Aiko stond rustig voor de fontein te kijken, met tevreden blauwe ogen, het water had voor haar altijd een kalmerend effect gehad. Haar zwarte haren zaten weer eens in de weg. Toch negeerde ze het deze keer, normaal deed ze haar haren dan in een hoge staart, enkel had ze er nu geen zin in. Met een hand op de rand van de fontein en de anderen in het water zuchtte ze diep. Ze genoot van het waterige zonnetje dat de lente aanduidde. De tijd ging echt heel snel, en elke druppel water die in de fontein viel en de fontein weer omhoog spoot. Elke druppel die haar in het diepst van haar ziel veilig liet voelen. Heel even gebruikte ze het water om haar nog licht gewonde hand te helpen, enkel had het niet de nodige effect. Ze was nog steeds niet al te goed in het helen van zichzelf, ook wist ze dat het meestal niet nodig was. Zover ze wist had ze nog geen vijanden gemaakt, en ze hield daar dan ook niet van. Vijanden waren gewoon de Astrals die je niet begreep. Tenminste zo keek ze er tegen aan.

Een paar voetstappen klonken en ze draaide zich rustig om, voordat ze het verband met moeite weer om haar rechterhand legde en die in de mitella deed. Haar helderblauwe ogen keken even verstoord op. Ze was zo erg in gedachten verzonken geweest, dat ze niet door had gehad dat ze nog steeds op een openbare plek was. Toch veranderde haar blik al snel en werd die vriendelijk zoals altijd. 'Goedemiddag.' Zei ze zachtjes, waarbij haar woorden net zo rustig klonken als de druppels die door de fontein in het water vielen. Ze had altijd een rustige stem, tenzij ze in paniek was, wat zelden voor kwam. Boos was ze dan ook nog eens nauwelijks te krijgen, omdat ze liever iedereen in zijn of haar waarde liet. Ze was over het algemeen verlegen, dus deed ze de moeite niet om een gesprek te beginnen. Als iemand haar echt wou leren kennen, zou die vast wel met haar praten.

Tenminste dat waren haar gedachten altijd. Ergens was het gemis voor haar vredige dorpje nog steeds erg groot. Ze waren misschien niet het rijkst geweest, gezien het geld, enkel waren ze rijker in andere dingen. Zoals in familie en vrienden. Het hele dorp had een hechtte band en zorgde voor elkaar, en natuurlijk mistte Aiko dat meestal wel. Dit was de hardere wereld waarin ze met tegenzin terecht was gekomen.