Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


You left me painted black and blue. (—& Tiff )




http://sig.grumpybumpers.com/host/alright.gif

16 years old
Beiden
Geen
Ike
Ike
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
di jul 07, 2015 12:26 am
Hij hoorde hier niet. Hij voelde het tot in zijn botten. Hij wilde hier weg. De drukte rondom het lege zwembad drukte hem tegen warme lichamen en ellebogen, zorgde ervoor dat hij op tenen stapten en dat anderen op zijn tenen stapten, maar niemand leek dat erg te vinden, Zo ging het nou eenmaal hier.

"Goed op weg, Iko~"

Kon hij de ander maar een hele harde klap verkopen...

"Nou, als je iemand wilt meppen, ben je wel op de goede plek!"  

De tengere jongen gromde echter. Hij had zich zo ver laten gaan, had zo veel ingegeven in het geteister van de ander. Nou, hij was er klaar mee. Hij kon de pot op. Ike ging lekker naar huis. Hij had de ander eerder weten uit te sluiten, hij zou het gewoon opnieuw doen. Op een gegeven moment zou hij toch wel stoppen met pushen. Hij zou naar huis gaan en lekker in bed gaan duiken. Fuck school, fuck werk, fuck alles. Hij wilde gewoon, eindelijk, weer eens goed pitten. De laatste paar nachten was het er niet echt van gekomen... Nope, want zijn beste vriend was weer eens met een leuk nieuw idee gekomen en had dit vrolijk aan Ike voorgesteld. "Ga een potje knokken in de Pit! Echt iets voor jou!" Ja, doei. Natuurlijk had Ike geweigerd, maar dat was natuurlijk niet goed. Als 'straf' was hij nachten wakker gehouden, werd hij geteisterd tot nare illusies en had hij 24/7 hoofdpijn. Het was niet normaal hoeveel macht een fucking geest over hem had. Toonde maar weer hoe zwak de jongen eigenlijk was. Nou, nu was hij er klaar mee. Nu was het genoeg. Nu was hij te ver gegaan.

Met een ruk draaide de jongen zich om en begon hij naar de uitgang te schuifelen. Astrals duwden, het rook naar bloed en zweet, meer Astrals duwden... De jongen werd richting de rand geduwd door handen en schouders, maar hij bleef koppig doorschuiven. Kon het hem wat schelen waar hij liep, als hij maar bij de uitgang kwam. Hij wierp een korte blik in de Pit; een gevecht was net afgelopen, en hoe. De neus van die arme verliezer zou waarschijnlijk nooit meer normaal zijn en hij zou maar moeten leren te kauwen met één kant... De jongen keek weg van het zielige tafereel. Dat Astrals dit leuk vonden. Nu het gevecht voorbij was, liepen meerdere Astrals weg om geld te innen of drankjes te bestellen, waardoor Ike weer wat meer bewegingsruimte kreeg. Goed, en blijf weg. Ondertussen kwam de uitgang in zicht, bijna, hij was bijna weg uit deze verstikkende atmosfeer. Of toch niet...

[ & Tiff :U ]



https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
di jul 07, 2015 5:25 pm


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) 24dh8n7
De plek rook naar bloed, zweet, tranen en nog wat meer lichamelijke vloeistoffen die de algemene mensheid liever onbenoemd laat. De plek stond blauw van de rook-walm die er hing, de drankjes bestonden waarschijnlijk voor de helft uit rattenpis en god mocht weten wat er in die bitterballen zat. Wat een verschrikkelijke plek om rond te hangen.
Dus natuurlijk zat Tiff ook tussen het zooitje. Dit soort plekken waren als honing voor de roodharige ‘vlieg’. Beetje knokken, beetje drinken, maar het ging haar voornamelijk om Astrals uitlachen die hals over kop gingen in een vechtpoging. De stribbelende stakkertjes die probeerde weg te kruipen waren goed vermaak op zo een avond, zéker wanneer ze een paar tanden mistte en nog een poging tot smeken deden. Maar toch begonnen Tiff haar handen een beetje te jeuken. Kijken was heel leuk en alles, maar zelf in de actie duiken was toch nét iets leuker. Maar ze zou niet in het lege zwembad kruipen bij één van die enorme bullebakken. Of niet voor haar eerste gevecht tenminste. Ze wilde wel zeker van haar victorie zijn en daarvoor moest ze dus een klein scharminkel hebben. Dus wat deed je dan? Dan ging je bij de deur staan zodat je alles wat naar binnen en naar buiten liep in de gaten kon houden. Meesterplan!

Met haar armen over elkaar geslagen en samengeknepen ogen stond Tiff bij de deur, alsof ze de uitsmijter van de tent was. Iedereen werd selectief gescand en gekeurd als vee. Maar toen Tiff haar ogen op een slachtoffer vielen die aan haar eisen voldeed, schoten haar ogen weer volledig open en stapte ze op hem af. Haar date had zich laten zien.
Zonder hem ook maar te groeten of iéts greep de roodharige hem bij zijn arm en trok ze hem weer richting het lege zwembad. De vraag “Wie is de volgende?” werd luidkeels door het hok gebruld, waar Tiff met een vrolijke “Hiero!” op reageerde. Aan de rand van het vechtgat richtte Tiff zich pas echt op haar nieuwe partner. Met een harde ruk draaide ze hem met zijn gezicht richting het lege zwembad, zodat hij voorover zou vallen. Hij mocht niet op zijn achterhoofd landen en direct K.O. raken, dan had ze haar gloriemomentje voorbarig al de nek omgedraaid. En dat zou zonde zijn.
Voordat de roodharige haar slachtoffer het gat in duwde, gaf ze hem eerst nog een harde, kletsende pets op zijn achterwerk, waarna ze hem naar voren liet kinkelen. Hartelijk lachte de roodharige hem eerst even goed uit voordat ze zelf ook het gat in sprong, een eindje verder bij hem vandaan. “Oké puddin’, hier zijn de plannen: wij gaan vechten.” Tijdens haar rappe uitleg trok Tiff haar vingerloze handschoenen wat strakker tot ze het leer kon horen kraken. “Wij gaan vechten zonder alle simsalabim en abracadabra crap, gewoon keihard tand op tand. Lekker droog met de vuistjes, de handjes laten wapperen. Snap je alles wat ik zojuist gezegd heb? Je hoeft niet te praten dollface, je mag ook twee keer achter elkaar knipperen als je het begrepen heb. Oh, waren dat twee knippers? Ik denk het wel. Cool, laten we gaan rammen!” Bij haar laatste, véél te snel gesproken zin begonnen de toeschouwers te juichen en te joelen. Of het nou was omdat de verwachtingen hoog of laag waren, stond open voor eigen interpretatie.




http://sig.grumpybumpers.com/host/alright.gif

16 years old
Beiden
Geen
Ike
Ike
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
di jul 07, 2015 6:21 pm
Het was alsof hij naar het licht kroop. De zware geur en klamme lucht waren er aan de andere kant van die deur niet meer, daar zou hij weer kunnen ademen. Hij voelde zich bijna wanhopig terwijl hij zijn tempo iets verhoogde, maar fuck dat, hij was ook wanhopig. Alles om uit dit stinkhok te komen.

Maar blijkbaar had niet iedereen dezelfde plannen. Ondanks haar opvallend rode haren, had hij haar niet gezien. Zelfs niet toen ze op hem af kwam stappen. Een verschrikt geluid verliet zijn lippen toen ze hem zo plotseling vastgreep en meesleurde. "H-Hé, laat me los, schoft!" wist hij uit te brengen zodra hij over zijn schrik heen gekomen was. Door de ophef hoorde hij de ver wegge stem niet, maar hij hoorde haar wel doodleuk antwoorden. Alsof men vroeg of ze mee ging naar Disneyland. "Wat?" vroeg hij tevergeefs terwijl hij zich zwakjes los probeerde te trekken. Eenmaal bij het lege zwembad aangekomen, werd hij ruw met zijn gezicht naar het gat gedraaid. Oh. Shit. Fuck. Nee nee nee nee— Hij had al zo'n idee en hij vond het niet leuk. Voordat hij het zwembad in gekukeld werd, werd er een klap op zijn achterste gegeven die rillingen zijn ruggengraat in schoot, maar veel tijd om zich hier ongemakkelijk over te voelen kreeg hij niet, want hoppaké daar ging hij!

Hoewel de jongen met zijn onderarmen tegen de grond kwam, sloeg de klap toch alle lucht uit zijn longen. Paniekerig en raspend ademhalend kromp hij ineen terwijl de roodharige meid vrolijk haar praatje deed. Vechten? My ass. Met een venijnige blik keek de witharige tiener op, lichtjes hijgend terwijl hij zich met trillende armen overeind duwde. "Wat de fuck?" antwoordde hij enkel met een met verontwaardiging druipende stem, "Ben je gek, of zo? Zoek iemand van je eigen lengte en laat me hieruit." Zijn stem brak aan het eind van zijn zin terwijl paniek in hem opwelde. Vechten? Nee, neeeee dat was niet de bedoeling geweest... Hij had hier nooit moeten komen. Zijn ogen schoten omhoog naar de toeschouwers —zo veel—, op zoek naar de commentator, maar deze leek niet van plan te zijn het gevecht in zo'n sisser te laten eindigen. Shit, fuck, kak— Had hij weer.



https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
di jul 07, 2015 11:17 pm


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) 24dh8n7
Misschien was het omdat Tiff stiekem toch een zeer moederlijk persoon was, maar ze vond de aanblik van de kleintjes die zo aan het worstelen waren altijd zo aandoenlijk! Het viel niet van haar te verwachten als je zo naar haar keek, maar elke keer opnieuw verwarmde het haar hart. En terwijl Tiff zo keek naar hoe ook dit kleine eendje zijn best deed om overeind te komen, schoot haar moederinstinct omhoog. Dit welpje deed zijn best om overeind te komen en een deel van zijn volwassenheid te bewijzen. En zij moest hem daar eigenlijk wel een beetje bij helpen. Ze zou de rol van mamma leeuwin wel op zich nemen, speciaal voor hem, omdat ze het zo een schatje vond.

Met haar armen over elkaar en een scheve glimlach op haar gezicht bekeek Tiff hem even van top tot teen toen hij overeind gekropen was. “Weetje, je hebt eigenlijk wel gelijk.” Met een rechte rug stapte de roodharige op haar welp af, terwijl het ‘nieuwsgierige‘ gebrul van de toeschouwers over haar voetstappen heen galmde. Naast hem sloeg ze haar arm om zijn schouder en bukte ze zich naar hem toe, waardoor haar gezicht dicht bij het zijne kwam. “Oké, luister, het is duidelijk dat dit je eerste keer is en dat je nog een beetje ontmaagd moet worden. Maar geen zorgen, maagdenvechtertjes zijn toevallig mijn specialiteit, dus ik ga je hierin helpen. Je kom hier misschien wat slungelig a la Bambi in, maar je verdwijnt straks uit dit hok als een echte vent!” Met haar vrije hand klopte Tiff de witharige een paar keer zachtjes op zijn borst, alsof dat hem gerust zou moeten stellen. “Dus, wat zeg je ervan, Conan? Ik vind het een top idee!” Tiff nam wat afstand van hem, alsof ze hem de ruimte wilde geven, maar haar ware intenties kwamen al snel genoeg weer naar boven. Met vlug voetenwerk haakte ze hem bij zijn benen om hem achterover te laten vallen. Maar voordat hij de grond raakte had het meisje hem bij de kraag gegrepen en naar zich toe getrokken. De afstand tussen de twee was klein genoeg om het ongemakkelijk te maken. “Mannenles 1: klappen ontvangen.” De vrije hand van de roodharige schoot in een plotse beweging, gebald en al, tegen de witharige zijn gezicht aan; daarmee begon zijn ontmaagding. Vervolgens liet Tiff zijn kraag los en schoot die hand naar beneden, waar haar knokkels het eerste contact met zijn buik maakte. “Take it like a man!”




http://sig.grumpybumpers.com/host/alright.gif

16 years old
Beiden
Geen
Ike
Ike
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
wo jul 08, 2015 1:21 am
Huh? Gaf ze hem nou gelijk? Zijn eerste reactie, toen ze hem benaderde, was om naar achter te deinzen, maar de ander was te snel en sloeg haar arm om zijn schouder. Too close, thank you very much. Gespannen probeerde de jongen zo ver mogelijk van haar af te leunen, hoewel dat nog steeds too close for comfort was. Het was wel duidelijk dat ze niks van personal space wist. Fijn was dat weer. Terwijl ze door ratelde, kon de jongen niks anders doen dan fronzen. Het klonk alsof ze hem een enorme gunst deed, alsof hij haar dankbaar zou moeten zijn, of zo. Nou, ze mocht de pot op. De klopjes op zijn borst deden de witharige jongen lichtjes in elkaar krimpen. Yep, hij wist wel zeker dat hij haar handen liever niet meer op hem had. Eigenlijk gewoon niet. Of haar gezicht zo dichtbij. Of haar gezicht in zijn gezichtsveld. Eigenlijk wilde hij gewoon zo ver mogelijk bij deze meid uit de buurt blijven.

Toen ze weer weg stapte, durfde Ike weer adem te halen, terwijl hij haar niet begrijpend aankeek. Net toen de jongen zijn mond echter open trok om een antwoord te geven in de trend van 'Nee flikker op', vloog ze echter op hem af en schopte ze zijn benen onder hem uit. Hij slaakte een verschrikt gilletje en bereidde zich voor op de naderende klap van de grond tegen zijn rug, maar zijn tegenstander greep zijn kraag vast en met een ruk werd hij weer haar kant op getrokken. In reflex pakte hij met zijn armen bijna krampachtig haar pols vast, alsof dat ervoor zou zorgen dat hij niet zou vallen. Jezus Christus, ze bewoog hem heen en weer alsof hij een pop was. Hij moest echt zwaarder worden. Wederom kwam ze veel te dicht bij en wederom kreeg de jongen weinig tijd zich ongemakkelijk te voelen. Hij had niet eens de tijd gekregen de naderende vuist te registreren, maar oh boy voelde hij het toen het in contact kwam met zijn kaak. What the fuck— Withete pijn schoot door zijn kaak en even kon hij nergens anders meer aan denken dan fuck dit deed pijn. Alles deed pijn als je pijn niet gewend was... De roodharige ging echter 'vrolijk' verder en liet zijn kraag plots los. Door de eerste stoot had hij haar pols losgelaten, waardoor hij nu hoppa richting de grond raasde. Ze was echter nog niet klaar met hem, nope, blijkbaar vond ze een stoot in zijn buik wel passend. Nou, HIJ NIET. Misselijkheid golfde door hem heen zodra haar gebalde vuist zijn buik raakte, gevolgd door gehoest van zijn kant. Even wist de jongen zich niet te bewegen, terwijl hij op één elleboog steunend en ruw hoestend voor haar op de grond lag.

Toen hij de controle over zijn spieren weer terug leek te hebben, krabbelde de jongen wat moeizaam van haar weg. "D-Dat is seksistisch," mompelde de jongen (dit was niet het moment voor dit soort opmerkingen, Ike) terwijl hij op all fours krabbelde. "En fuck you," ging hij verder. Hij legde een hand over de kloppende plek op zijn kaak terwijl hij haar vol walging aankeek. "Ik hoef jouw—jouw ontmaagding niet." En met die woorden duwde hij zijn hand van de grond en gooide hij in dezelfde beweging een lichtbal haar kant op. Ze mocht de pot op met haar "geen simsalabim". Alsof hij haar suffe regels zou gaan volgen. Niet dat dit nou een waardige tegenaanval was. Hij wist dat als hij haar terug zou meppen, hij haar toch niet zou raken, dus was het enige wat hij kon doen haar afleiden. Uit dit stomme zwembad komen en heel hard rennen. Met enige moeite duwde de jongen zichzelf weer overeind en keek hij schichtig om zich heen. Waar zat het trappetje? Waar zat iets via waar hij de pit uit kon vluchten? Snel, snel, nu ze nog niet achter hem aankwam. Hopelijk had zijn energie haar van de kaart gebracht, of verward, of iets, waardoor hij nu eventjes—ook al waren het maar seconden— de tijd had om weg te komen. Maar ja, moest hij wel een uitgang vinden...



https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
vr jul 17, 2015 3:31 am


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) 24dh8n7
Haar eerste les begon misschien wat hard en rechtstreeks (letterlijk), maar dat was de snelste manier waarop je iemand iets kon leren. Laat de kleintjes eerst maar een paar keer goed struikelen en worstelen, worden ze hard van! Maar Tiff deed het voornamelijk (kuch kuch, alleen maar, kuch) omdat ze zich er zelf beter door voelde. Het gaf haar een gevoel van macht, streelde haar ego, wakkerde haar godencomplex aan. En allemaal alleen maar omdat ze de kracht had om iemand die kleiner was dan zij naar de tering te slaan. Wat had ze toch een mooie visie op de wereld. Maar goed, haar hoopje pulp was toe aan zijn volgende mannenles. En het was onbeleefd om hem daar lang op te laten wachten, niet?

Tiff nam een kort momentje voor zichzelf om het even allemaal in zich op te kunnen nemen en om rustig haar vingers te kraken, terwijl ze met een tevreden blik naar het ingestorte hoopje leerling keek. Wat waren het toch schatjes in de beginfase. De eerste lessen die ze voorgeschoteld kregen waren altijd haar favorieten. Het mooiste was toch wel om te zien hoe je alle onschuldigheid er letterlijk uit kon meppen. Ach en nu probeerde hij van haar weg te kruipen. Wat jámmer dat ze geen camera mee had, dan had ze de mooie momenten voor eeuwig kunnen laten duren. Nou ja, dan moest ze het maar gewoon met haar geheugen doen.
Met tergend trage stappen achtervolgde Tiff haar schattige welpje, die nu ook nog eens naar haar begon te brullen. De roodharige voelde zich bijna een beetje trots. “Jeetje, wat ben je een goeie leerling! Met dat gescheld en grove woorden kom ik alweer op de volgende le-” Haar zin werd niet afgemaakt. De blauwgroene ogen van de roodharige werden opslag groter toen ze zag wat er op haar af kwam vliegen. Met een vlugge stap opzij probeerde Tiff zichzelf uit het schietveld te krijgen, hoewel de lichtbal alsnog rakelings langs haar heen wist te suizen. Haar rode lokken danste mee met de vaart en het duurde even voordat het meisje zichzelf weer kon herpakken. Jeetje… Jeetje mineetje, had hij dat nou echt geflikt? Bij háár? “Oh kindeke toch…” Nou was het toch wel even uit met de pret. En daar zou hij ook snel achter komen.

Haar stappen, die voorheen nog zo traag en speels waren, brachten haar in een rappe vaart naar hem toe. Met een harde klap sloeg ze haar hand op zijn schouder, nog voordat ze haar laatste stap had gezet. Op het moment dat haar hand stevig zijn schouder vast had gegrepen, boorde ze haar nagels door zijn kleding heen, tot zijn huid kon voelen hoe goed ze geveild waren. “Waarom moest je dát nou doen?” Haar grip op zijn schouder werd nog wat steviger voordat ze een stukje opzij stapte. Vervolgens stak ze één van haar benen een beetje uit en trok ze hem met een vaart naar achteren, over haar been heen, zodat hij achterover zou vallen, hard. Toen hij op de grond lag zette de roodharige met een harde stamp haar voet op zijn sleutelbeen, vlak onder zijn strot. Met een strakke blik keek ze op hem neer, grijns in mijlen niet meer op haar gezicht te verkennen. Maar in haar ogen was nog wel die flikkering te zien. De flikkering die alleen maar narigheid kon voorspellen.
“Weetje, ik zie mezelf als een redelijk tolerante lerares. Je mag praten tijdens de les, het mag gezellig zijn, wanneer je niet direct iets snapt vind ik vragen helemaal niet erg en zelfs snacks meenemen zo nu en dan vind ik óók geen schande! Maar dit? Ik denk niet dat ik dit ongestraft aan me voorbij kan laten gaan, lieverd. Tiff drukte haar hiel wat meer tegen zijn sleutelbeen en begon haar voet wat heen en weer te draaien. “Ik hoop dat ik zo een beetje tot je door dring. Ik zou het vervelend vinden als ik iemand twee keer voor hetzelfde zou moeten straffen. Zo zonde van de tijd, vind je ook niet?” De druk op haar hiel werd wat minder en haar voet kwam een stukje van de stoute leerling af, zodat hij eventjes wat ruimte kreeg om normaal adem te halen.“Maar ik moet wel een degelijke straf voor je bedenken. Hmm, wat te doen, wat te doen.” Haar voet kwam nog wat verder van hem af, maar na nog geen seconde kwam hij weer met een harde stamp terug op precies dezelfde plek, terwijl ze haar handen als gebalde vuisten tegen haar heupen zette. “Wat lastig dit. Oh! Misschien moet je zelf eens met wat inbreng komen! Ik sta in elk geval altijd open voor nieuwe ideeën, dus laat maar eens wat horen!” zei ze schijnheilig, waarna ze nog wat extra gewicht op haar been duwde zodat hij nog comfortabeler zou worden.




http://sig.grumpybumpers.com/host/alright.gif

16 years old
Beiden
Geen
Ike
Ike
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
za jul 18, 2015 12:45 am
Ze was gestoord! Batshit crazy! Holy shit, waar was hij nu weer in beland? Hij wist honderd procent zeker dat hij dit niet verdiend had, deze knokpartij, zo belachelijk erg in elkaar gemept worden, en toch. Hij wist het nu zeker: Hij trok problemen aan. Als een magneet. Welke Astrals die hij ontmoet had waren nou serieus aardig? Maar een paar! Iets of iemand mocht hem niet, of zo...

Maar daar kon de jongen momenteel niet aan denken. Alles wat hij nu wilde was hier wegkomen. Snel snel snel, voordat ze—Te laat. De klauw die zijn schouder vastgreep deden rillingen zijn rug over schieten. Shit. Haar nagels boorden in zijn vel, haar grip stevig en niet te ontsnappen. Kut kut kut kut kut. Met wijd opengesperde ogen keek de jongen op, haar vraag nauwelijks registrerend. Voordat de jongen ook maar iets kon doen, werd hij naar achter getrokken, viel hij wederom, maar dit keer ving ze hem niet op. De klap sloeg wederom alle adem uit zijn longen, waardoor de jongen enkel geschrokken naar adem kon happen. En toen stapte ze met één voet op zijn borst, wat ook niet erg fijn was. In reflex pakte de jongen haar enkel krampachtig vast, alsof hij de druk daardoor minder kon maken, terwijl hij lichtelijk paniekerig naar adem bleef happen. De meid deed ondertussen haar praatje, maar het kon Ike al niks meer schelen. Hij moest hier weg! Ze zou hem serieus in een ziekenhuis slaan, of erger... Jezus Christus, dit was niet oké.

De extra druk die ze op hem uitoefende zorgde ervoor dat de jongen een gesmoord geluidje slaakte. Iets tussen een snik, gejammer en gekreun (want jezus, het deed pijn. Ze zou zijn sleutelbeen nog breken...) in. Fuuuuck. Hij moest ademen, nu, hij had adem nodig. De grip op haar enkel werd nog iets krampachtig terwijl hij tevergeefs begon eraan begon te trekken, maar het was net een steen. Muurvast. Fuck. Fuck, ze deed hem pijn. De klappen hadden pijn gedaan, ja, maar dit was andere pijn. Dit was pijn doen om het pijn doen. Holy shit, ze was echt gek. Een soort doorgedraaide pestkop.

Net toen hij dacht dat hij het niet meer zou trekken, haalde ze haar voet wat weg, kon er weer lucht zijn longen in. Hevig begon hij te hijgen om zo veel mogelijk adem binnen te krijgen. Laat haar maar lekker praten, het enige wat hij nu wilde was zuurstof. De ruige teugen adem begonnen pijn te doen in zijn keel, te ruw, maar fuck dat. Hij zou blij zijn als hij hier eenmaal weg was. Wat moeizaam probeerde hij zichzelf weg te duwen, maar daar kwam ze weer, dit keer met nóg meer gewicht op haar been. Wederom hapte de jongen naar adem, maar dit keer had hij een voorraadje, of zo. Dit keer kon hij beter nadenken, beter opletten. Hij moest in elk geval uit haar buurt zien te komen. Opstaan. Zitten, iets, als het maar niet liggen was. Jezus, hij kon helemaal niet vechten. Hij had geen idee wat hij moest doen... Haar geplaag, getreiter en vernederende gedrag wakkerde echter wel iets op in de jongen. Haat. Irritatie. Woede. Hij kon dit soort bullshit toch niet pikken? Het kleine beetje trots dat hij nog in zich had zou dat nooit laten toestaan. "W-Weet je... wat," bracht hij uit, zijn stem ruw en enkele octaven hoger dan normaal, "Bite me."

Hij zwaaide zijn benen in de lucht, richting haar whatever, iets dat hij kon trappen en maakte van het korte moment gebruik haar voet weg te duwen en van haar vandaan te rollen. In de rush had hij niet door of hij haar geraakt had of niet, maar het kon hem ook even niks schelen. Hij duwde zichzelf in een zitpositie en kroop zwaar hijgend weg, tot hij met zijn rug tegen één van de wanden aankwam. Hoewel hij zwak en klein was, was de jongen altijd al enigszins behendig geweest en was hij sneller dan dat hij sterk was. Het was iets dat wellicht in zijn voordeel kon werken.

Hij liet zichzelf niet lang zitten. Opstaan, weglopen, de ruimte tussen jullie twee vergroten. Ike wist enkel hoe hij moest vluchten, maar hij zat vast hier. Hij kon niet weg. De jongen wierp een korte, vuile blik naar het publiek (serieus, hoe kon je dit leuk vinden?), waarna hij met de smerige wand als steun de afstand tussen de twee begon te vergroten. Fucking hell shit. Hij legde zijn hand op zijn schouder, waar hij vochtige stof aantrof. Bloed. What the fuck, ze had hem gewoon opengekrabd met d'r absurd scherpe nagels. Toen hij het wel goed vond, draaide hij zich naar de ander toe, oplettend maar waarschijnlijk niet oplettend genoeg. Hij moest betere reflexen krijgen. "Wat wil je nou? Vind je jezelf serieus stoer? Denk je dat je hier ergens mee komt? Pak iemand van je eigen lengte in plaats van dat je zo laf doet en laat me hier uit. Ik ben je speelgoed niet, asshole," mompelde de jongen. Zijn stem was niet helemaal de oké meer, hij had zijn ademhaling nog niet helemaal onder controle, zijn keel was ruw en hij deed pijn. Deze woorden zouden zijn situatie waarschijnlijk niet veel verbeteren, hoewel hij betwijfelde dat iets dat zou doen. Hij wist ook überhaupt niet wat hij anders moest doen. Als hij bij haar in de buurt kwam, werd hij gemept, dus moest hij dat niet doen. Het kon hem allemaal ook eigenlijk niet schelen, als hij hier maar weg kwam.



https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
vr jul 24, 2015 6:30 pm


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) 24dh8n7

Maakte dit alles haar een sadist? Misschien, in een zeker opzicht. Het was niet dat ze het super opwindend vond om te zien hoe de blauwe plekken op de ander zijn huid steeds beter zichtbaar werden en hoe er bulten steeds dikker en hobbeliger begonnen te worden. Het was niet dat ze het erg vond om die dingen te zien, want hé, het was toch een bevestiging dat haar klappen weldegelijk iets uithaalde, maar ze ging er niet van trillen op haar benen. Nee, het genot kwam eerder bij het machtsgevoel vandaan. Zij had de macht hierover en kon sommigen bespelen als haar marionetten. Het leven was een groot spel en zij hield van het winnen op deze manier. Hoe het gebeurde maakte niet uit, zolang zij er maar een beetje goed uit kwam.

Maar wat was de lol van een directe overwinning? Easy come, easy go, het mocht wel een beetje uitgerekt worden. Hoe langer het allemaal duurde, des te indrukwekkender het allemaal zou lijken. Het maakte daarin niet uit of je tegenstander overduidelijk zwakker is dan jijzelf, zolang de show maar vermakelijk blijft.
En wat had ze het getroffen met haar danspartner! Hij gaf haar genoeg materiaal om op te reageren om de show alleen nog maar leuker te maken. Zoals hij, zelfs nu hij hopeloos en nietig op de grond lag, naar haar toe hapte met beledigende woorden en mild gescheld. Mooi, zolang hij dat bleef doen zat er nog een beetje pit in hem en kon hij door blijven vechten. En dát wilde ze zien! Ze liep dan het risico dat ze een nagel kon breken of misschien haar enkel verkeerd neer zou zetten wanneer ze achter hem aan zou gaan, maar dat waren opofferingen die maar gemaakt moesten worden. Alles voor de extra glorie!

En daar kwam zijn beetje vechtlust alweer naar boven, letterlijk. Zijn benen schoten omhoog in een poging om haar te raken en los te komen uit haar greep. En het lukte. Tiff draaide zich voor een paar graden naar zijn benen en ze probeerde met haar armen zijn aanval op te kunnen vangen, wat slechts voor de helft lukte. Eén van de klappen werd redelijk goed opgevangen, maar bij de andere kwam de trap nét verkeerd tegen haar pols, waardoor er even een flinke schok door haar onderarm schoot en met kleine trillingen tot haar schouder liep. Terwijl Tiff haar hand even een paar keer schudde, alsof ze op die manier de pijn uit haar hand kon stoten, ontsnapte die kleine rat onder haar vandaan en deed hij wederom een poging om te ontsnappen. Ze had hem goed kwaad gekregen met haar kleinerende gedrag, dat was duidelijk. Mooi, zo zag ze zijn soort het liefst. Dat maakte het allemaal alleen maar makkelijker.
Tiff luisterde, nog steeds haar hand schuddend, naar zijn woorden. Wauw… wat een loser. “Oh pupje, inspirerende speeches in plekken als deze geven kan enkel als je er op één van de twee manieren voor staat: je bent keihard aan het winnen en je tegenstander begint meer en meer op pulp te lijken, óf, je maakt een wanzinnige comeback en je wrijft het er bij je tegenstander in.” Tiff stopte met haar hand heen en weer wapperen en stak haar middel –en wijsvinger horizontaal voor zich uit. “En gezien ik je geen van beiden echt zie doen, ga ik maar gewoon verder met waar we gebleven zijn, goed? Goed. Haar vingers wipte omhoog, waarbij Tiff een klein krachtveld, van nog geen meter hoog, voor hem tevoorschijn kwam en langzaam tegen hem aanschoof, zijn benen vastklemmend tussen de muur en het krachtveld. “Máár, gezien ik er wel goed voor sta, zal ik de last van een inspirerende speech maar op me nemen. Iemand moet het toch doen, niet?”

Het krachtveld schoof steeds harder tegen haar ingesloten prooi zijn benen, terwijl Tiff de afstand tussen beiden weer overbrugde. “Luister, fucking shitstain. Jíj bent degene die hier rond heeft lopen hangen, jíj bent degene die hier vrijwillig naartoe is gekomen, jíj bent verantwoordelijk voor waar je terecht komt. Wrong time, wrong fucking place. Maar wanneer het dan allemaal even mis gaat, ‘boehoe, huili huili, Astrals in een plek als deze zijn gemeen tegen me, hoe durven ze!’ Maar als ik jou was zou ik maar wat mannenlessen nemen, want je skinny ass kan er wel wat gebruiken.” Met een stevige grip greep de roodharige zijn kin vast en dwong ze hem om haar aan te kijken. “Wet van de sterkste, die jagen altijd op de manke zwakkelingen. In dit spel ben ik de sterkste en ben jij mijn prooi. Jij bent de makke gazelle uit je familiekudde.” En zij was de leeuw. En katachtige spelen altijd met hun prooien. ‘Bite me,’ zei je?” fluisterde ze haast onhoorbaar, terwijl ze haar gezicht steeds dichter het zijne bracht.




http://sig.grumpybumpers.com/host/alright.gif

16 years old
Beiden
Geen
Ike
Ike
Student


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty
vr aug 07, 2015 11:29 pm
Een golf van triomf schoot door zijn lijf toen een van zijn sneakers haar pols raakte. De trilling van de klap die door zijn voet schoot was ergens misselijkmakend, maar hij duwde de emoties weg. Fysiek geweld? Nee, dat was niks voor hem. Hij schold Astrals uit, verwenste ze vreselijke dingen toe en maakte nare opmerkingen, maar echte klappen uitdelen? Ike vluchtte altijd. Daar was hij goed in, daarmee bleef hij uit de problemen. Hij wilde Astrals ook niet echt pijn doen... Maar dit kreng.. Nee, zij verdiende het. Zij verdiende elke piellige stoot die hij op haar kon landen. Terwijl hij zich uit haar greep bevrijdde en naar de muur strompelde, ging zijn vrije hand langzaam en iets trillerig weer omhoog naar zijn schouder, waar het bloeden gestopt was en het rode goedje nu aan het opdrogen was. Door de adrenaline voelde hij de stekende pijn amper (hetzelfde gold voor zijn buik, waarvan hij bijna wel zeker was dat hij een mooie, blauwe plek zou krijgen), maar hij was zich ontzettend bewust van de wond. Fucking nagels, ze was een beest.

Zijn super fantastische speech had echter niet echt het gewenste effect. Nee, het maakte het alleen maar erger. Hij had alles erger gemaakt met zijn trap en zijn woordendiarree, hij had het alleen nog niet door. Ergens in zijn buik rommelde het, zijn onderbewustzijn had al door dat hij het nu voor mekaar had, maar zijn brein pikte de storm in zijn buik nog niet op. Nope, Ike stond enkel te hijgen en te trillen tegen de muur terwijl zij haar praatje deed. Pas toen ze met twee vingers naar hem wees (en rillingen over zijn rug deed lopen), klikte het. Hij zat nu diep in de puree. Oh shit. Toen ze weer verder ging, en de vingers als losgeknipte pezen omhoog liet schieten, verscheen er iets wat Ike niet kon plaatsen. Eerst dacht hij dat hij het verbeeld had, misschien werd hij nu eindelijk gek, maar het was er weer. En toen voelde, hij het ook. Alsof een klein kind tegen zijn benen stond te duwen. Verbaasd en verward probeerde hij zich nog dichter tegen de muur te drukken terwijl het gewicht tegen zijn benen steeds zwaarder werd. Hij hapte geschokt naar adem, hield zijn handen krampachtig iets boven zijn navel (wat moest hij doen wat moest hij doen wat moest hij—), waarna zijn ogen op schoten naar de nog steeds speechende roodharige. Was dit haar doen? Was zij niet degene die tegen energie was? Met ogen zo groot als melkschoteltjes gevuld met paniek keek hij hoe ze op hem afkwam. Nee, blijf weg, niet doen. Stop daar—

Hij hield zijn adem in, drukte zijn achterhoofd tegen de vieze badwand, keek haar bijna zonder te knipperen aan terwijl ze haar gezicht weer te dichtbij bracht. Doei, personal space. Hallo fucking psycho bitch. Als hij moest kiezen, was de keuze nog voor hij geheel verwoord was gemaakt. Ike was niet gek. In reflex draaide hij zijn hoofd weg, maar hij hield zijn ogen strak op haar. Probeerde te voorspellen wanneer ze iets ging doen, wanneer ze zou uithalen, maar hij wist ergens wel dat hij dat niet kon. Hij was te onbekend op dit terrein en zij was te onvoorspelbaar. Hoewel haar stem iets had, iets waardoor hij elk woord oppikte en elk woord als een ijsklontje langs zijn rug aanvoelde, kon hij zich er niet op focussen, zijn gedachten te gefocust op de fucking pijn die hij aan zijn onderlichaam voelde. Ze zou niet ophouden— Hij zou zo plat als een dubbeltje worden! Hij wilde niet zo plat als een dubbeltje worden—

Haar klauwen klemde zich weer om zijn kaken, forceerde hem naar haar te kijken, kwam nóg dichterbij— En toen deed hij iets stoms. Hij had het niet eens door, zijn lichaam reageerde van zichzelf door de angst en adrenaline. Hij wist niet eens hoe hij het voor elkaar kreeg, maar zijn hoofd stootte tegen het hare. Hij voelde hoe zijn witte lokken de brug van haar neus raakte, en niet zo'n beetje ook. Nee, dit was geen zielig, paniekerig stootje. Hij had het voor elkaar gekregen haar een volwaardige kopstoot te geven en het zou hem waarschijnlijk geen tweede keer lukken. Boven hen barstte het publiek uit in stemmen, gejuich en gejoel, maar Ike lette er niet op. Voordat hij nog erger in de paniek kon schieten, schakelde zijn brein over naar survival mode en dook hij direct weg, uit haar grip, weg van haar en haar neus en haar hele zijn. Hij strompelde met enige moeite, want zijn benen voelde als puddinkjes, van haar weg, naar de andere kant van het zwembad. Bijna struikelde hij, maar hij wist zichzelf overeind te houden. Godzijdank. Pas toen hij ver genoeg van haar vandaan was (niks was ver genoeg, hij zat in een fucking zwembad, maar het was buiten handbereik, en dat was al iets), draaide hij zich om en keek hij toe. Zijn onderarm vouwde zich instinctief over zijn buik, terwijl hij hijgend en zwetend toekeek. Oh, fuck. Now he diddly-dun done it.





Gesponsorde inhoud


You left me painted black and blue. (—& Tiff ) Empty