Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


Lost in a Story




https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon_zpsjzpavsml.jpg

14
Beiden
Geen
Moyra
Moyra
Student


Lost in a Story Empty
di mei 19, 2015 12:57 pm
Naast rijen flikkerende beeldschermen en logge pc-kasten die zachtjes bromden als tevreden katten had de mediatheek ook nog wat tastbare informatie beschikbaar gesteld voor de jonge Astrals, hunkerend naar kennis. Als je echt iets gedetaileerds moest hebben kon je beter bij de centrale bibliotheek in het centrum langs gaan, maar de kleine school collectie bood ook zo haar verrassingen. Zo was Moyra op zoek geweest naar een theoretische gids voor Beginners in de Energiesturing, maar had ze midden tussen de stoffige exemplaren een dun handgebonden boekje aangetroffen, met een donkerrode kaft en gele opdruk. Het boek had geen labeltje waarop het genre in een vaag symbooltje uitgedrukt werd, geen barcode, geen reserveringsnummer. Niets wees erop dat het hier hoorde, dat het door de bibvrouw gearchiveerd werd en je het moest melden als je het wilde lenen. En juist daarom trok het haar aandacht, voedde het onmiddellijk haar onverzadigbare nieuwsgierigheid.

Ze zette enkele stappen weg van de lesboeken, op weg naar het zitgedeelte. Maar zodra ze zag dat de eerste paar tafeltjes bezet waren liet ze zich op de grond zakken, wilde niet langer wachten. Ze zat hier goed beschut, net om het hoekje van een rij met kasten, waar niemand haar kon zien, tenzij ze de hoek omkeken. Alleen op de wereld, klaar om te verdwijnen in het verhaal. Het voelde sowieso alsof ze iets illegaals aan het doen was, iets heel spannends. Met haar vingers streelde Moyra de stoffige laag weg van de voorkant. ''De vlinders van de verlorene..'' las ze zachtjes voor. Gretig opende ze het boek, op de eerste bladzijde stond een dankwoord, en in de hoek met potlood een naam. De tweede bladzijde was eveneens saai, met nogmaals de titel en de naam van de schrijver en het jaartal van publicatie: 145 jaar na de val. Wow, dat was echt lang geleden, dit boek was een bejaarde, nog krakkemikkiger en ouder dan haar opa! Een reliek uit een verborgen verleden, bedacht ze tevreden, een geheim, eeuwenoud boek en ík heb het gevonden! Haar ogen vlogen over de pagina's heen, het verhaal pakte haar op en droeg haar weg naar een verloren continent, waar Astrals in staat waren om dieren te sturen, trok haar mee met de protagoniste, Nayla, die danste met de vlinders. Het was prachtig. Tenminste, het eerste hoofdstuk. Daarna werd het boek langzaamaan grimmiger. Moyra's grip om het boek verstevigde, ze boog zich zo ver voorover dat ze bijna verdween in de woorden.
Van huiswerk maken zou vandaag niets meer komen..

[Open~ Very Happy]



https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

19
Geen
Riku
Riku
Student


Lost in a Story Empty
zo mei 24, 2015 9:58 pm
De starende blikken die zijn kant opgestuurd warden, deden hem vrijwel niets. Riku was het gewoon dat men staarde als hij voorbij liep. Er waren altijd drie punten die daarvoor konden zorgen: zijn haarkleur, zijn oogkleur of het immense litteken dat zijn gezicht sierde. Soms alle drie tegelijkertijd, maar meestal ging het toch om optie drie. Het litteken was toegebracht door zijn moeder die het nodig had gevonden om met een mes rond te zwaaien terwijl ze in een hevige discussie verwikkeld was geraakt met zijn vader. Het was niet expres geweest, Riku was toen gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats geweest en hij had geluk gehad dat hij zijn oog niet kwijt was geraakt. Zijn vader had zo snel mogelijk iemand met positieve energie binnen de groep gezocht die de snee zo goed en zo kwaad als het kon had proberen te genezen, maar het lange litteken was onvermijdelijk geweest. Sindsdien staarden Astrals al naar hem en hij had zichzelf geleerd om de starende blikken te negeren. Het maakte toch niets uit of hij er iets van zei of niet, Astrals zouden altijd blijven staren. Daarbij wilde hij niet dat ze het tegen hem gingen gebruiken, dat ze merkten dat het hem wel degelijk dwars zat. Als je je zwaktes liet zien, zouden Astrals het tegen je gebruiken en dat was het laatste dat hij wilde.

Volgende bestemming, bibliotheek. Hij had een bepaald boek nodig om zijn huiswerk te kunnen maken. Van bepaalde dingen die leraren vertelde had hij werkelijk waar nog nooit gehoord, dus moest hij wel wat research doen. Ja, hij maakte zijn huiswerk en probeerde het ook goed te maken. Hij wilde laten zien dat zijn ‘soort’ ook veel kon bereiken en dat ze wel degelijk ambitie konden hebben. Riku wilde iets bereiken in zijn leven en dat ging alleen als hij er ook echt iets voor deed. Een frons verscheen in zijn voorhoofd terwijl hij naar het boek dat hij moest hebben, zocht. De bibliotheek telde zoveel boeken, hoe moest hij in godsnaam het juiste hier tussenuit weten te pikken? De witharige jongen hield zijn rode kijkers op de ruggen van de verschillende boeken gericht terwijl hij langzaam verder liep en zo hier en daar een exemplaar uit de kast trok, om het daarna terug te zetten omdat hij niet het gevoel had dat dat het boek was dat hij zocht. Hij liep de hoek om, zette een aantal passen en struikelde bijna. Een snelle blik naar beneden was genoeg om tot de conclusie te komen dat hij over een meisje gestruikeld was. Riku beet op zijn lip in een poging om de venijnige opmerkingen die op het puntje van zijn tong lagen voor zichzelf te houden. In plaats daarvan keek hij naar het boek dat ze aan het lezen was. “Wat lees je?” Lange vingers plukte het boek tussen de hare vandaan en voor een kort moment inspecteerde hij de pagina’s die ze aan het lezen was voordat hij zijn vinger tussen die bepaalde pagina’s stak zodat hij nog zou weten welke pagina ze juist aan het lezen was geweest voordat hij de voorkant bekeek. Hmn, de vlinders van de verlorene… Neh, niks wat hij zou lezen. Het boek werd terug opengeklapt en hij bukte zich om het terug te geven. “Weet je toevallig waar de boeken over negatieve energie staan? Ik kan ze niet vinden.”