Aiko liep rustig op de gangen van Rikka High. Ze was blij met het feit dat ze nog even de tijd had de school te ontdekken, misschien kon ze dan alvast wat routes in haar hoofd prenten, voor zover ze daar toe in staat was. Haar lessen begonnen pas iets later, vooral omdat ze niet alle lessen volgde, ze was een heler, dus had sowieso twee of drie vakken. Watersturen, helen en positieve energie gebruik. De energie die ze gebruikte voor het helen was sterk bij anderen, enkel enorm zwak bij zichzelf. Ze zette zichzelf dan ook maar al te vaak op de tweede plaats. Het was iets wat ze geleerd had tijdens haar werk in het dorpje waar ze had gewoond. Nu was ze voor het eerst op een andere plek, iets dat haar niet helemaal op haar gemak zette, met een beetje geluk kon ze vaak naar het meer genaamd Mesmore, daar kon ze helemaal op gaan in haar rust. Hopelijk zouden Astrals dat goed keuren. Ze kneep even haar ogen tot spleetjes terwijl ze de ruimte bestudeerde, misschien kon ze deze gang herkennen aan die deur, voordat ze de deur goed in zich op had genomen, en had besloten of ze dat als herkenningspunt kon gebruiken botste iemand met volle vaart tegen haar op.

Ze wist niet wat Astrals en dieren met tegen haar op botsen hadden. De hond van het schoolhoofd had haar hand al verwond daardoor, het was niet al te ernstig enkel was ze niet in staat de wond te helen. Dat maakte haar ook niet uit, iedereen kon leren. En uiteindelijk vond ze het misschien stiekem ook wel leuker om anderen te helen. De andere was net als haar een van de jongere leerlingen. Ook zij was op de grond gevallen, enkel niet zo ongelukkig als Aiko die weer op haar rechterhand was geland. Een steek voelde ze daar haar pols gaan en ze kneep haar ogen even tot spleetjes. Nee, ze was niet boos op de ander, want ze hadden elkaar blijkbaar over het hoofd gezien, enkel was ze er ook niet al te blij mee. De ander was op haar kont gevallen en had haar beanie verloren. Hoe dan ook, het zag er komisch uit, wat Aiko liet glimlachen. De andere tiener stond al snel weer op en stak haar hand uit, die Aiko dankbaar greep voordat zij ook op stond. Ze keek haar aan en fronste even bij wat het meisje zei. 'Oh, shit, sorry!' Aiko was helemaal geen scheldwoorden gewend in het dorpje waar ze was opgegroeid en keek haar met grote blauwe ogen aan, nee, ze werden in de bergen van Iriolis niets voor niets monniken genoemd. Ze hield haar hand even stilletjes omhoog voordat ze verlegen in de ogen van de andere student keek. 'Geeft niets, niks bezeerd?' Vroeg ze vriendelijk, anders kon ze de andere wel een snelle heling geven.

"Nee hoor, alleen een beetje pijn aan m'n kont," antwoordde de blondine waarbij ze als grap over haar kont heen wreef. "En jij?" Aiko schudde haar hoofd. 'Niet echt,' Ze had zich redelijk bezeerd, enkel was het vast niet zo ernstig. 'Van waar die haast?' Vroeg ze toen maar, om de stilte niet te lang aan te laten houden, voordat ze elkaar aan zouden blijven staren, iets waar ze niet echt zin in had. Dat zou namelijk niet werken, dan konden ze eeuwig in de gang blijven, en die stilte zou vervelend aanvoelen. Dus gooide Aiko tegen haar zin in maar wat in het gesprek. Ze sloot haar ogen even terwijl ze de pijn in haar hand probeerde te verminderen, waarom moest zij nou net een heler zijn die enkel anderen met gemak kon helen! Ze opende al zuchtend haar ogen weer en keek het andere meisje aan. Ze wist niet wat ze verder kon zeggen dus hield ze haar mond maar terwijl ze twijfelend rond keek.