Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


come Fight me Bruh // open




https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


come Fight me Bruh // open Empty
zo jun 28, 2015 6:34 pm


come Fight me Bruh // open 24dh8n7
Tiff kon een echt rotkind zijn wanneer ze zich verveelde of irriteerde. Dus wanneer ze zich irriteerde aan haar verveling, kreeg je een dubbel zo vervelend rotkind. En dat was een rekensom waar genoeg Astrals al snel hun buik aan vol kregen. Tiff zocht namelijk naar zéér creatieve oplossingen wanneer ze leed aan één van de twee onderdelen. En het beste medicijn daarop, volgens haar eigen formule, was leedvermaak. Maar waar vond je leedvermaak, nog zo vroeg in de middag? Heel simpel; ga naar een drukke plek en maak misbruik van al je vaardigheden! Drukke plek + overpowered zijn = profit.

Tijdens de pauze was het levendig genoeg op de binnenplaats van de school. Er waren genoeg studenten die buiten in het zonnetje hun lunch wilde benuttigen. Tiff had zo dus genoeg slachtoffertjes om uit te kiezen en man, man, man, er liepen en paar mooie, makke beestjes tussen. De leeuwin zag genoeg prooien zitten en rondlopen, dat ze het bijna lastig vond om een keuze te maken. Tot ze gewoon hét perfecte zieltje zag lopen. Het leedvermaak kon in motie gezet worden.
Met grote, snelle passen naderde Tiff de rand van de fontein, zodat ze in dezelfde lijn als haar nieuwe slachtoffer zou staan. Met een vlug handgebaar liet de leeuwin een klein krachtveld verschijnen vlak voor de voeten van de prooi. Het krachtveld was slechts een klein ding, wat in de hoogte nog geen vijf centimeter boven je enkels uit kwam. Maar voor wat het moest doen, was het kleine ding pérfect. Het slachtoffer struikelde over Tiff haar val heen, precies zoals de roodharige het had gewild. Met een halve draai keerde ze zich naar het vallende sukkeltje, waarna ze met een graai de pols van haar prooi uit de lucht griste. Alsof ze danspartners waren hield Tiff haar partner overeind getrokken, waarna ze haar partner met een sierlijke draai naar de fontein slingerde. Op het moment dat ze de pols van haar getroffen slachtoffer losliet, kwam er een vrolijke “Olé!” uit haar keel op een zangerige toon. En kort daarna zou de plons volgen.



OOC: Ik wil fittie :U
Kies zelf maar of je Tiff d'r slachtoffer bent, of je überhaupt wel in het water valt, of een bijstander bent of whatever~



https://2img.net/h/oi63.tinypic.com/2wg9c8g.png

17 jaar
Negatief
Lucht
Wren
Wren
Student


come Fight me Bruh // open Empty
zo jun 28, 2015 7:39 pm
[If you don't mind? Fittie jonguh]

Het was een fijne dag. Best mooi weer, vroeg klaar met de les. Tenminste, als je die paar uurtjes gym die ze skipte niet meetelde. Wie ging er nu gymen met deze temperaturen? Het was niet alsof Wren met een lagere temperatuur wel haar best had gedaan, maar voor nu was het een prima excuus. Zolang ze uit de buurt van de sportvelden bleef was het prima! Daarom was ze maar naar de binnenplaats gesjokt; binnen blijven was absoluut geen optie. Niet alleen was het daar bloedverziekend heet, er waren ook nog eens geen Astrals waar ze zich mee kon vermaken! Dat was een nachtmerrie voor Wren; een leven zonder aandacht, een leven zonder Astrals die ze kon pesten. Ze genoot ervan om anderen gek te maken. Het was lang niet altijd een succes, maar ze had zo ondertussen al genoeg ervaring om te weten dat haar normale, botte zelf perfect was. Astrals wilden graag een beetje rationaliteit, het idee dat je een réden had om hen iets aan te doen. Maar dat waren allemaal dingen waar Wren geen boodschap aan had, waar ze simpelweg niet aan deed. En dat maakte de meesten helemaal gek.

Heel dit gedoe over 'houden van pesten' en 'anderen gek maken', was alleen maar éénrichtingsverkeer. Wren vond het fijn zolang zij degene in de hoofdrol was, in de spotlights. Vandaag was zij echter het lijdende voorwerp. Ze had besloten dat ze in de fontein ging kijken of er nog wat muntjes lagen. Kon zij toch weer een kopje koffie van kopen, niet? Op haar gemak liep ze naar de fontein toe, zich niet bewust van de ogen die zich op haar vestigden. Geen seconde denkend aan het gevaar dat dichterbij kwam. Ze zette nog een stap, dichterbij de fontein, nog een stap; de laatste voor ze achter iets onzichtbaars haakte en voorover kantelde. Wren sperde haar ogen wijdopen, een gilletje ontsnapte aan haar. Ze was zo verbaasd dat ze niet eens een poging deed zichzelf omhoog te houden of alles tegen te werken. Nog geen seconde later stopte ze ineens met vallen. Met een ruk hing ze stil, alsof ze een jojo was in iemands vingers. Wren probeerde de persoon die haar hand gevangen aan te kijken, maar die donderde haar zonder omhaal alsnog de fontein in. Wat gebeurde er?

Wrens kleine hersentjes werkten als een razende om dit allemaal te verwerken. Het moment dat de ander haar losliet, zo de fontein in, was ze tot een conclusie gekomen. Dit was geen goede dag; ze was laaiend. Een tweede gil kwam nog over haar lippen voordat ze helemaal doorhad wat er gebeurde. Maar zodra haar kont de bodem van de fontein raakte, zocht ze met een furieuze blik naar de dader. 'WHAT THE HELL,' krijste Wren, die nog even geen moeite deed om omhoog te komen. Haar blik vond iemand met een breed genoege grijns om de dader te zijn; Wren kende die grijns als geen ander. De vuurtoren, zij had haar zo die fontein in gesmeten.
Het meisje kon wel briesen van woede en terwijl ze zichzelf omhoog werkte uit de fontein, liet ze dat ook blijken. 'HEY. JIJ!' Ze wees beschuldigend naar het meisje tegenover haar. Het lengteverschil leek Wren niet uit te maken. Ze dacht er niet eens over na dat ze er niet uitzag, met een doorweekte jurk en haar dat ook deels nat was. Haar schoenen stonden vol met water, maar Wren bleef krijsen en dacht er nog even niet aan de fontein uit te komen. 'Zoek je ruzie, vuurtoren?' zei ze woedend tegen de ander. 'Want kom maar op dan, laat me jouw lelijke hoofd even onder water houden!' Ze stond nog net niet te stampvoeten. Zíj pestte Astrals, niet andersom! Was dat kind gek in haar hoofd? 'Kom dan,' gilde Wren. Als het meisje niet snel genoeg zou reageren, zou ze zo vanuit de fontein op haar springen. Dit kon ze niet zomaar laten gebeuren! Als het moest zou ze bijten en krabben, wat dan ook om dat meisje te laten weten dat ze dit niet kon maken



https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


come Fight me Bruh // open Empty
di jun 30, 2015 1:10 pm


come Fight me Bruh // open 24dh8n7
Tiff is wat je noemt een levensgenieter. Het zijn de kleine dingen waar ze altijd het meest van kan genieten. Bijvoorbeeld wanneer je direct de juiste maat broek aan het passen bent, wanneer de trein twee minuten vertraging heeft en je hem daardoor nog nét kan halen. Of wanneer de reactie die je uit iemand trok nog bozer en overdrevener was dan je eigenlijk had durven dromen. Wat een winnaar! De rode leeuwin grijnsde van oor tot oor terwijl het boze gekrijs als een zoet wiegenlied door haar oren dreunde. Wat een geslaagde jacht! En het hoefde hier niet eens te stoppen. Het slachtoffer slonk niet in elkaar om een potje te gaan zitten snikken. Het kruiste en spartelde, gewoon smekend om een extra ronde van Tiff haar genadeloosheid. Nou oké, omdat ze er zo lief om vroeg dan maar.
“Jeetje, ik wist niet dat ze zulke jonge kinders hier al toelieten!” Tiff legde haar handen op haar bovenbenen en bukte wat, zodat ze op ‘ooghoogte’ zou komen met de schreeuwlelijk voor haar. “Ik moet je zeggen, ik zou graag bubbels met je blazen in het water, maar liefje, ik vrees dat ik daar al een beetje te oud voor ben! Maar er zijn vast wel andere kindjes die met je willen spelen.” Tiff trok haar handen van haar bovenbenen af, stelde zichzelf weer recht en zette vervolgens haar handen in haar heupen. “Tenzij je liever de wat meer volwassene spelletjes wilt spelen, met de wat oudere kinders.” Met een knipoog blies ze een luchtkus naar het natte prinsesje. “Maar ik raad het eigenlijk niet aan. Jij kan beter ergens afdrogen, straks word je nog ziekjes en kan je een week lang niet meer naar de lessen. En dan stel je pappie en mammie alleen nog maar meer teleur.” Met een pruillipje trok Tiff een traanlijn van haar oog tot haar kaaklijn. Zo dramatisch. Maar al die kleinerende praat was puur als uitlokkertje bedoeld. Zij zou niet de eerste, échte klap uitdelen, dat mocht mevrouw driftkikker doen. Maar daarvoor moest ze eerst flink boos (en daarbij ook dom) gemaakt worden. Boze, domme prooien waren altijd het makkelijkste om af te handelen. Én altijd het meest vermakelijk met hun uitbundige reacties. En daar deed Tiff het voor.




https://2img.net/h/oi63.tinypic.com/2wg9c8g.png

17 jaar
Negatief
Lucht
Wren
Wren
Student


come Fight me Bruh // open Empty
vr jul 03, 2015 7:09 pm
Waar haalde dat kind het lef vandaan? Om háár, Wren, te duwen? Het maakte Wren op het moment niet eens uit of de ander er een reden voor had. Niet dat er een goede reden voor te verzinnen was; het was meer dat Wren daar gewoon niet om maalde. Iemand duwde haar, die kreeg drie duwen terug. Vergevingsgezind was ze niet en ook het begrip 'redelijkheid' was niet in haar woordenboek te vinden. Zodra ze zich omhoog gekregen had, begon ze een tirade af te steken tegen de roodharige, niet doorhebbend hoe amusant die het eigenlijk vond. Zodra Wren haar 'uitdaging' meerdere malen voor de voeten van de ander had gesmeten, hield ze het bij de oudere en langere meid woest aanstaren. Nou, wat had ze nog te zeggen?
Jammer genoeg maakten de andere woorden haar alleen nog maar bozer. Er zijn wel andere kleine kindjes om met je te spelen?! Wrens mond viel een beetje open, ze keek het meisje met grote ogen aan. Uit haar blik sprak 'Oh, no, you didn't!' meer dan wat ook. Hoe durfde ze? Zomaar een beetje op haar neerkijken vanwege haar lengte! Ga dan toch weg, donder een eind op. Wren was zo geschokt door deze plotselinge uithaal, zo beledigd, dat ze even niets had om te zeggen, terwijl de andere lekker door sprak. 'Pardon?' was het enige wat Wren er tussendoor uit kon persen.

'Pff, alsof jouw pappie en mammie blij met je zijn,' schamperde Wren terug. Over haar lengte kon ze niet zoveel ontkennen, maar hoe bozer de ander haar zou krijgen, hoe meer dat zou gebeuren. 'Met een hoofd als het jouwe kan ik me voorstellen dat ze zich schamen. Ze zeggen toch dat gingers geen ziel hebben?' Wren deed even alsof ze nadacht, maar al snel richtte ze zich weer op de ander. Liep wat naar voren - wat vast intimiderend was geweest, als ze twee meter was. 'Weet je wat, kom maar op met je volwassen spelletjes,' gooide Wren er boos achter aan, nog steeds op een schreeuwende manier. 'De andere kindertjes zijn namelijk te klein en te bang om met mij te spelen. Ik ben wel benieuwd naar jou en je grote muil,' vond Wren. Ach, ze was een beetje vol van zichzelf, maar had dat haar óóit in de problemen gekregen? Nah, niet dat zij zich kon herinneren. Ze zette haar handen in haar zij, keek de ander nog steeds aan. Ze wist ook wel dat ze geen kans maakte tegen het langere en waarschijnlijk sterkere meisje, maar het maakte haar echt geen donder uit. Ze kon gewoon niet zo over zich heen laten lopen! Bij de Astrals waar Wren vaak mee omging, betekende je zomaar overgeven en gaan huilen een zwaarder verlies, dan wanneer je verloor met je hoofd hoog. Zo probeerde Wren dan ook altijd ten onder te gaan; memorabel. Toch deed ze nog niets bij de ander, voornamelijk omdat ze geleerd had dat je niet meteen op de vuist moest gaan met langere en sterke (de meerderheid van de mensheid dus) Astrals. Ze zou dan zeker weten verliezen. Eerst proberen de provocaties terug te kaatsen voordat ze haar gek maakten. Dit meisje kon het krijgen!



https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/33emrsy.png

17 jaar
Positief
Geen
Tiff
Tiff
Student


come Fight me Bruh // open Empty
za jul 11, 2015 4:03 pm


come Fight me Bruh // open 24dh8n7
Wat had Tiff hier precies mee verwacht? Gekrijs? Gescheld? Gejank? Gemep en geschop? Nou, stiekem had ze het allemaal wel een beetje gehoopt. Dat was echt een jackpot geweest. Maar helaas, haar geluk leek hier een beetje op te houden. Ze had dan dit pareltje van een reactiebom gevonden met haar eerste streek, maar nu begon haar vermaaksvlam weer een beetje te doven. Hè, jeetje mineetje, waarom moesten alle goede dingen zo snel eindigen? Ze was namelijk nog láng niet klaar met deze dondersteen. Dat ze haar niet om de strot vloog ondanks haar zoete, zoete woorden was meer dan een zware tegenvaller. Het kleine meisje wilde met de grote kindjes spelen, maar was toch nog wat verlegen. Jammer weer. Maar Tiff zou haar wel helpen met erin te komen. Het kind moest ergens beginnen, toch? Waarom dan niet de behulpzame mentor spelen? Ze was te goed voor deze wereld!

“Oh nee toch. Tuttuttut en je begon nog zo goed!” Tiff boog haar hoofd naar voren. Haar rode lokken vielen als een gordijn voor haar gezicht, terwijl ze zachtjes heen en weer wiegde toen ze haar hoofd begon te schudden. “Je begon zo goed, zoveel potentie! En nou moet je het allemaal zo weggooien!” De roodharige richtte haar blik weer op haar kleine tegenstander, haar wenkbrauwen in een ernstige frons gebreid, maar op haar lippen stond nog steeds die vieze grijns. “Ik vraag me af of je wel écht klaar bent voor de spelletjes van de oudere persoontjes. Want serieus, je begint over iemand zijn uiterlijk die er zo uitziet?” Met haar beide handen gebaarde het meisje naar zichzelf, waarna ze haar meest charmante glimlach naar de kleine opdonder (met wat wit van haar tanden) opspeelde. “Kom nou, uiterlijk is duidelijk geen probleem voor mij en zeker geen onderdeel waarmee je me onderuit krijgt. Je moet in onzekerheden boren, kom op, basis psychologie!” Opnieuw schudde Tiff afkeurend haar hoofd, zwaar teleurgesteld in haar nieuwe ‘leerlinge’.
“Maar! Ik geef het nog niet op met je, maak je daar maar geen zorgen over!” Met een harde klap sloeg Tiff haar hand op de schouder van het meisje, die met een harde, natte klets neerkwam. De grip die ze vervolgens op de ander uitoefende was nét iets te stevig voor een vriendschappelijke schouderklop. Ook de blik in haar ogen voorspelde niet veel goeds, dit zou een spelletje zijn die waarschijnlijk slechts één van de twee leuk zou gaan vinden. Maar ach, pech voor de ander, niet?

Met de hand die de roodharige op de ander haar schouder had liggen trok ze haar met een ruk dichter naar zich toe. Haar vrije hand schoot onder de blauwharige haar oksel, waarna Tiff haar met een vaart omhoog duwde en voor enkele seconden in de lucht liet hangen. Toen haar nieuwe speelpop weer naar beneden kwam ving Tiff haar op met haar armen hoog boven haar hoofd uitgestrekt, waar ze haar blauwharige slachtoffer vasthield, als één of andere trofee. Natuurlijk kon Tiff dit niet allemaal zonder een beetje ‘hulp’ van haar oh zo geweldige positieve energie, waarmee ze haar eigen lichaam wat hielp en sterker kon maken. Maar dat hoefde de ander niet te weten. “Eerst help ik je maar eens met hoe het zou voelen als je een ouder, groter kindje zou zijn. Hoe voelt het om eindelijk óp dingen te kunnen kijken, in plaats van continu er tegenaan? En voelt de wind zo hoog niet een stuk prettiger aan? Hmm?”




https://2img.net/h/oi63.tinypic.com/2wg9c8g.png

17 jaar
Negatief
Lucht
Wren
Wren
Student


come Fight me Bruh // open Empty
di jul 28, 2015 10:50 am
Dit kind maakte haar gek. Wren kon wel briesen van woede, wat ook bijna gebeurde naarmate het gesprek vorderde. Hoe durfde de roodharige zulk dominant gedrag te vertonen? Het was niet dat ze béter was dan Wren, pff, dat zou ze willen. Wrens gedachten waren dezelfde schreeuwerige kakefonie als haar stem, die haar helemaal gek maakten. Waarom laat je haar zo tegen je doen? Laat je je zo behandelen? Je weet wel beter, toch? De rationaliteit die Wren net had vertoond door de ander niet meteen aan te vallen slipte langzaam maar zeker weg; sneller en sneller met ieder woord dat de roodharige sprak. Hoe dúrfde ze!
Je begon goed? Wren fronste, keek de ander geïrriteerd aan. Uiterlijk is geen probleem voor mij? Tuurlijk niet, Wren snoof. 'Oh jolly, wat een geluk!' beet Wren haar toe aan het einde van haar kleine preekje. 'Je zal zeker mijn beste leraar ooit zijn! Maar lessen interesseren mij niet zo, dus misschien moet je wat harder je best doen.' Dat kind.. Ze moest uitkijken hoor, met haar gelul over potentie en dat ze in onzekerheden moest boren en dat alles. Wren dacht daar nooit over na als ze anderen aanviel. Ze verviel in een soort blinde woede, een staat waarin ze alleen maar om zich heen sloeg. Dat was perfect voor haar doeleinden; hoewel ze graag de ander de grond in boorde, ging het haar voornamelijk om de aandacht. Het meisje hield natuurlijk niet van verliezen; dat sprak voor zich. Maar als het verlies gepaard ging met een enorme schijnwerper op haar persoonlijk, dan was het allemaal ineens een stuk minder erg. En om dat doel te bereiken hoefde je helemaal niet geraffineerd te werk te gaan. Je moest juist zo grof en zo bot mogelijk zijn, steeds erger om Astrals te blijven verbazen. Tenminste, dat is hoe Wren het zag en hoe ze naar haar eigen idee al jaren succesvol te werk ging. Maar dat betekende niet dat ze er goed over nadacht.

Wren besefte al snel dat ze haar mond had moeten houden over een desinteresse in lessen. 'AAAHH,' moest ze weer gillen toen ze omhoog geworpen werd en zo boven het hoofd van de grotere persoon belandde. Pardon? Met grote ogen staarde het meisje naar beneden. Hoever was ze boven de grond? Vijf meter? Twintig? Dit was hoog! Godzijdank had ze geen hoogtevrees. Ze werd omhoog geworpen en eindigde in de armen van de roodharige, die haar boven haar hoofd uitstak. Verdomme.
Wren slikte een volgende gil in en staarde woedend naar het kind onder haar. 'Dankjewel,' sneerde ze. 'Beste les ooit. Nu snap ik waarom jij zo arrogant bent. Overal maar op kijken zal je wel een idee van grootheid geven terwijl je gewoon het zoveelste trutje bent!' Wren riep meer dingen om het roepen ervan dan dat ze ergens op mikte, laat staan iets hoopte te raken. Ze was dit kind helemaal zat! Wat nou rationeel en rustig handelen? De enige reden om tot tien te tellen was het aantal keer dat je je tegenstander op zijn neus sloeg.

Het meisje begon te spartelen in de greep van de roodharige. Ze probeerde haar te raken met haar armen, haar benen, trapte rond. 'Je hebt wel gelijk dat het superleuk is hierboven, kan ik beter bij je hoofd,' gromde Wren. (OOC: ik weet niet zeker hoe Tiff haar nu vast heeft o: So imagination is allowed o:) Kon ze haar niet bijten? Schoppen? Haar aan haar stomme haren trekken? Wren besloot dat laatste nog even te laten wachten. Moest ze niet rustig blijven, neergezet worden en dan het kind een klap tegen haar kaak verkopen? Nah, daar had ze het geduld niet voor. Ze wilde nú neergezet worden en gerespecteerd worden en als het even kon ook gelijk maar tot koningin van de wereld verkozen worden. Niets mis mee, toch? Het was alleen dat dit meisje haar zo woedend maakte dat ze haar nu wilde raken, nu zichzelf los wilde worstelen. Niet rustig daar blijven hangen zodat het kind alsnog kon doen met haar wat ze wilde - hoewel dat sowieso zou gebeuren. Nee, ze zou het deze trut niet gemakkelijk maken. Kom maar op!





Gesponsorde inhoud


come Fight me Bruh // open Empty
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Wel hello. (Open)
» New day ››Open
» I can sleep everywhere |Open
» Research [open]
» Slurpslurp // Open