' Zei hij met een speels lachje.

Ze had hem wat vragen verveeld gesteld… Ze kon haar vinger niet op hem leggen, maakte niet uit hoe of wat.
Shinon schrok, haar hand en arm bewoog zonder dat ze wat kon doen. Ze herkende het getintel though, haar oom kende dit ook. Toen hij negatief zei wist zij meer dan genoeg. Ze hield al snel haar arm dicht tegen haar aan, haar hand was een vuist op haar borstkas. Met een toch pissige blik keek ze naar hem. Nou wou ze maar al te best dat ze bloed kon laten bevriezen, dan zou ze hem terug pakken… maar nu even realistisch blijven, adem in en adem uit. Ze mocht het immers niet laten pakken. “Doe… dat…niet… meer..” Sprak ze toch wat huiverend en keek hem met een glare aan. “Bloedsturen moet je voorzichtig mee zijn… “ Siste ze en sloeg haar handen op tafel en was erbij ook gaan staan. Ze stond erbij en keek hem toch sjaggie aan. “….” Toch moest ze zichzelf bedwingen hem niet te slaan en ging zitten, benen en armen over elkaar heen geslagen.