 | | vr mei 08, 2015 6:41 pm | | | De roodharige liet zijn hand door zijn wijnrode haren glijden en keek met zijn kille blik kort naar zijn werk. En dat was tijdverspilling geweest. Aangezien hij nooit huiswerk maakte en voor de verandering het eens ging proberen. De rede was helemaal niet omdat hij anders een heel boek over moest schrijven. Dus hij had een poging gewaagd. Iets wat de meeste niet wisten is dat hij voor geen meter kon schrijven en ook niet lezen. Wat hetgeen was wat hij had gemaakt, no idea, maar het was iets. Zo goed als klaar propte hij de zooi terug zijn tas in en keek even rond naar de verder lege kamer. Waar zijn roommates heel de dag bleven? Het bleef hem koud, hij wist niet eens hun naam, zo sociaal was hij. Na een uur te hebben verspilt aan werken was het weer eens tijd voor praktijk lessen. Met een beetje geluk kon hij vandaag de illusie van zijn huisdier versterken. Want ja, hij deed zijn best een rimpeling over het dier heen te krijgen zodat hij ongezien de lessen in kon. En hoewel hij daarvan de basis kon was het nog lang niet perfect. Met die gedachten liep hij naar buiten en deed poging 1 uberhoud zijn hond te vinden. Aangezien het beest hem steeds stoorde met zijn oneindige energie had hij hem vrij de gangen in gelaten. Niet het beste plan maar het was iets. Hij opende enkele deuren op bruut geweld door er met zijn schouder tegen aan te bonken en keek door enkele naar binnen. Nope, geen terrorpuppy. Nope, ook niks. En daar vond hij zijn niet zo trouwe viervoeter met een stuk huiswerk van een ander zijn mond. ‘Brave Anskire’ Beloonde Hati vanzelfsprekend terwijl hij het teken gaf dat de hond moest volgen. Het huiswerk loslatend en vrolijk kwispelend volgde de puppy. Bij de trappen nam de jongen de hond in zijn armen en liep zo naar beneden. Daar liet hij het opgewekte beest weer los en ze liepen richting de uitgang om hopelijk wat verlost te zijn van de zwaar irritante wezens die er alles aan deden om zijn dag te verpesten. O ja, ze werden ook weg studenten genoemd.
{ Eerste post Sion
|
|
| | za mei 09, 2015 1:55 pm | | | Bosbes... Met een hint aardbei? Of framboos? Allebei? Of was het gewoon bubblegum? De zoete smaak kwam hem erg bekend voor, maar hij kon zijn vinger er niet op plaatsen. Zijn smaakpapillen herkenden bijna nooit het verschil tussen aardbei en framboos, noch het verschil tussen die twee en bubblegum! Oooh, misschien had hij wel eentje met bubblegum als kern gepakt en kreeg hij zometeen kauwgum!
Terwijl hij het balletje van de lolly door zijn mond liet rollen, gaf hij nog een zetje met zijn voet zodat hij sneller naar voren rolde. Hij stond ontspannen op zijn skateboard, handen in zijn zakken en zijn capuchon over zijn hoofd. Hij was vroeger vrij geweest, dus was hij met zijn skateboard naar Amabele gegaan om een voorraad aan snoep binnen te halen. Een handjevol lolly's waarbij hij niet had gekeken welke hij gepakt had, een pak met gummybeertjes, een pak met pocky's, pakjes met mini matcha en aardbeien kitkats, poptarts en meer dingen waarvan je spontaan gaatjes kon krijgen. De papieren zak vol snoep slingerde wat aan zijn arm terwijl hij terug richting de school ging. Nog steeds kon hij de smaak van de lolly niet achterhalen.
Met een voorwaartse trap slingerde hij het skateboard onder zijn voeten vandaan en reikte uit naar zijn skateboard die de lucht in vloog. Hij ving het op met één hand en hupste de trappen op, zijn wilde plukken haar springend als veertjes. Het snoep moest hij ergens gaan verbergen, sinds hij niet weer wilde dat Astrals snoep van hem jatten. Hij was ooit eens lege snoepzakken tegen gekomen en daardoor hadden een aantal Astrals veel te verduren gekregen van de kleine durfal. De meesten dachten dat hij nog een baby was die niet voor zichzelf kon opkomen, puur omdat hij er zo jong en nietsvermoedend uit zag. Echter had Sion toch behoorlijk wat lef, al wist hij nu wel dat hij het beter niet op kon nemen tegen ouderen. Een groep van zesdejaars kon hij... niet aan.
Sion hupste al naar binnen en wilde net richting zijn slaapzaal gaan, tot iets zijn aandacht trok. Iets wat hij onmogelijk kon afwijzen, sinds hij gek was op dieren en vooral honden.
Een puppy.
Sion's ogen gingen spontaan fonkelen bij het zien van het schattige dier. Hij twijfelde geen seconde en liep al op de twee af, knielde vervolgens neer en stak zijn hand uit naar de puppy, hopend dat de puppy zou reageren en zich zou laten aaien. 'Hey, little one~! Look at you, you're so adorable!' |
|
