Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


Just a drink




https://2img.net/h/oi67.tinypic.com/2njhrbs.gif

35
Positief
Vuur
Anokin
Anokin
Docent Gymnastiek


Just a drink Empty
za nov 14, 2015 4:07 pm
Anokin las een boek door terwijl hij rustig aan tafel zat. Toen zijn aandacht getrokken werd door een vogel die buiten vloog keek hij door naar buiten. Al snel was hij in zijn gedachte wat weggezonken. “hmm…” Klonk hij rustig en zou naar buiten staren.
”Deze kan snel!” Klonk een wat oudere man, hier en daar had hij nog blonde plukken haar, maar een grote litteken liep over zijn neus. Anokin en zijn vriend volgde al snel, ze moesten ook immers maken dacht ze wegkomen. “Waarom moest jij zo nodig die prank doen?!” Riep Anokin toch wat angstig en tijdens het rennen door de hallen naar buiten toe werd het al spannender. Zijn vriend grijnsde echter meer en ging met een hand door zijn raven zwarte haren heen.
Buiten de poort stond er een wagen klaar en toen ze erin zaten kregen ze allebei op hun donder door een knal voor hun hoofd. “Willen jullie dood ofzo?!” Riep ze oude man kwaad en keek ze ook niet vrolijk aan. De jongere man achter het stuur was aan het lachen en reed snel verder tot ze meer bij de binnenstad kwamen en reed daar op een gepaste snelheid. “Wat hebben jullie dit keer gedaan?” Een kleine zucht verliet de jonge Anokin en zou naar buiten kijken. “We hebben niet zo veel gedaan..” Probeerde hij er ergens nog onder uit te komen en toen de oudere het door hadden moesten ze wel lachen.

Hij schrok op en keek naar de tijd, hij was er wel flink even uit geweest. Wat geïrriteerd ging hij verder aan zijn papierwerk. “Hmm..” Klonk hij zacht en zou even wat puzzelen. Hij had vernomen dat hij wat te streng was geweest in de les, maar het was ook voor hem nieuw toen. “Hmm..” Klonk hij zacht. “What… “ klonk hij in zijn thuistaal en draaide het kopje rond. De zwarte koffie was al steenkoud. Toch dronk hij het op en zou zijn kopje weer wegzetten, betalen en door lopen om dezelfde avond er weer te zitten.
Dit keer puur om wat te drinken dan wat anders. Hij was druk aan het denken wat hij moest doen voor zijn volgende les tot hij zich omdraaide en tegen iemand opbotste. “Huh? Oh spijt me, alles goed?” Vroeg hij rustig en beleefd.



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Just a drink Empty
zo dec 13, 2015 3:34 pm
Met een tevreden glimlach op haar gezicht liep Fealwen weg uit de rij bij de drankcounter, met een hete beker thee in haar hand. Ze baande zich een weg door de aanwezige Astrals heen, op zoek naar een plekje om te zitten. Hopelijk was er iets vrij bij het raam, dan kon ze nog een beetje naar buiten kijken. Vaak zat Fealwen zo met haar neus in het papierwerk dat ze niet eens naar buiten kon kijken. Juist terwijl de wisseling naar het herfstseizoen zo mooi was: de bomen zouden verkleuren voordat ze hun bladeren kwijtraakten, er zouden meer buien vallen en de gehele natuur zou zichzelf schoonmaken. Nu ze toch in het cafetaria was, kon ze net zo goed de tijd benutten om even een momentje rust te pakken.

Ze had dan ook expres haar papierwerk op haar kantoor laten liggen. Een collega had haar geïnformeerd dat er een nieuwe selectie thee was in het cafetaria. Aangezien ze er nooit kwam, had ze het niet geweten. Het cafetaria was van een extern bedrijf, die - zolang het betaalbaar en eetbaar bleef - zelf mocht beslissen wat ze aan de leerlingen verkochten. Ze was erg benieuwd geweest; over het algemeen was ze meer dan tevreden met haar Eldariaanse kruidentheeën, maar iets nieuws kon vast geen kwaad! Af en toe mocht ze zichzelf er ook wel eens op trakteren. Haar papierwerk was netjes op schema, ze had geen afspraken voor de middag en ze had Bela uitgelaten voordat ze naar het cafetaria was gegaan. Nee, ze kon even rustig ademhalen.

Fealwen draaide wat met het kopje onder haar neus, snoof het aroma op. Hmm, het rook werkelijk heerlijk! Dat maakte haar al goede bui nog beter. Nee, haar goede bui kon zelfs niet verpest worden door wat er daarna gebeurde. Net toen Fealwen op wilde kijken of ze al een goed plekje bij het raam zag, botste ze tegen iemand op. De persoon had zich net om willen draaien en had dus, net zoals zij, niet door gehad dat er iemand anders aankwam. Fealwen ademde scherp in van de schrik en zag hoe haar theekopje kantelde, het warme water eruit vloog. Nee! Dat ging haar niet gebeuren! In een reactie die voornamelijk een reflex was, stak ze haar vrije hand uit en hield die boven het water dat uit de beker gevlogen was.

Haar blik was er één van pure concentratie. De vrouw keek intens naar de thee en haar hand was vrijwel recht, zo gespannen hield ze hem. Nee. Niet haar thee. De thee hing nu als bevroren in de lucht. Pas toen Fealwen er zeker van was dat ze genoeg controle en aandacht op de thee gevestigd had, keek ze op. De ander verontschuldigde zich, op een rustige manier. Fealwen ontspande haar hand een beetje, maakte een sierlijke beweging die de thee weer terug in haar kopje stuurde. Ze zou het nu wel wat sneller op moeten drinken, omdat het nu wel wat afgekoeld zou zijn; maar dit was beter dan Bela haar thee van de grond op te laten likken. Een ramp was voorkomen.

'Ah, excuses,' verontschuldigde ze zich. 'Ik lette niet goed op. Met mij is niets aan de hand. Ik hoop dat ik u geen ongemak bezorgd heb, Mr. Delia?' Ze had onmiddelijk de leraar Survival herkend, met zijn warrige haar en rustige gedrag. Snel nam ze een slokje van haar thee, voor ze naar Mr. Delia glimlachtte. Ah, haar thee was nog prima. Gelukkig maar. Fealwen had door kunnen lopen, maar ze kon de neiging wat werkgerelateerds te doen niet onderdrukken. Iemand zou haar daar nog een keer van moeten genezen, maar dat zou waarschijnlijk nooit gebeuren. 'Hoe bevalt het werk hier voor je?' vroeg ze. Het was fijn dat de man maar iets jonger was dan zij, dan kon ze iets gemakkelijker met hem praten dan wanneer het een hippere knul was. Al vonden de meesten hier haar wel te conventioneel en te streng, maar voor haar werkte het. En zolang het ook voor Rikka High werkte, zag Fealwen geen problemen.

'Ik had laatst vernomen dat je nog wat moest wennen aan het lesgeven, maar ik heb het volste vertrouwen dat het goed komt,' zei Fealwen nog (NOTE: als je het niet erg vindt dat ik doe alsof ze dit weet, anders moet je het zeggen en dan verander ik het~). Ondanks de paar dingen die ze gehoord had, was ze ervan overtuigd dat het vooral een kwestie van wennen was. Het was niet alsof iedereen een geboren leraar was, maar als je het genoeg wilde, wist ze dat je er wel zou komen. Zelf miste ze het lesgeven wel; hoe hogerop je kwam, hoe minder je dat soort dingen eigenlijk deed. Maar het was wel prima zo. Naast haar huidige activiteiten had ze weinig tijd over om actief lessen voor te bereiden. Misschien was het uiteindelijk wel beter; half voorbereidde lessen waren erger dan geen lessen. Daarbij, ze had vertrouwen in haar personeel.
Ze nam nog een slokje van haar thee, terwijl ze vriendelijk naar de man tegenover haar keek. Een gesprekje, ja. Daar had ze eigenlijk wel zin in.



https://2img.net/h/oi67.tinypic.com/2njhrbs.gif

35
Positief
Vuur
Anokin
Anokin
Docent Gymnastiek


Just a drink Empty
zo dec 13, 2015 8:10 pm
Er helemaal niet bij zitten met zijn gedachten. Daar leek hij nu een kampioen in te zijn, waarom? Hij had zich tijdens het omdraaien tegen de schoolhoofd opgebotst. Hij verontschuldigde zich en keek haar even verbaasd aan. Water huh? Dacht hij bij zichzelf en keek naar het kopje en haar houding. Ze hield een hand boven het kopje, waarna ze het water terug in het kopje liet gaan. He gatsie… dat moest nu ook een stuk kouder zijn. Hij voelde zich toch wat ongemakkelijk erdoor en ging met een hand door zijn nek heen. Toen ze hem ook excuses gaf, kon hij niet anders doen dan een grijns erbij houden en hem aankijken. “Het werk… is anders dan dat ik hiervoor gedaan heb, maar het is een stuk beter dan ik gewend ben. Het moet wennen denk ik, maar het is zeker de moeite waard. “ Zei hij rustig, probeerde niet al te zakelijk te klinken.

Hij hield een hand uit naar haar kopje. “hier… Zal ik het weer voor je opwarmen?” Vroeg hij rustig, zijn core element was vuur en tot zijn eigen geluk nog positief ook. Toen hoorde hij haar woorden en keer er iets betrapt op. “Dat klopt… Ze vinden dat ik te streng ben en soms onredelijk… “ Klonk hij erop en keek haar met een kleine awkward glimlach aan. “het… moet ewennen?” Klonk hij wat vragend. Hij keek even rond en zag een tafel die hij eerder al had. “Zullen we anders daar zitten?” Klonk hij en wees naar het tafeltje. Afwachtend op haar antwoord. Als ze ja zou gaan zeggen zou hij haar mee nemen, de stoel netjes aanschuiven zoals in een restaurant. Iets wat hij al sinds kleins af aan had aangeleerd gekregen en dat was er bij hem moeilijk uit te slaan.

occ;; sowwy moet wat inkomen.



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Just a drink Empty
zo dec 13, 2015 10:22 pm
Zo, haar thee was gered. Fealwen was lichtelijk teleurgesteld dat haar heerlijke drankje alweer afgekoeld was, maar goed, je kon niet alles hebben. Misschien was dit een hint dat ze weer aan het werk moest? Onzin. Ongelukjes gebeurden, punt uit. Fealwen hield niet van esoterisch gemompel, daar kwam toch nooit een einde aan. En als je dingen achteraf bekeek, kon je dat soort uitspraken op allerlei manieren uitleggen. Nee, houd er maar over op.
Mr. Delia verontschuldigde zich, evenals zij zich ook genoodzaakt zag te doen. Het was onoplettendheid van beiden, immers. Daar was verder weinig meer aan te doen. Gelukkig leek de man het niet erg op te vatten; in tegendeel, hij bleef zelfs lachen, ware het ietwat ongemakkelijk. Fealwen lachte terug en besloot een gesprekje te starten. Tja, als het een dag was waarop ze zich goed genoeg voelde om te glimlachen, dan moest ze daar toch zeker gebruik van maken!

Hij beantwoordde haar vraag netjes. Ach, hopelijk was hij niet te zenuwachtig dat zij nu met hem probeerde te praten. Fealwen snapte ook wel dat zij zijn baas was en ze verwachtte ook niet dat ze als echte collega's gingen zuchten en steunen over hun werk en wat er allemaal gebeurd was. Hun takenpakketten verschilden zo erg dat ze niet eens wist of dat wel een optie was. Maar ze hoopte toch dat de man gewoon een gesprek met haar kon hebben. Ze waren twee normale volwassenen, immers. Hij stelde haar niet teleur.
Anders, wennen, maar de moeite waard. Fealwen knikte. 'Dat is goed om te horen! Ik zou het zeer onvoorkomelijk vinden als je je werk niet met een goed gevoel uit kon voeren,' zei ze. Stel je voor! Ze wist wel dat werk lang niet altijd even leuk was, maar iemand zou er toch wel voor uit bed moeten willen komen. 'Ik ben blij dat je er zo over denkt. Het lijkt mij ook dat je zeer geschikt bent voor de baan. Docent zijn is iets wat zeker geleerd en verfijnd kan worden,' vond ze. Zelfs als het anders was, uiteindelijk kwam je er wel. Hard werken was immers één van de dingen waar Fealwen waarde aan hechtte.

'Oh,' reageerde ze verrast op zijn voorstel over haar thee. Na even te twijfelen of het echt wel nodig was, overhandigde ze hem haar kop. 'Graag.' Warme thee won het immers altijd van lauwe thee, niet waar? En zij, met haar waterelement en daarbij ook nog eens negatieve energie, zou het water nooit op kunnen warmen. Ze zou het in een draaikolk kunnen veranderen, met een beetje geluk in een zwart gat, maar ze zou het niet kunnen opwarmen zonder de hulp van al die fijne, hedendaagse technologie.
Haar volgende vraag maakte alles weer wat ongemakkelijker. Maar toch. Fealwen was er wel nieuwsgierig naar, wilde ook altijd het verhaal van de ander horen voordat ze een oordeel velde. Het kwam misschien over alsof ze dat al aan het doen was, maar Fealwen was goed in staat verhalen en conclusies uit elkaar te houden. Subjectiviteit is een echt gevaar. Emoties, zo lastig. Soms wenste ze dat ze maar geen emoties hoefde te hebben; stel je eens voor hoe efficiënt ze zou kunnen werken! Maar ja, Astrals zijn geen robots en lang geleden had ze de hoop al opgegeven haar gevoelens te verloochenen. Het was beter om ze te erkennen, te proberen er een redelijk resultaat uit te toveren. Ze deed haar best.

De man antwoordde haar snel en voordat ze zelf antwoord kon geven, gebaarde hij al naar een tafeltje en vroeg haar of ze ging zitten. 'Ja, graag. Dat maakt spreken altijd aangenamer,' vond Fealwen. Netjes liep ze met hem mee, liet hem de stoel aanschuiven. Zo netjes. Daar konden de meeste Astrals tegenwoordig nog wel wat van leren! Fealwen bedankte hem met een voor haar zeldzame glimlach en besloot toen terug te komen op het gesprek. Ondertussen nam ze een tevreden slok van haar weer warme thee. Handig, Astrals die dit konden.
'Ik had enkele dingen gehoord, maar ik had nog geen tijd gehad iets te bevestigen,' verklaarde ze haar vraag. 'Het was geen ernstige laster, maak je vooral geen zorgen,' voegde ze eraan toe, wetende dat Astrals woorden uit de mond van hun baas vaak serieuzer namen dan nodig. 'Daarbij houden leerlingen er nogal van om te klagen over leraren, dus ik neem hun rapporten altijd met een korreltje zout,' vertelde Fealwen. Leerlingen vonden altijd dat ze slechter behandeld werden dan was. 'Maar aangezien het gezegd is, zou ik graag zien dat eraan gewerkt wordt,' ging Fealwen over naar de rest van haar verhaal, ietwat strenger. Tja, klachten moesten nu eenmaal serieus genomen worden. Ze zou niet bekend staan als het schoolhoofd dat niet naar haar leerlingen luisterde! Dat waren zowaar haar klanten, dat kon ze gewoonweg niet maken. 'Kun je me vertellen hoe jij een les ervaart?' Het voelde vreemd voor Fealwen. Ze wilde aan de ene kant een normaal gesprek voeren, maar aan de andere kant ook even snel tot de bodem van deze zaak komen, zodat ze het ook weer van haar overvolle To-Do list kon schrappen. Ze slikte even.

'Vergeef me,' zei ze, na een korte stilte. 'Als je het liever niet hierover wil hebben in het cafetaria is dat volstrekt logisch en ik zou graag een afspraak maken. Ik ben soms iets te hard bezig met mijn werk,' verontschuldigde ze zich, met een bijpassende lach. Het was zo lastig om haar werk te laten liggen! Als het aan Fealwen lag, had ze zichzelf geautomatiseerd en werkte ze 24/7. Als dat nu eens zou kunnen. Zelfs in haar zelf toegeschreven pauzes was ze bezig met werk. Het was wel sneu, misschien. Wie weet. 'Hoe dan ook, het is fijn een gesprek te kunnen hebben buiten het kantoor,' gaf ze toe. Ze kwam ineens tot de realisatie dat ze wel erg veel aan het praten was. Oeps! Dat kwam ervan als je jezelf opsloot op je kamer en ook nog eens in een goede bui was. Ze was al spraakzamer dan ze op een normale dag ooit zou zijn. Ach ja, die momenten mocht je ook wel eens hebben als je genoot van een kop thee, toch?



https://2img.net/h/oi67.tinypic.com/2njhrbs.gif

35
Positief
Vuur
Anokin
Anokin
Docent Gymnastiek


Just a drink Empty
ma dec 14, 2015 7:37 am
Zoals het hem aangeleerd was zoals hij het deed. Hij begeleide haar naar de tafel, zou bij haar de stoel aanschuiven en zelf ook gaan zitten.

Toen Anokin de thee in zijn handen had, was hij bezig zijn element op die plaats te kunnen focussen. Even goed nadenken, daar ging zijn gedachten over. “Uhu…” Klonk hij ondertussen. De thee zou langzaam aan een dampende kring krijgen tot Anokin dacht dat het warm genoeg was, want je kon de stoom echt net aan zien. Zonder zich te branden zetten hij het dan ook op de tafel neer waarna hij zijn handen voor zich op de tafel legde, iets met zijn eigen duim spelen. Hoelang was het geleden dat hij een sigaret had gehad ondertussen? Uurtje of 5? Misschien weer tijd voor een nieuwe sigaret, maar hij wilde niet overkomen als een ‘douche-bag’ die alleen maar aan het roken was.

Toen hij hoorde over de klachten van de leerlingen waren zijn vermoedens toch bevestigd. “Niets ernstig, maar ik vind het toch minder dat leerlingen zo over mij denken.” Zei hij wel eerlijk de waarheid erop. Daarna luisterde hij vooral naar haar uitleg. Hij moest veranderingen maken en zeker weten dat hij dit ging doen. Hij zou het allemaal iets losser gaan houden, al moest hij wel aan de les en veiligheid gaan volhouden. Na haar woorden begon hij bedachtzaam te knikken en glimlachte toch ietjes meer. “Natuurlijk, ik zal mijn best doen ervoor, maar meer kan ik helaas niet beloven. “ Gaf hij weer eerlijk toe en begon even wat over zijn hand te wrijven.
Na haar verontschuldiggen keek hij haar toch wat verbaast aan. Zijn zelfbeeld begon te veranderen in een klap. Ze was een wolk-alholic naar zijn idee, maar dit was even toch anders. Ze bleek er ook genoeg van te hebben door steeds in een kantoor te zitten. “ Geen probleem, in feite herken ik het…Ik kwam hier ook met nakijkwerk van de leerlingen… Soms lijkt het net alsof de tijd jou voorbij gaat waardoor je zelf het allemaal niet meer door hebt. “ Zei hij en glimlachte er toch op, het was hem immer zelf ook al overkomen deze dag. “Het maakt niet uit waar we het over hebben toch? Als je het echt wilt kunnen we een afspraak maken, maar hoe eerder het uit de weg is hoe eerder we kunnen ontspannen van de vrije tijd die we hebben of zie ik het verkeerd op het moment?” Vroeg hij aan haar terwijl hij toch even anders ging zitten. Hij wist maar al te goed hoe kostbaar tijd kon zijn.





https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Just a drink Empty
ma dec 14, 2015 9:02 pm
Heel attent. Haar stoel werd netjes aangeschoven, daarna werd haar thee verwarmd. Fealwen kon zich eigenlijk niet meer voorstellen hoe dat ging; na de dood van Kendal, haar vorige man, was ze eigenlijk nooit meer voor de gezelligheid iets gaan doen. Voor het ongeluk was Fealwen al een work-aholic geweest en dat was er niet beter op geworden. 'Bedankt,' zei ze, oprecht, toen ze haar kopje thee weer aannam van Delia. Hmm, ze was echt benieuwd naar deze smaak. Het moest een soort van cranberry-infusie zijn, maar dan nog met een mengsel van honing en citrus om de bijtende zuurheid er vanaf te halen. Tja, wat kon ze zeggen. Ze was gewoon een theesnob.

Het viel haar op hoe direct en eerlijk hij was. Ze had met veel werknemers gepraat gedurende tijd, maar de meesten probeerden dingen altijd te verzachten. Probeerden zich er een beetje uit te praten, zodat ze een zogenaamd goed beeld bij het schoolhoofd konden houden. Nu probeerde Fealwen dit soort indrukken uit haar algemene beoordeling te houden, maar eerlijkheid waardeerde ze altijd. Zelf je fouten inzien, dingen eerlijk toegeven. Want zeg nu zelf: je had tien keer meer aan eerlijkheid dan aan dat ene kleine leugentje. Als het om productiviteit ging, was Fealwen bereid veel op te geven.

'Het is fijn dat je zo eerlijk bent,' gaf Fealwen aan. Open zijn over goede dingen, tegenover het commentaar, was ook goed, toch? 'En dat snap ik, dat zijn dingen die je liever niet hebt. Maar ik hoop dat je het ook kan zien als een positief is. De leerlingen zijn voornamelijk je vorm van feedback hier,' vond ze. Zij kon wel haar mening geven, maar uiteindelijk lag het oordeel bij de leerlingen. Ze was altijd blij van hen te horen.
Oh en daar ging ze. Daar ging praatgrage Fealwen, die een pauze had, maar toch nog bezig was met haar werk. Pas later had ze door hoeveel ze wel niet aan het woord was geweest en ze kon niet zeggen dat ze echt tevreden was over haar aanpak. Maar Delia leek het niet verschrikkelijk te vinden, dus besloot ze dat een simpele opmerking erover genoeg was. Het zou wel loslopen, daar moest ze af en toe vertrouwen in hebben. Hoe moeilijk dat ook was.

Hij knikte, er verscheen zelfs een lachje op haar gezicht. Mooi. Het was niet haar intentie hem bang te maken of de grond in te boren; ze wilde hem oprecht op de hoogte stellen en advies geven. Hij leek dat wel te begrijpen. Hij zou zijn best doen. Normaal zag ze dat als een zwak statement van iemand die er geen zin in had, maar gegeven zijn eerlijkheid kon ze inzien dat je gewoonweg niet meer kon beloven dan dat. Hij had de toekomst niet in de hand. Hij was iemand die hierover een beetje hetzelfde leek te denken als haar. Erg vaak zag je dat ook niet. Daarom knikte de vrouw. 'Natuurlijk. Dat is alles wat ik vraag. Ik zal vanzelf horen hoe het gaat en over enige tijd evalueren, maar ik heb er alle vertrouwen in dat je je best zal doen.' Een tevreden knik sloot haar statement af.

Na haar verontschuldiging verscheen er toch een lach op haar gezicht, vooral door zijn opmerking. 'Hoewel ik het niet graag toegeef, is dat een onontkenbare waarheid,' vond ze. 'De tijd gaat zo snel voorbij, dat je nauwelijks doorhebt dat er alweer een dag over is.' Daarna zei Delia wat over haar opmerking over de locatie van hun fijne evaluatiegesprek. Gelukkig, hij had er niets tegen. Ze had niet op tenen willen trappen. 'Ik kan daar niets tegenin brengen,' vond ze. 'Het is prima, dan zie ik de zaak als voorlopig gesloten.' Ze nam een slok van haar thee, genoot er even van. Haar collega had gelijk gehad; het was een heerlijke smaak. Ze kon hier wel vaker terugkomen. 'En we zouden inderdaad van onze vrije tijd moeten genieten. Die is immers maar schaars.' Fealwen vond haar nieuw gevonden rust wel prima zo. Genieten van thee en een gesprek. Beter kon het niet voor haar. 'Hoe gaat het met het nakijkwerk, trouwens?' besloot ze te vragen, bij gebrek aan een direct ander onderwerp. Hij had het er immers net over gehad. 'Dat kan soms vrij veel zijn,' voegde ze eraan toe. Dat wist ze zelf maar al te goed. 'Ik ben zelf ook lerares geweest, vroeger,' vertrouwde ze hem toe. Niet dat het een goed bewaakt geheim was, maar over het algemeen had ze het er niet over. 'Ik kan me nog wel iets herinneren van al die stapels met vaag verwoordde antwoorden.' Een lachje ontsnapte haar, terwijl ze zich die vroegere periode herinnerde. Wat leek dat lang geleden! Soms wilde ze dat ze daar weer terug was, in de jaren dat het allemaal nog makkelijk was. Maar nee, ze maakte er een paradijs van dat het nooit was geweest. Dit was helemaal prima. Nog maar een slok thee, nu niet nostalgisch worden.



https://2img.net/h/oi67.tinypic.com/2njhrbs.gif

35
Positief
Vuur
Anokin
Anokin
Docent Gymnastiek


Just a drink Empty
ma dec 21, 2015 1:05 pm
De tijd leek zo voorbij te vliegen dat hij het haast zonde begon te vinden. Hij had immers een vriendelijk iemand gevonden waarbij het ook nog eens zijn baas was in feiten. De tijd gaat zo snel voorbij, dat je nauwelijks doorhebt dat er alweer een dag over is.' Sprak zij de waarheid. Hij dacht er precies hetzelfde over en ging toch iets, door ook zijn karakter, iets onderuit gezakt op de stoel zitten en een keer door zijn haren heen voordat hij met een lepeltje van de koffie begon te spelen tussen zijn vingers. Hij letten kort niet op haar woorden tot ze vroeg over zijn nakijk werk. Hij dacht er kort over na... hoe moest hij het zeggen. waarheid natuurlijkm maar toch je kon het op meerdere manieren brengen naar een ander. Ook hij kreeg toch een glimlach op zijn gezicht toen ze er over begon, een lerares geweest, de antwoorden van de leerlingen. Het was allemaal wel leuk om te horen, ook over hoe zij het ervaren had.
"Dat herken ik maar al te goed inderdaad. Het word meer nadat je ze ook hun Survival huiswerk laat inleveren, maar ik heb liever dat ze weten wat ze moeten doen. Toch kom je ook hierin rare antwoorden tegen. Een voorbeeld, die ik heel lachwekkend vond, is dat van een oud leerling hier op school. De vraag en dat weet ik nog goed. Ging zoals volgt; 'schrijf op wat een risky iets is.' Zijn antwoord was; 'this.' en hij had er een vinkje van goed bij gezet zoals ik altijd deed. Ik moest het toegeven... het was risky... maar hij heeft het wel fout. We hadden wel gelachen erom..' Al was dat voor hem leuk met nakijken, wist hij neit zeker of deze persoon het ook wel zo leuk in de oren klonk.



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Just a drink Empty
wo dec 23, 2015 9:58 pm
Een tevreden Fealwen zat rustig van haar thee te sippen. Heerlijk. Ze kon niet gelukkiger worden van dit moment. Op zichzelf maakte thee een hoop van haar dag goed; waarschijnlijk omdat ze in haar depressievere dagen alleen vaak thee had gedronken. Het was het enige goedje dat haar warm vanbinnen liet voelen dat weinig tot geen verslavende effecten had. Ze was bang geweest om zichzelf teveel aan alcohol of slaappillen bloot te stellen en ze kon niet zeggen dat thee een slechte vervanging was geweest. Daarbij was het ook gewoon lekker, dus ja.

Ze hield een kort verhaal over huiswerk, waarna ze naar Delia's antwoord luisterde. Hoewel de man haar niet echt een persoon leek waar zij per se fan van zou zijn, viel het haar alles mee. Hij zat onderuit, had rommelig haar en rookte veel. Maar hij was eerlijk en oprecht en dat kon ze altijd waarderen in een persoon. Daarom zat ze hier lekker uit te rusten, te genieten van een lekker onbelangrijk gesprek met een collega. Zijn verhaal liet de glimlach op haar mond wat breder groeien. Het kwam niet in Fealwen op om te bedenken dat de ander dit misschien kon zien als een feit dat ze zijn anecdote niet bijzonder speciaal vond, maar voor de vrouw was de glimlach überhaupt al een hele achievement. Glimlachen was niet altijd haar ding.

'Ik denk dat ik me daar wel in kan vinden,' knikte ze dan ook. 'Wanneer de leerlingen het antwoord niet weten, kunnen ze met zeer creatieve antwoorden komen. Hoe jammer dat ook is voor hun cijfer.' Fealwen nam nog een slokje. Even zweeg ze, wilde de stilte in zich opnemen. Na een lang genoege tijd wordt zelfs het krassen van een pen vervelend. Daarna keek ze weer naar Delia. Het was gezellig, ze had nog geen zin om weg te gaan. Ze gaf zichzelf niet vaak de kans zich onder de Astrals te begeven. 'Dus, dit was je eerste keer als leraar, toch?' zei ze, al was dat meer een rethorische vraag. 'Wat heb je hiervoor gedaan?' Ze herinnerde zich alleen van het sollicitatiegesprek dat hij hier niet ontzettend duidelijk over was geweest. Hij had meer dan genoeg vaardigheden die haar reden gaven om hem aan te nemen, dus had ze zich hier ook niet zoveel zorgen over gemaakt. Maar een vraag stellen om het gesprek gaande te houden, dat kon geen kwaad.

OOC: yay, kortere post = minder introspectie gepraat





Gesponsorde inhoud


Just a drink Empty