Did I ask to much? { + Aiko}

✖ 18 Winters Geen **Hati** Student

Hati had al zijn schoolzooi op zijn bed gegooid en was zoals iedere goede student dan doet naar buiten gegaan. Naast hem tippelde zijn trouwe Anskire weer vrolijk als altijd. Waarom hij dat beest uberhoud had gehouden wist hij niet. Als hij hem in zijn kamer liet brak hij de boel af, had hij weer ruzie. Nam hij hem mee de lokalen in, mocht dat weer niet, kreeg hij ruzie. Ondertussen was het wel duidelijk dat waar Anskire zich ook mocht vestigen, hij ruzie kreeg. Maar hij kon die pup ook weer niet aan zijn lot overlaten of hem in een doos op de stoep zetten, al was dat wel iets waar de roodharige zin in had. Daarbij had hij zijn beest nodig voor trainingen. Als hij het bij een hond zou kunnen kon hij het ook bij een Astral. En een kijkje nemen in andermans hoofd leek hem zeker leuk, vooral als hij zo wat minder klappen kon krijgen en andere ermee kon vernederen. Wat een prachtige dag zou dat zijn als hij naar iedere vreemde kon lopen en hun grootste schaamte kon openbaren. Heerlijk. Maar voor nu was het puppycursus en af en toe gevoelens peilen bij het dier. Hmff, er kwam weinig vooruitgang in naar zijn smaak. Eenmaal op de open grond rende zijn trouwe maat er gewoon vandoor. Want zo was dat monster. Humeurig floot hij op zijn vingers en ging tegen een eik aan zitten, het koste maar enkele takken voordat hij eindelijk de aandacht terug had van zijn hond. Deze ging naast hem zitten en Hati nam zijn kop tussen zijn handen. ‘Goed, wees gevaarlijk, val Astrals aan, rijt ze aan stukken’ Hij gaf de hond een tikje tegen zijn snuit. ‘Ik wil bloed zien, ja?’ De puppy kefte. Even liet hij zijn blik vallen op een random voorbijganger en wees ernaar. ‘Anskire, ga’ En de puppy ging, zonder genade op het doel af om deze daarna vrolijk kwispelend te begroeten. Met een luide kreun liet hij zijn hoofd naar achteren vallen. Rot beest.

{ Eerste post Aiko

14 Water **Aiko** Student

Aiko had een rustige dag er op zitten. Geen lessen, omdat ze net nieuw was en dus kon ze rustig van haar gebruikelijke uitstapjes genieten. In alle rust was ze dan ook in de lotushouding gaan zitten en had ze haar ogen gesloten. Ze was er niet op voorbereid geweest dat haar rust snel verstoord zou zijn. Nee, als zij rust nam diende die en werd die niet verstoord. Ze zuchtte diep terwijl de rustige wind haar haren liet bewegen. Een rustigere dag dan deze had ze dan ook niet verwacht. Hier en daar hoorde ze vaag het getoeter van de auto's die door de rijke lui bestuurd werden. Nou ja, als je haar mening zou vragen over die rijke lui, zou ze, ze eerder arm noemen. Die rijkere Astrals wisten niets van de rust en stilte in de bergen waar zij vandaan kwam. Dat was pas zielig. Toch vond ze niet snel iemand zielig, nee iedereen diende zichzelf naar behoren redelijk te kunnen redden. Ze opende haar ogen even en stond rustig op. De wind was iets aangewakkerd waardoor ze een elastiekje uit haar fel gekleurde tas pakte en die in haar haren deed, zo had ze enkel last van haar lange pony als ze haar ogen niet vaak genoeg knipperde. Aiko zuchtte diep, ergens wist ze wel dat ze moest trainen, wou ze haar doelen behalen, maar daar had ze weinig zin in. Nee, beter zou ze gewoon rustig aan doen, zodat de natuur zijn ding kon doen. Haar arm zat zoals het moest, in een mitella. De val die ze de dag ervoor had gemaakt, had haar pols gekneusd. Echt heel veel pijn deed het niet meer, onhandig was een ding wat zeker was. Ze sloot haar ogen weer terwijl ze een tevreden toontje neuriede. Op dat moment kwam er een schattige puppy aan gerent, die gelukkig niet zoals de loebas van het schoolhoofd was. Met een klein glimlachje ging ze door haar knieën heen en begon ze de pup te aaien. Wat een schatje... Haar ogen vielen nu op een andere tiener die duidelijk niet de dag van zijn leven had. Of hij altijd zo was wist ze niet, en dat wou ze eerlijk gezegd niet weten. Ze hield van de rust, stilte en vrede die haar dagen vulde. Met een korte knik stond ze weer op en keek ze even naar de pup. Zou die van hem zijn? Ze kon het zichzelf niet voorstellen, een blije blaf liet haar zachtjes grinniken. "Ja kleine, het is een mooie dag." Fluisterde ze naar de hond voordat hij tegen haar op sprong. Ze schudde vrolijk haar hoofd voordat ze naar de hond floot en de tocht richting de tiener begon. "Kom ga, eens naar je baasje toe!" Riep ze de hond toe, die meteen voor haar uit begon te rennen, op een paar meter afstand bleef ze staan, terwijl de pup vrolijk kwispelend naar de tiener liep en blafte. Ze veegde een paar haren uit haar ogen terwijl ze even fronste. Dit was wel een heel speciale combi...

✖ 18 Winters Geen **Hati** Student

Hati keek toe hoe zijn valse waakhond teloor ging aan de opgewekte puppy die hij nu eenmaal was. Hoe aandachtsgek als het beest was kwispelde hij bij de woorden van de ander en ging uiteindelijk terug naar zijn eigenaar. De roodharige keek star naar zijn hond die zijn oor naar beneden liet vallen en twijfelend kefte, alsof hij nu pas realiseerde wat hij fout had gedaan. Maar natuurlijk kon Hati die puppy blik niet weerstaan en gaf het beest een aai over zijn bol. Hierna pakte hij Anskire op en zette hem tussen zijn benen en duwde zacht tegen zijn rug zodat hij recht ging zitten. Anskire zwiepte nog steeds opgewekt met zijn staart en keek naar de vreemde, waar Hati nog geen aandacht aan had besteed. Veelzeggend maakte hij een handgebaar en de hond begon met zijn jonge en hoge stemmetje te grommen. Het was alles behalve dreigend maar Hati was er tevreden over en gaf zijn hond een klopje tegen de schouder. Weer helemaal energiek doordat zijn baasje trots op hem was ging hij weer vrolijk kwispelen. Het ging dus nooit lukken om die hond boosaardig te krijgen, dacht hij bitter. Nu nam hij de vreemde zich op, zijn ambere ogen gleden over haar heen alsof hij keek naar een paard in de handel. Keurend, doordringend, en bijna teleurgesteld. Uiteindelijk rustte zijn blik op haar ogen, om het praten wat comfortabeler te maken voor beiden partijen. Met een halve grijns leunde hij weer naar achteren en vernauwde zijn ogen kort. ‘Je maakt mijn hond moeilijker te trainen’ merkte hij op een koele toon op. Anskire keek om naar zijn ogen en kreeg weer een aai. De puppy was zichtbaar op zijn baasje gesteld en dit maakte duidelijk dat hij meer om zijn hond gaf dan om Astrals. Dat was heel duidelijk aan zijn blik en gedrag. Maar het boeide Hati dus totaal niet, en met een beetje geluk liep het meisje nu gewoon weg en was hij er vanaf. Al gokte hij van niet, hier bleef werkelijk iedereen staan voor een praatje.

14 Water **Aiko** Student

Aiko keek even naar de puppy en toen weer naar het baasje, ze snapte niet waarom die jongen in hemelsnaam een puppy had. Alsof hij daar beter van werd, ze kreeg een naar gevoel bij hem in haar maag, een soort voorgevoel die ze niet plaatsen kon. Dat had ze wel vaker bij de personen die negatieve energie droegen, enkel besteedde ze daar weinig aandacht aan. Nee haar aandacht ging al snel weer naar de pup die ergens over leek te twijfelen. Ze kon er niet tegen als dieren niet gerespecteerd werden en dus onzeker werden of waren. Ze beet op haar lip terwijl ze haar blik even afwende. Ze wist niet wat ze hier mee aan moest. Weglopen of blijven staan. Ze wreef met haar linkerhand even over de mitella die ze om had omdat haar rechterpols gekneusd was. Toch leek de jongen een zwakke plek voor de pup te hebben, dus hield ze haar gedachten maar voor zich. Wederzijds respect zou komen, wanneer dieren en Astrals elkaar goed kende, en gezien de pup nog jong was, kon het ook zo zijn dat die nog aan zijn baasje moest wennen. De tiener pakte zijn pup en zette hem tussen zijn benen terwijl hij zorgde dat die ging zitten. Nog steeds kwispelde de pup enkel gaf de jongen hem nu een commando. Het diertje begon te grommen, dat Aiko eerlijk gezegd schattig vond. Die grom was niet angstaanjagend en zwaar, zoals die van grotere volgroeide en wat gevaarlijkere honden. Ze snapte niet waarom hij de pup wou laten grommen, was het grappig bedoeld? Met een kleine frons keek ze hem aan, haar heldere ogen stonden verward. De pup leek trots te zijn op zijn actie en weer vrolijk te kwispelen. De ambere ogen van de jonge man tegen over haar gleden keurend over haar heen, ze leek zijn bleek te negeren. Ja, ze voelde die wel enkel negeerde ze het. Ze was goed opgevoed door haar ouders, die haar hadden geleerd dit soort keuringen te door staan. Was hij teleurgesteld? Nou misschien was dat dan wel goed. Ze keek hem even aan toen hij een halve grijns opzette, en zijn ogen vernauwde. Hij keek haar recht aan en ze wou niet weg kijken dus bleef ze rustig staan. Een ongemakkelijke zucht verliet haar lippen dan wel. "Je maakt mijn hond moeilijker te trainen.' Merkte hij, nog op ook. 'Ik maak de pup moeilijker te trainen?' Vroeg ze rustig, met een zachte toon. 'Hmm, dat is niet mijn probleem.' Ze nam niet graag problemen aan, die niet van haar waren. Ze was een heler geen trainer en ook geen opvoeder.

**Gesponsorde inhoud**

» Pitterpatter ( — & Aiko )
» [Aiko] Dogs Unleashed
» Aphrodite Darlene "Aiko" Bell