Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


It's not what it looks like..




https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Iconn_zpsgarfwntk.jpg

17
Negatief
Vuur
Allen
Allen
Administrator


It's not what it looks like..  Empty
wo dec 23, 2015 5:54 pm
De hele vakantie was in een waas van warme glühwijn en vettige oliebollen aan hem voorbij gegaan. Hij had niets nuttigs gedaan en het was fantastisch geweest. De jongen had geen greintje spijt, enkel geweldige herinneringen aan schaatsen en surprise sneeuwballen bombardementen. Hij had kerstcadeaus gekregen, zelfs een complimentje van z'n ma voor het mooie cijfer dat hij voor zijn stiekem totaal geïmproviseerde presentatie had gekregen. Maar zo'n compliment was natuurlijk niet compleet zonder een fikse lading dreigementen over wat hem allemaal te wachten zou staan als hij dit jaar niet haalde, gemixt met subtiele beloften over de rooskleurige toekomst die hem te wachten stond als hij genoeg indruk maakte. Bedankt, mam. Al moest Allen toegeven dat het vooruitzicht van een cd-speler op zijm kamer hem wel aan stond, hoe zeer hij ook wilde beweren dat deze omkoperij niet werkte op een vrije geest als hijzelf.

Maar het bracht net  dat beetje extra motivatie die Allen nodig had om voor de gestaag naderbij komende toetsweken aan de slag te gaan, iets waarvoor hij in de kerstvakantie eigenlijk ook tijd in had moeten plannen.
Dus sloop hij enkele dagen nadat de saaie januari routine weer begonnen was door de kille bibliotheek, met een dikke handgebreide sjaal om zijn nek en zijn gezicht geslagen. Zo zou hij niet opvallen,  had hij zichzelf gerustgesteld, niemand zou hem herkennen. En daarbij: Al die nerds hadden toch geen social life, dus roddels zouden zich niet zo snel verspreiden over de stapel boeken die hij mee getild had. Toch had hij het idee dat Astrals over hem fluisterden, dus na een iets te felle 'sssst' naar een groepje Astrals zonk hij met zijn rug naar hen toe neer aan een van de laatste beschikbare plekken. Er waren blijkbaar genoeg saaie boekenwurmen in Amabele om dit gebouw behoorlijk druk te maken.

Getergd tilde hij een boek op van de stapel die hij heel tactisch op een vrije stoel naast hem geplaatst had en sloeg die open. Dit was het moment. Hij, Allen Springs, notoir lesontduiker en veelpleger van chaotische grappen, ging een samenvatting maken.

[Toch maar dat biebtopic, ik was er klaar voor, sorry not sorry. Eerste post gereserveerd voor Wrennie.]



https://2img.net/h/oi63.tinypic.com/2wg9c8g.png

17 jaar
Negatief
Lucht
Wren
Wren
Student


It's not what it looks like..  Empty
wo dec 23, 2015 9:41 pm
Had ze ooit de belofte gemaakt om beter te gaan studeren? Wren herinnerde zich vaag dreigingen van vaders en moeders die wilden dat ze zich als een volwassene ging gedragen en eindelijk op zou letten op school. Yeah, right. Kom op! Hoe kon dat in 's hemelsnaam leuk zijn? Ze was al volwassen genoeg, kon haar eigen beslissingen nemen en met de consequenties leven. Ofzo. En daar ging het toch om? Ze had lol gehad deze vakantie en hem helemaal naar tevredenheid besteedt. En als dat niet genoeg was voor haar ouders, tja, jammer; ze moesten het er maar mee doen. Alsof Wren ooit serieus naar hen ging luisteren, ha. Grapje zeker.

Het meisje had zich echter wel gerealiseerd dat, als ze dit jaar nog enigszins tot een goed einde wilde brengen, ze dan wel echt moest gaan studeren. Dus, nieuwjaarsresolutie en maar aan de slag? Toch gaf het haar een naar gevoel in haar maag en een bittere smaak in haar mond zodra ze de bibliotheek in stapte. Dit was het domein van de stuudjes, de medium slimme Astrals en nog erger: de nerds. Ze hoorde hier absoluut niet thuis en het was eigenlijk een wonder dat er nog geen bibliotheekverbod aan haar naam hing. Blijf ten alle tijden minstens een kilometer bij de bieb vandaan. Nou ja, dan viel dat alles nog mee.

Ze verzamelde wat boeken, die veel te zwaar waren. Kom op, wie las er nu boeken met meer dan 100 pagina's? Maar blijkbaar waren alle schoolboeken veel en veel zwaarder van dat. Wren verspilde wat tijd met checken of er geen dunne boeken waren, maar na tien minuten moest ze vaststellen dat ze het met de dikke pillen moest doen. Met een diepe zucht begon ze de dingen die ze moest hebben op te stapelen. Een boek over Luchtsturing voor semi-gevorderden. Een boek over negatieve energie voor complete sukkels. Een boek over de meest creatieve zelfmoordmethodes- nee, dat was er niet. Balen. Dan maar een boek over de geschiedenis van Amabelle, want so help me God, daar had ze zich nog nooit in verdiept.

Zo onenthousiast mogelijk sloeg ze een boek open om even een pagina te lezen en zichzelf voor te bereiden op wat er ging komen. Blablabla lucht, blabla sturing, lastig en opletten.. wat? Heel langzaam keek Wren weer op van het boek, met een uitdrukkingloos gezicht. Even sloom sloeg ze het boek weer dicht. Wat was er zojuist gebeurd?
Ze had een hele pagina gelezen, jaja, meer dan ze normaal al deed. Maar er was niets van blijven hangen. Geen woord. Ze kon niet eens zeggen wat de titel nou geweest was. Damn, waar waren haar studieskills heen? Niet dat haar skills uit meer bestonden dan een boek ondersteboven vasthouden en een opmerking maken die alleen voor haar slim leek. Zelfs in de praktijk was ze een stuntelaar die meer geluk had dan ze toe zou geven. Ze had nog veel te doen.

Het meisje zuchtte. Hoeveel rotmensen waren hier precies? Er was bijna geen plek meer vrij! Ze overwoog even om iemand te bedreigen totdat ze weggingen en hoewel het een veel leukere tijdsbesteding zou zijn dan studeren ooit kon zijn, wist ze dat ze het niet uit moest stellen. Hoe eerder ze begon, hoe eerder ze weg kon.
Ha, een lege stoel! Wren beende erop af, om er te zijn voordat er een andere nitwit op ging zitten. Want dat kon ze nu echt even niet hebben. Met een wijds gebaar schoof ze de boeken aan de kant, dumpte haar eigen boeken en ging zitten. Heel even keek ze opzij, om te checken of ze genoeg Astrals geïrriteerd had met haar komst. Het moest wel leuk blijven voor iedereen, toch? Ja, bingo, de jongen aan haar ene kant keek wat verstoord op. Ha, suck it, nerd. En aan de andere kant, nog een jongen. Ze mocht een wens doen! Een jongen met rood haar. Hmm. Wrens gezicht werd bijna even rood, maar dat had ze niet eens door.

'Allen?!' Het kwam harder uit haar mond dan verwacht en snel sloeg ze een hand voor haar mond, terwijl ze met de andere de boeken van de tafel op haar schoot probeerde te schuiven. Tenminste nog soort van uit het zicht. Op een zachtere toon vervolgde ze. 'Wat doe jij hier?!' Ze kreeg de woorden niet eens goed uit haar mond, zo verbaasd was ze. Op hetzelfde moment begon haar brein overuren te draaien. Want ja, hoe ging zij uitleggen dat zíj hier was? Niet om te studeren zeker. En dan zou Allen haar alleen maar als een nerd wannabe zien! Like, go hard or go home en zij was zeker niet eens een beginnende nerd. Ze kon niet bij de titel als ze ineens jarenlang zou gaan studeren. Ze was kansloos.
Met andere woorden, ze moest een excuusje hebben waarom ze hier was. Ze was hier om eh, nerds te spotten die ze zo gemist had na de vakantie? Om boeken in te kleuren omdat ze zo saai waren? Omdat ze er gewoon zin in had gehad?! Damn! Wren keek lichtelijk paniekerig uit haar ogen, wat alleen maar erger zou worden als ze niet zo druk bezig was om iets te verzinnen. Hoe ging ze zichzelf hieruit praten?



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Iconn_zpsgarfwntk.jpg

17
Negatief
Vuur
Allen
Allen
Administrator


It's not what it looks like..  Empty
ma dec 28, 2015 4:43 pm
Aarzelend verschenen de eerste woorden op het papier. De titel van het vak, de datum, het hoofdstuk. De basics. Het was al bijna een wonder dat hij zich dit nog kon herinneren van de laatste keer dat hij daadwerkelijk zelf een samenvatting had gemaakt, in plaats van die goed of kwaadschiks van andere meer begaafde studenten te bemachtigen. Helaas moest iedereen ditmaal een uniek boek lezen en in een mondeling kunnen uitleggen. Dus moest arme Allen zelf aan het werk, zelfs de dubbele effectiviteit van samenwerking met Charlie kon hem niet redden nu. Na die titel werd het lastiger. Hij las een stuk tekst door, scannend omdat het anders al helemaal een eeuwigheid zou gaan duren voor hij door de honderden bladzijden heen was.  Elke zin die hij in het boek las leek belangrijk en hoe hij dit in godsnaam in moest korten wist hij niet.. Oh man. De termen die hij over had geschreven zeiden hem nog steeds niets. Toen hij eindelijk een rijtje met uitleg bij die standaard termen staan had was de jongen stiekem best wel trots, een glimlachje verscheen op zijn gezicht. Dit was een overwinning op het boek, hij zou zo een voldoende halen!

De stoel die hij zo gemakszuchtig als extra bijzettafeltje had gebruikt werd nogal ruw ingenomen. Zijn eerste instinct was om zijn handen uit te steken om zijn bezittingen te redden. Allen schrok niet gauw terug van een conflict met een vreemde, of dat nou in een fluisterruimte was of niet. Maar terwijl hij zich die kant op boog ging een meisje zitten. Wren. Natuurlijk. Wie anders zou het wagen om met boeken te gooien in het hol van de leeuw, de bibjuffrouw? Nee, niet veel Astrals hadden zo weinig fatsoen. Allen trok zijn handen terug van de gevallen boeken alsof hij ze brandde. ''Nee?'' was zijn gepanikeerde reactie toen ze zijn naam noemde. Haar beschuldigende vraag liet hem achteruit schuiven in zijn stoel. Wat deed hij, Allen Springs, hier, in een bibliotheek, met zijn pen op papier, schrijvend? Dat was het, geniaal. Hij was níet Allen. Hij had de perfecte alibi al klaar liggen sinds zijn geboorte. ''Ik- eh- Nee. Wie ben jij?'' Allen was zo intelligent bezig dat hij spontaan vergat dat ook Charlie de lieve Wren al eerder had ontmoet. Gelukkig herstelde hij zich redelijk snel. ''Ik bedoel, oh ja, Arwen was het toch? Ik ben Charlie. We hebben elkaar eerder ontmoet.. Toch?'' Voor iemand die hem slechts oppervlakkig kende zou dit de ideale smoes zijn. Maar Allen voelde zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd verschijnen toen hij zich langzaamaan besefte hoe goed Wren hem eigenlijk al kende.



https://2img.net/h/oi63.tinypic.com/2wg9c8g.png

17 jaar
Negatief
Lucht
Wren
Wren
Student


It's not what it looks like..  Empty
ma dec 28, 2015 9:02 pm
Ze was al bang geweest toen ze de bibliotheek in stapte. De zware boeken hadden haar afgeschrikt. Ze kon wel janken toen ze naar het aantal pagina's keek. De nerds die het leuk leken te vinden maakten haar bang. Maar het bleek dat het ergste nog had moeten komen. Ook Allen was aan hen ten prooi gevallen.
Het meisje haalde haar hand voor haar mond weg en hielp haar andere hand met de gecoördineerde evacuatie van de boeken naar haar schoot. Dammit. De boeken gingen wat scheef en eentje viel op de grond, maar de rest belandde veilig en stilletjes op haar schoot. Ze schoof zichzelf zo onopvallend mogelijk wat naar voren, zodat de boeken nauwelijks te zien waren. Pff, nu kon ze weer wat rustiger naar Allen kijken. Hopelijk viel het niet op dat ze een halve paniekaanval meemaakte.

Haar verbaasde stem had even de aandacht getrokken, maar toen ze daarna weer zachtjes verder ging, was iedereen weer aan het werk gegaan. Prima. Voor één keer vond ze het niet erg geen aandacht te krijgen. Wat doe jij hier, siste ze naar Allen. Waarom moest hij net nu hier zijn? Verdomme, dit ging helemaal niet zoals ze gehoopt had.
Door haar eigen paniek viel het haar wat minder op dat de jongen tegenover haar ook zenuwachtig was. Vooral zijn antwoord leidde haar af. 'Nee?' herhaalde ze, ietwat perplex. Hoezo, nee? De jongen ging snel verder met zijn uitleg. Hij leek wat geïntimideerd door haar, aangezien hij achteruit schoof, maar daar was ze wel aan gewend. Nee, hij kende haar niet, zei de jongen. Arwen? Wrens frons werd steeds dieper. Charlie? We hebben elkaar al eerder ontmoet? Nee, dit ging ze niet zomaar slikken.

Wren negeerde de afstand die net gecreërd was en boog zich dicht naar de jongen toe. Alsof ze dan wel het verschil tussen een identieke tweeling zou zien. 'Arwen?' ze herhaalde het woord fluisterend, maar op de een of andere manier was dat dreigender dan wanneer ze het hardop gezegd had. 'Ik ga je mijn naam niet vertellen, want jij weet heel goed hoe ik heet!' Ze ging weer wat achteruit, maar bleef de jongen intens aanstaren. Ze wist niet wat ze ervan moest denken. Het was een bullshit excuus voor zowel Allen als Charlie. Like, wie kon haar naam nu vergeten? Daarbij had ze wel eens samen met het duo grappen uitgehaald en had Charlie haar naam de laatste keer in de club wel geweten. Ze begon haar eigen nare situatie te vergeten en richtte zich compleet op het oplossen van dit mysterie.

Hoe meer ze naar de jongen keek, hoe meer ze het idee had dat hij keihard aan het liegen was. Ze had alleen geen manier om het zeker te weten, maar Wren was niet echt iemand die vertrouwde op keiharde feiten. Als haar gevoel haar vertelde dat iets zo was, dan ging ze daar vanuit. Ze had al heel wat afgebluft in haar leven en maakte zoveel ongefundeerde opmerkingen. Ze ging aannemen dat dit Allen was. En daarbij zou ze zich een stuk minder slecht voelen als ze Charlie beledigde door hem bij de verkeerde naam te noemen, dan Allen. Vreemd genoeg. Daarbij, ze had al best wat tijd met de jongen doorgebracht en zijn gedragingen en stem kwamen haar zo bekend voor, dat alle "Allen" belletjes aan het rinkelen waren. Dit kon Charlie gewoon niet zijn.
'Je bent aan het liegen,' zei ze dan ook, met een serieuze uitdrukking op haar gezicht. Nee, ze maakte geen slechte grap. 'Ik weet dat jij het bent, Allen. Hoe lang ga ik nu al met je om?' Ze wíst dit verdomme, ze was een psychic. Er viel niet met haar te spotten. 'Dus zeg nu maar gewoon wat je hier aan het doen bent.' Ze werd niet helemaal boos om de leugen, omdat ze niet helemaal zeker was van haar observatie. Daarbij was ze iets te hard bezig met haar eigen aanwezigheid hier onopvallend te houden, dus kon ze niet echt gillend en tierend hem gaan uitmaken voor een leugenaar. En een paar leugentjes mochten zo af en toe wel. Ze snapte er alleen helemaal niets van. Dit moest gewoon Allen zijn, maar zijn statement maakte haar aan het twijfelen. Bah, ze hield er helemaal niet van om zoveel hersenwerk te verrichten!

Wrens blik viel op het papiertje dat bij hem lag. Snel, afleidingsmanoeuvre! De aandacht naar dat blaadje verplaatsen, dan hoefde ze zich ook even geen zorgen te maken over de identiteitscrisis van de tweeling die zich in haar hoofd aan het afspelen was. Ze raakte hier echt van in de war! Alsof identieke genen al niet lastig genoeg waren. 'Wat is diiiit,' zei ze dan ook, terwijl ze het papiertje opraapte. Dit allemaal nog in een zachte stem, omdat ze niet wilde dat iedereen wist dat zij in de bieb zat. Het kon allemaal nog erger vandaag en dat hoefde gewoonweg niet. Door haar stress kreeg ze haar stem niet zo pesterig en gemeen als normaal, dus klonk het meer als een gemene vraag dan als een stekende opmerking, maar goed. Ze moest het ermee doen. 'Een samenvatting? En wat wil je daarmee doen? Schrijven en in de fik steken?' Hopelijk zou hij niet over haar boeken beginnen, dan moest ze wel toegeven dat ze aan het studeren was. Als de andere excuusjes niet zouden helpen, natuurlijk. Daarom wapperde ze fanatiek met het blaadje voor zijn gezicht, in de hoop dat de jongen zijn aandacht niet naar de prachtige stapel boeken op haar schoot zou sturen. Nee, dat was wel het laatste dat moest gebeuren.





Gesponsorde inhoud


It's not what it looks like..  Empty