Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


blood rights [ OPEN ]




https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

17 years 'ld
Beiden
Geen
Xavier
Xavier
Student


blood rights [ OPEN ] Empty
za mei 09, 2015 7:14 pm


-- everytime i close my eyes, it's like a dark paradise



IJzer. Daar rook alles naar. De gangen, de Astrals die hem na keken, de trappen, zelfs de buitenlucht. Het was de enige geur die bij hem binnendrong, eveneens de smaak. De ijzer-smaak lag sterk op zijn tong, overheerste de mint-smaak die hij eerder in zijn mond had gehad. De overheersende smaak was niet onbekend, noch was de geur een vreemde. Hij kon ze bijna trouwe vrienden van hem noemen. Vrienden die steeds terug kwamen. Vrienden die het leuk vonden om hem te herinneren aan het feit dat hij net als iedereen een méns was, dat hij in staat was om te bloeden en pijn te voelen als ieder ander.

Zijn stappen waren snel en gehaast, alsof hij vluchtte voor iets. Het spoor aan mensenblikken dat hij achterliet, kon nog zijn doem betekenen, dus hij probeerde de personen in de gangen zoveel mogelijk af te schrikken door ze een vuile blik te werpen. Niet dat het veel hielp. Leerlingen bleven kijken naar het troep dat hij momenteel was, met zijn gescheurde lip, gebarsten knokkels en bloedende neus. Xavier gaf niks om hoe hij er uit zag, het belangrijkste was dat hij de gewelddadige situatie van eerder achter zich liet. Hij had nog even geen zin om op het kantoor van het schoolhoofd te zitten en hij had ook geen zin in gedoe van leraren of dergelijke. Hij wilde weg, even rusten en de kalmte weer op zoeken voor hij iets anders deed - hij was tot alles toe in staat.

Hij duwde een deur open en strompelde het dak op, waar niemand aanwezig bleek te zijn. Hij hief zijn hand naar zijn neus en veegde daar het bloed weg, waarbij hij kort zijn gezicht vertrok. Zijn neus deed pijn, zijn lip bonkte, zijn enkel voelde niet prettig en zijn knokkels trokken van de pijn. Hij voelde nog steeds hoe het bloed licht in druppels over zijn huid stroomde en hoopte niet dat hij een heel spoor had achtergelaten, al leek dat hem sterk. Hij strompelde naar een muur toe en plofte neer op de grond met een diepe zucht, nog steeds licht hijgend door het gevecht en zijn snelle gewandel. Hij hief zijn hoofd en liet zijn achterhoofd tegen de muur leunen. Hij sloot zijn ogen en bleef stilletjes zitten, nam de tijd om de adrenaline uit zijn aderen te krijgen en alle morbide gedachten weg te laten sijpelen. Eerst kalmeren, of hij kon nog wel een nek omdraaien.
//pfoe, ik moet weer even inkomen :'D




https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

14
Water
Aiko
Aiko
Student


blood rights [ OPEN ] Empty
za mei 09, 2015 7:25 pm
Aiko had in alle rust en stilte haar huiswerk gemaakt. De daken waren een prima plek om op jezelf te zijn. Dat had ze dan ook al snel ondervonden. De buitenlucht liet haar altijd ook enorm opleven. Alsof er een nieuwe energie door haar lichaam stroomde. Natuurlijk was dat niet zo enkel zo voelde het wel voor het meisje. Ze neuriede even zachtjes voor zich uit terwijl ze een paar schriften in haar rugzak propte. Misschien kon ze over niet al te lange tijd even se omgeving verkennen. Dat was iets dat zo'n beetje haar hobby was geworden. Ze miste dan ook vaak de hoogte en natuur in de bergen. Toch gaf het zitten op het dak, dat gevoel terug.

Een paar voetstappen waren hoorbaar waarop het meisje zich omdraaide en naar de jongeman toe liep. Bloed liep haast overal naar beneden en maakte dat het meisje bezorgd bij hem neer knielde. Als een tweede natuur legde ze een van haar handen op zijn knokkels en deed een poging tot helen. Het bloeden verminderde al snel terwijl ze zonder een woord te zeggen ook de pijn probeerde te onderdrukken.



https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

17 years 'ld
Beiden
Geen
Xavier
Xavier
Student


blood rights [ OPEN ] Empty
za mei 09, 2015 8:40 pm


-- everytime i close my eyes, it's like a dark paradise



Ah, daar ging hij weer. Cirkelend in zijn eigen hoofd, wegzakkend in een diepe zwarte put. Zijn oren werden gevuld met een zacht ruisend geluid, alsof er op de achtergrond een tv aanstond met witte ruis op het kanaal. Gedachten en grafische voorstellingen van geweld flitsten rond, een mengelmoes van donkere en negatieve beelden die hij had kunnen realiseren, als hij beschikking had gehad tot middelen en als de situatie juist was geweest. Hij voelde het nog steeds, de adrenaline, de woede, de vechtlust, de rilling van opwinding over zijn ruggegraat. Zijn bloed kookte, terwijl hij juist probeerde te kalmeren.

Een aanraking van handen maakte dat nog moeilijker. Ze deden hem opschrikken en recht naar voren grijpen, naar iets, een gezicht, een bos haar, of een keel. Maar hij voelde niets anders dan lucht in zijn handpalm. Zijn ogen sperden zich open en hij keek ietwat verschrokken voor zich uit, alsof hij een geest had gezien. Maar in werkelijkheid was hij geschrokken door de aanraking zelf, die afkomstig was van een meisje die naast hem zat (dus Xavier's greep ging niet richting haar, don't worry ~). Zijn mosgroene ogen gingen naar het meisje met de zwarte haren, die haar handen op zijn knokkels had gelegd om ze te helen. Ze leek op een sereen en rustig persoon, maar ook wat op een muurbloempje - iemand die hij zo zou ontwijken of niet eens zou opmerken. Welke personen Xavier opmerkte en aantrok, waren meestal de personen die op hem zelf leken qua karakter of wie alle aandacht opeisten. Die personen waren degenen waar Xavier op reageerde of waar Xavier geïrriteerd over raakte. De personen die buiten het spectrum van ''luid'' en ''aandachtszoekend'' vielen, waren degenen die Xavier over het hoofd zag of straal negeerde.

Zijn eerste instinct was om zijn hand terug te trekken, wat hij ook gelijk deed. Zijn ruwe en vooral bloederige hand gleed met een snelle beweging weg, waarna hij diezelfde hand in zijn andere omklemde alsof hij het wilde verdedigen. Zijn wenkbrauwen vormden een lichte frons op zijn opgeruwde gezicht, maar hij keek haar niet direct aan - daarvoor was hij nu iets te duizelig en ongefocust. 'Heb je nooit manieren geleerd en eerst gevraagd om een ander aan te raken? Je gaf me daarnaast bijna een hartaanval, méns.' zei hij ietwat geïrriteerd, zijn spieren plots weer compleet aangespannen. Hij begreep waar ze heen wilde met haar hulp, maar hij reageerde bijna allergisch (figuurlijk) op aanraking van anderen en al helemaal als hij verwond was en niemand om zich heen wilde hebben. Hij hielp hemzelf wel, zo was het toch altijd al gegaan in zijn leven.




https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

14
Water
Aiko
Aiko
Student


blood rights [ OPEN ] Empty
zo mei 10, 2015 12:52 pm
De jongen die ze had willen helpen, leek juist te zijn geschrokken. Ze was even vergeten dat ze niet thuis was, maar op school en dus niet diende te helpen uit zichzelf, maar het hoorde te vragen. Ze beet enkel op haar lip terwijl ze naar de jongen keek die naar haar had proberen te grijpen. Zijn mosgroene ogen stonden niet bepaald vrolijk. Ze hield zich stil, terwijl ze af wachtte wat hij zou doen. Zou hij boos worden en haar aanvallen, of enkel er wat van zeggen. Soms had ze niet al te slimme acties, hoe goed bedoeld dan ook. De jongen trok zijn hand terug als eerste instinct. Ze bleef gewoon rustig zitten en keek hem recht in zijn mosgroene ogen, geen enkele echte emotie was zichtbaar in haar ogen, behalve een soort rust. Zodra zijn hand weg was, leek hij hem te willen beschermen. Iets wat natuurlijk nergens voor nodig was, dus bleef ze doodstil zitten. In de hoop hem niet nog meer van slag te maken. Ze wist nu wel dat ze niet op dankbaarheid moest hopen. Hij probeerde haar niet aan te kijken. Ze wist meteen dat hij waarschijnlijk duizelig was, dat was ook wel voor te stellen met die wonden die hij had opgelopen. Hoe hij die had opgelopen, kon haar weinig tot niets schelen. Nee, ze wou enkel zijn wonden wat verlichten. Nu trok de kerel ook nog zijn mond open, en hij klonk zeker niet vrolijk, iets wat ze naar haar actie en zijn blik ook wel had verwacht. 'Heb je nooit manieren geleerd en eerst gevraagd om een ander aan te raken? Je gaf me daarnaast bijna een hartaanval, méns.' Klonk er iets geïrriteerd en zijn lichaam leek weer gespannen. Ze zette rustig een stap terug, nadat ze was opgestaan en zuchtte diep. 'Als je het graag zelf wilt zien op te lossen, mag het van mij ook, enkel kan ik zorgen voor minder vragen en minder pijn. Het is wat jij wilt.' Dat laatste zinnetje zei ze met bijzonder veel nadruk. Ze zuchtte diep en draaide zich al om, zodat ze weg kon lopen. Als ze hier niet gewild was, was ze niet gewild en daar hield ze het dan ook bij.

Ze ging geen tijd verspillen aan chagrijnige Astrals. Nee, zo was ze totaal niet. In haar dorpje waren ze heus wel eens verdrietig, chagrijnig of boos, enkel dan spraken ze er wel over. Dat was iets wat ze ook best wel belangrijk vond. Ze sloot haar ogen even nadenkend voordat ze die weer opende en haar rug strekte. Ze was niet bepaald de zelfverzekerdste, enkel liet ze zich ook niet altijd op haar kop zitten. Nee, als ze zichzelf moest zien te redden deed ze dat ook. Iets wat anderen niet vaak doorhadden. Uiteindelijk zou haar geduld, naar heel lang testen ook opraken. Nu nog lang niet, nee die jongen zou het zelf wel uitzoeken. Ze haalde haar lange zwarte haren rustig uit haar gezicht terwijl ze ergens verderop ging zitten en een boek uit haar tas haalde, als hij flauw zou vallen zou ze hem waarschijnlijk naar de ziekenzaal moeten zien te brengen. Fijn, ze was niet bepaald de sterkste..





Gesponsorde inhoud


blood rights [ OPEN ] Empty
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Blood, pain and victory |Open
» Flying blood
» New day ››Open
» Fly, you Fool // Open
» What Pumpkin? {Open}