GENERAL

[ NAME ] Wren Máraz
[ GENDER ] Vrouw
[ AGE ] Zeventien
[ ELEMENT ] Lucht
[ ENERGY ] Negatief
[ YEAR ] Vierdejaars
[ BIRTH PLACE ] Elion (zuid)

APPEARANCE

[ HAIR ] Blauw, lang en recht met een rechte pony
[ EYES ] Blauw/paarsig
[ LENGTH ] 1m54
[ BUILD ] Smal, klein en op het eerste gezicht vrij fragriel. Ze is totaal niet gespierd.
[ CLOTHES ] Jurkjes, dingen met blauwe kleuren of opvallende kenmerken
[ SPECIAL ] X

PERSONALITY

Bitch all over. Wren heeft een grote mond wanneer ze dat wil, twijfelt niet om Astrals te slaan of valse opmerkingen te maken, is tactloos, gemeen en doet alles om haar zin te krijgen. Het liefst pest ze Astrals die hoger staan dan zij of die er niet tegen kunnen. Ze heeft een bloedhekel aan lezen, gedraagt zich zoals ze er zin in heeft en kan alleen met koffie goed wakker worden. Als je haar vroeg haar bed uithaalt en dan ook nog eens geen koffie mee hebt gebracht, kan je zeker zijn dat er een uitbarsting gaat komen. Naast een ontzettend ochtendhumeur heeft Wren de neiging ruzie te zoeken en bij voorbaat ‘nee’ te zeggen. Als ze zich verveeld wordt ze alleen maar irritanter en je moet haar eigenlijk nooit energy geven; komt nooit goed. De Astrals die ze haat zoekt ze vaak op, alleen maar omdat ze weet dat zij haar ook niet mogen. Haar hoofddoel lijkt zo af en toe wel eens te zijn om andermans leven zuur te maken en het hoogste irritatie-level te bereiken. Ze stalkt graag als ze iemand mag en wordt niet graag achtergelaten of buitengesloten. Zodra er iets met vuur of ijs in haar buurt komt wordt ze ontzettend bang, gaat gillen etc. Ze huilt echter bijna nooit meer aangezien ze dat als een ontzettende zwakheid beschouwt en dat kan ze niet hebben. Ze haat het om zwakheden of afhankelijkheid te moeten tonen. Zeg ook nooit iets over haar lengte; loopt niet goed af. Wren is onbetrouwbaar, een roddelaar; alles wat je zegt kan tegen je worden gebruikt. Er zijn niet al teveel Astrals die haar mogen, maar ze kan zich prima plaatsen in het roddelcircuit. Ze houdt er af en toe ook van om rond te hangen in de disco en dronken te worden, maar dat doet ze niet zo vaak. Ze heeft zichzelf aangeleerd niet te snel vrienden te willen maken al is ze daar niet zo goed in, maar kan best introvert zijn. Ze vertelt niemand alles uit haar leven, wie weet of ze hetzelfde zouden doen als zij en alles door zouden vertellen? Nee, veel Astrals vertrouwt ze niet.  Respect heeft ze voor Allen en Charlie, aangezien ze zwaar onder de indruk is van hun kattekwaad.
[ LIKES ] Katten - Spijbelen - Astrals irriteren - Aandacht - Rozen
[ DISLIKES ] Vuur - Saaie Astrals - Regels - Etiquette

GESCHIEDENIS

The Beginning~
Het zuiden van Elion, de wat armere buurten. Het beeld zoomt in op een klein stadje dichtbij de grootste stad van Elion, de ‘achterbuurten’ die er bijna aan vast gegroeid zijn. Het zijn geen buurten waar de allerarmsten leven, maar degenen die net rond kunnen komen. Er zijn allerhande alternatieve winkels en eigenlijk is er alles wat je maar nodig kan hebben, zo in de buurt. Misschien niet alle grote merkwinkels; maar er is genoeg. Dat is precies wat Misti en Shane dachten toen ze besloten in Elion te gaan wonen. Het bevalt de twee er prima, alles binnen handbereik, geen vuiltje aan de lucht. Tot de vader van Shane ernstig ziek wordt; hij heeft altijd al een lage weerstand gehad, wat zijn zoon ook van hem geërfd heeft. Kort na hun aankomst in Elion overlijdt de vader van Shane en hij besluit naar Cenarion te gaan om voor zijn moeder te zorgen. Misti blijft achter in Elion, hoewel ze ongeveer een halfjaar later in één van haar impulsieve buien hun kleine winkeltje dichtgooit en naar Cenarion reist. Een paar dagen nadat ze is aangekomen, overlijdt ook de moeder van Shane, die hen achterlaat met een redelijk groot huis in Cenarion. Nu ze ook geld van de erfenis hebben zetten ze het huis in Elion te koop en blijven ze in Cenarion wonen. Niet lang daarna wordt Wren geboren, hoewel Shane niet weet dat het meisje verwekt is toen Misti alleen in Elion verbleef.

Settling down~
Het huis blijkt prima geschikt te zijn voor een gezinnetje dat tijdelijk teert op een erfenis; tot Wrens 4e jaar wonen ze op Razen. Ze heeft het er naar haar zin, speelt met andere kinderen uit de buurt, lacht  en doet wat ze wil. De ouders van Wren zijn echt Astrals die in het moment leven, die niet veel verder kijken dan volgende week. Al hebben ze het af en toe wel over wat ze zullen doen zodra ze door de erfenis heen zijn, maar ze praten er nooit over waar Wren bij is. Hun grootste bezigheid is zorgen dat Wren niets overkomt. Al op jonge leeftijd wordt ze verwend en vertroeteld, wat in het heden doorwerkt in haar luie persoonlijkheid.
Het geld van de erfenis begint echter op te raken en beide ouders gaan een baan zoeken. Nu Wren vier is kunnen ze wel wat langer van huis blijven en het is immers echt nodig. Zowel Shane als Misti vindt een baan en zijn dus vaker van huis, wat allemaal goed lijkt te gaan. Tot ze op een dag beide moeten overwerken en de jonge Wren probeert bij de koekjestrommel op de kast te komen: ze heeft een stoel bij de tafel vandaan gesleept en duwt deze met al haar kracht richting de hoge kast waar de trommel op bewaard wordt. Dat is één ding wat je haar na moet geven: Wren is verschrikkelijk lui, maar kan alles inzetten voor een doel waar zij iets in ziet. Uiteindelijk staat de stoel er, vlakbij de vensterbank met gezellig brandende kaarsjes bij allerlei schattige kinderfoto’s. De gordijnen hangen los aan de zijkanten van het raam, wat een beetje open staat. Maar Wren is nooit echt lang geweest, zeker niet als vier-jarige. De kast blijkt te hoog gegrepen, al is het meisje te zelfzeker en te gemotiveerd om het op te geven. Ze klimt op de onstabiele rugleuning van de stoel, balanceert erop tot ze de koekjestrommel met haar vingertoppen aanraakt… De stoel wankelt, valt om, haakt in het gordijn, neemt Wren mee in zijn val en sleept ondertussen de fotolijstjes en de kaarsen mee. Omdat Shane vuurstuurder is gebruikt hij altijd vuurmagie zodat de kaarsen zelfs na tochtvlagen blijven branden; nu zetten ze de gordijnen gemakkelijk in lichterlaaie. Het kleine meisje zit verstrengeld in een gordijn, maar weet zichzelf los te worstelen, loopt daarbij een paar glassplinters in haar huid op, maar rolt de veiligheid van de koele vloer weer op om daar op adem te komen. Ze komt overeind, blij dat haar niets overkomen is. Vuur. De gordijnen, het tapijt begint te smeulen, het hout van de kast kraakt een beetje bij de vlam die maar niet uit wil gaan. Het slaat uit naar andere gordijnen, vreet het tapijt op sneller dan een vlam zou mogen. De hitte, intens, ze deinst achteruit, wappert met haar handjes naar het vuur al maakt het geen verschil. Steeds sneller gaan haar passen achteruit, tot ze valt, overeind kruipt, gillend en huilend het huis uit rent. Met haar armen om haar knieën verslagen verstopt ze zich in de tuin, kijkt met grote ogen naar het huis dat langzaam in vlammen opgaat. Sayanora, goudvissen. Als Shane en Misti thuiskomen hebben bezorgde buren de brandweer gebeld, maar het is al te laat om er nog iets aan te doen. Ze vinden hun koude, rillende dochtertje onder de rozenstruik, waar gaatjes in de bladeren gebrand zitten door rondvliegend as; wat haar beschermd heeft. Sinds die dag is Wren dol op rozen. Ze is echter zo bang geworden van vuur dat ze schrikt en gaat gillen bij alles wat er maar mee te maken heeft. Misti en Shane besluiten terug te verhuizen naar Elion, waar hun oude huis nog staat, al moeten ze wel nieuwe banen zoeken en de winkel weer openen. Natuurlijk hebben ze dit over voor hun troetelkindje. Hun gedrag zorgt er echter alleen maar voor dat Wren tot op de dag van vandaag bang is voor vuur.

Back 'Home'~
Nog nooit was ze zo opgelucht haar thuis achter zich te laten, een nieuw thuis te vinden op een andere planeet. Hoewel haar ouders een flinke financiële klap moeten overleven hebben ze het over voor hun dochtertje, dat ze nog steeds schandalig overladen met aandacht en liefde. Nu kunnen ze de eindjes net aan elkaar knopen, maar ze hebben vertrouwen in de toekomst en sturen hun dochter naar een Elioneese basisschool, in de hoop dat dit haar Cenarion laat vergeten. Uiteindelijk verdwijnen de nachtmerries, die maar af en toe terugkomen, maar de angst blijft diep geworteld zitten. Ze weet zelf niet meer waardoor het komt; heeft de gebeurtenis verdrongen. Ze weet alleen nog dat het iets te maken heeft met haar verblijf op Cenarion. Vuur moet je dan ook niet bij haar in de buurt laten komen.
Nu haar ouders moeten werken heeft Wren vaak tijd alleen, vooral omdat ze enig kind is. Naarmate ze ouder wordt hangt ze steeds vaker rond op straat met haar ‘vrienden’; een groepje dat uitmunt in ‘stoer zijn’ en een grote mond hebben, oudere Astrals plagen, graffiti spuiten en andere ongein waar je ontwikkeling niet bij gebaat schijnt te zijn. Ze valt nog al op door haar blauwe haren en wordt ook snel uit de groep gepikt. Dit zorgt ervoor dat ze, ook door haar kleine lengte, al snel leert hoe ze zichzelf met woorden moet verdedigen. Schreeuwen, minachtend praten, opmerkingen maken; alles om zichzelf uit hachelijke situaties te redden, aangezien ze niet echt de sterkste is. Het kleine meisje zorgt ervoor dat ze snel in een groep wordt opgenomen en laat vaak van zich horen. Hier ontwikkelt ze grotendeels haar assertieve natuur, haar persoonlijkheid. Ze wil geen tegenspraak horen en komt naarmate ze langer in de groep zit ook in hoger aanzien te staan. Ze wordt geen leider of iets, maar is er wel aan gewend dat er naar haar geluisterd wordt. Aangezien dit vroeger ook al gebeurde kan ze er nu al helemaal niet meer tegen als iemand haar haar zin niet geeft, iets niet wil vertellen etc.

Troubled~
En dan komt er die tijd dat je naar de middelbare moet. Op haar elfde wordt Wren naar haar eerste school gestuurd op Elion, de bekendste school van het Zuiden. Het ‘kleine engeltje’ zou het wel goed doen, zo dachten haar ouders. Na schooltijd bleef ze nog steeds rondhangen met de groep, wat een laatste stempel zette op hoe ze nu is. In de klas kon ze het met de leerlingen wel vinden, die ook deels in haar groep zaten, maar ze deed haar uiterste best de leraren het leven zuur te maken. Propjes schieten, niet opletten maar toch net overgaan naar de tweede klas. Niemand begreep hoe ze het gedaan had aangezien ze nooit haar huiswerk maakte, alleen maar bezig was met verzinnen hoe ze zo irritant mogelijk kon zijn. Bij een groot deel van de leerlingen was ze wel populair – brugklassers staan nog niet bekend om hun seriositeit. Het kleine meisje bewijst dat haar lengte niets te maken hoeft te hebben met haar bekendheid. Haar ouders komen nooit naar besprekingen en blijven ‘kleine lieve Wren’ zien als het schattige meisje wat ze vroeger was, zijn blind voor haar asociale gedrag en laten het toe. Het wordt alleen maar erger. Waarom ze zo graag de orde verstoort, wordt niemand echt duidelijk.
Na het tweede jaar wordt ze van haar eerste school afgetrapt en moet naar een andere school, nu in Noord-Elion, aangezien geen openbare school in het Zuiden haar nog wil hebben. Op deze tweede school zit niemand die ze kent, maar het kan haar niet schelen; ze moeten haar maar nemen voor wie ze is. Hier wordt haar gedrag echter als uiterst storend gezien, niemand moet wat van haar hebben. Als in het tweede jaar ook de leerlingen zich totaal tegen haar keren besluit ze zelf van school af te gaan, ziet het niet meer zitten.

New Era~
De derde school, waar ze het de laatste jaren uit moet zien te houden zonder de leerlingen tegen zich op te zetten en de leraren insane te maken. Het valt haar tegen dat het leeftijdsysteem hier anders is dan bij andere scholen en ze hier nog langer op school zal moeten blijven, maar haar ouders zien het als een voordeel. Het blauwharige meisje is gelukkig niet berucht in het schoolcircuit buiten Elion en ze mag verder studeren op Rikka High. Oude gewoontes slijten echter niet. Ze volgt haar lessen een beetje, doet af en toe wat, spijbelt als een gek en hangt zowat overal rond. Met vrienden haalt ze ‘wat rottigheid’ uit, staat op haar etage bekend als het meisje dat met een ochtendhumeur wakker wordt en zo eens in de week een nieuwe wekker nodig heeft wegens overlijden van de oude. Op een gegeven moment krijgt ze het heftige telefoontje van haar moeder dat Shane is overleden, iets wat Wren ontzettend verdrietig maakt. Later blijkt ook nog eens dat Shane niet haar echte vader was, maar dat dit een man was Eldara. Ze heeft deze man nog nooit gezien, maar hoort er later over van haar moeder. Deze meneer is er heilig van overtuigd dat Wren net zo netjes opgevoed kan worden als zijn eigen kinderen - de officiële - en haalt haar dan ook een tijdje van school om haar etiquette bij te brengen. Hoe goed dat gelukt is, zal snel duidelijk worden.

ETCETERA

- Wren is gemakkelijk om ruzie mee te krijgen, ook om niets; het is echter soms ook verrassend makkelijk om haar interesse weer kwijt te raken
- Faceclaim; Frederica Bernkastel - Umineko