Van alle briljante ideeën die ze in haar hele leven heeft gehad... was deze misschien iets minder briljant geweest. Het viel een beetje te vergelijken met het communisme; mooi op papier, maar minder dromerig in werkelijke uitwerking. Het zwartharige meisje deed een poging om met een diepe zucht haar longinhoud eruit te blazen, maar die actie stopte al snel toen ze een scherpe steek in haar zij voelde. “Fuck jou, lichaam,” mompelde ze zachtjes. Maar ja, welke idioot viel er dan ook uit een boom? Of nee, betergezegd; welke idioot met luchtkrachten viel er nou uit een boom? Amateur.
Haar ogen volgde de verkleurde blaadjes die zachtjes mee wiegde met de wind, zoekend naar afleiding en iets waar ze zich mee bezig kon houden. Toen haar rug de grond raakte voelde hij nog niet zo koud, maar nu ze hier zo een 15, 20 minuten had gelegen, begon ze de koude herfstgrond toch wel tegen haar rug te voelen. Oh en de nattigheid, die voelde ze ook. Dat was waarschijnlijk de grootste misstap in haar plan geweest; bomen beklimmen na de regen. Nat hout zorgde voor zeer weinig remming en support tijdens het klimmen. Iets wat ze met zich mee zou nemen voor de volgende keer. Aislin had haar lesje wel geleerd!

Maar, ondanks dat het meisje de tegenwerking van de harde, koude, natte grond begon te voelen, kwam ze nog niet overeind. Ze had het wel geprobeerd, zo een vijf, misschien tien minuten geleden, maar haar lichaam had met pijnsteken en gemekker laten merken dat ze hier eigenlijk wel prima lag, kou of niet. Een beetje kou en hardigheid was beter dan opnieuw die pijnsteken oproepen. Haar hele lijf voelde alsof iemand een baklading bakstenen op haar had leeg laten kiepen. En haar zij bleef maar pijn doen bij elke ademhaling. Shit, ze had geen fucking rib gebroken, toch? Dat zou dingen best kunnen verpesten voor de energieke meid. “Dit is niet hoe ik mijn vrije dinsdagmiddag wilde spenderen.”