Een zelf verzonnen wereld waar men de beschikking heeft over één van de vier elementen.
 

Welkom GUEST!
USERNAME
PASSWORD
Log me automatisch in bij elk bezoek: 
:: Ik ben mijn wachtwoord vergeten

Navigation

Season

Herfst
[ 8 tot 17°C ]

De herfst staat weer voor de deur en heeft scherpe winden en koude temperaturen met zich meegebracht, maar een mooie herfstdag is geen bijster zeldzaam fenomeen. De bladeren aan de bomen kleuren langzaam rood en bruin en door regelmatige regenbuien zijn er overal regenplassen te vinden.

Events

New Layout

ATF heeft een nieuwe layout, waarbij een aantal nieuwe functies zijn toegevoegd en aangepast. Klik op de volgende link om alle informatie over de nieuwe layout te kunnen lezen!

[ LINK ]


Ruff times




https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

✖ 18 Winters
Geen
Hati
Hati
Student


Ruff times Empty
vr mei 08, 2015 6:08 pm
Hati zuchtte zacht terwijl hij zijn spullen inpakte. Moest hij weer naar die verdomde training. Waarom gaven ze het niet gewoon op en lieten ze hem maar doen? Hij zou toch nooit leren lezen en hij verwachtte niet dat daar een twee drie verandering in kwam. Brommend draaide hij zich om in de open kamers waar momenteel niemand was. Op zijn bed zat Anskire, zijn pup opgewekt naar hem te kijken terwijl zijn zwarte staart vrolijk op en neer bewoog. De roodharige wierp zijn blik de lucht in, alsof daar het antwoord lag. ‘Kom op, wees angstaanjagend’ sprak hij tegen de warmbruine hond terwijl hij diens hoofd vastklemde tussen zijn handen. Maar Anskire kefte enkel en probeerde op deze afstand gewoon zijn gezicht te likken door zijn tong uit te steken. Hij gaf de hoop ook op bij dit beest, in al die tijd had hij nog steeds geen fatsoenlijke band kunnen leggen, maar misschien lag dit aan de leeftijd van de pup. Snel griste Hati zijn rugzak van het bed af en klopte tegen zijn bovenbeen, waardoor zijn partner volgde. Er mochten eigenlijk geen dieren het gebouw in maar er was geen denken aan dat Hati zijn pup onverzorgd achterliet. Dat beest kon werkelijk waar alles om hem in de problemen te brengen, dan kreeg hij nog liever strafwerk en een preek. Eenmaal bij het hoofdgebouw keek hij de hond strak aan. ‘Anskire, stil zijn’ sprak hij streng terwijl hij zich concentreerde op een illusie. Rode ‘vlammen’ bogen zich om het diertje heen en al snel was hij weinig tot niet zichtbaar, het was in ieder geval genoeg om hem naar binnen te krijgen. Meteen liep hij door naar het hoofdkantoor waar hij klopte. Zonder echter op antwoord te wachten wierp hij de deur open en liep naar binnen, de verstopte Anskire achter hem. ‘Hey vrouwe Fealwen, het is weer tijd om me tevergeefs te laten lezen’ sprak hij met volle moed erin. Achter hem klonk een klein kefje en met zijn charmantste glimlach ging hij zitten, alsof hij het zo niet te horen was. Damn die hond, hij deed het er gewoon om.

{ Eerste post Fealwen en sorry het is flut xD



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Ruff times Empty
za mei 09, 2015 11:20 am
Fealwen keek even op de klok en legde toen haar pen neer, waarna ze allerlei dingen klaar begon te zetten. Gelukkig was haar kantoor niet al te klein, dus één leerling voor bijles kon ze wel kwijt. Hij had waarschijnlijk niet in een groot lokaal willen zitten en op deze manier kon ze ook nog wat verdergaan met haar eigen werk. Ze zette een tafel, die over was geweest in één van de lokalen, tegen de muur aan de zijkant en zette er ook een stoel bij. Dit was misschien wat ongebruikelijk, maar de vraag was ook dringend geweest en ze vond dit een prima oplossing. Het was haar taak om de jongen bijles te geven en als ze hier dan ook kon zijn, was ze alsnog bereikbaar voor anderen.
Wat er aan de hand was? Een leerling hier, Hati, had lessen nodig in lezen. Zonder geletterd te zijn kwam je tegenwoordig niet ver meer in deze wereld, dus zodra het duidelijk werd dat hij een analfabeet was, had Fealwen hem lessen voorgesteld. De jongen leek echter niet zo gemotiveerd meer te zijn en de vorderingen die hij maakte waren naar zijn eigen smaak misschien niet altijd genoeg. Toch was Fealwen niet echt de persoon om op te geven. Hati zou er veel tijd in moeten stoppen en het zou veel moeite kosten, maar iedereen kon het leren. Daar was ze van overtuigd.

'Goedemiddag,' groette ze Hati, zodra hij binnengelopen kwam. Ze was er zo ondertussen wel aan gewend dat de jongen niet klopte. Sommige leerlingen voelden daar gewoon de behoefte niet toe en Fealwen vond het ook niet per se een probleem. Ze had een afspraak met hem en verwachtte hem, dus dan kon ze er wel overheen kijken. Hoe erg en pietluttig ze ook met de regels was. Hati had zijn eigen spullen bij: een boek met de taalregels, een schrift om in te oefenen. Ze negeerde zijn pessimistische uitspraak verder en wachtte tot hij zat. Even fronste ze toen het kefje weerklonk. Was dat wat zij dacht dat het was? Het was maar een kort geluid geweest, ze was niet zeker van wat ze gehoord had. Voor nu besloot ze er dan ook even geen aandacht aan te besteden. Paranoïde was ze nu ook weer niet. Bela leek echter de jongen heel interessant te vinden en liep naar hem toe, begon de grond rondom de stoel te besnuffelen. Fealwen keek even naar haar eigen hond, maar besloot hem te laten. Als Hati er een probleem mee had, zou hij het wel laten weten.

'Goed, pak alsjeblieft je spullen, Hati,' vroeg de vrouw van hem. 'Vorige keer zijn we gebleven bij het oefenen en leren schrijven van het alfabet en daar wil ik graag verder mee gaan. Schrijf alsjeblieft de letters in de juiste volgorde in je schrift en zeg ze er ook hardop bij.' Fealwen had als uitgangspunt genomen dat de jongen wel kon spreken, wist wat woorden betekenden; hij wist alleen niet hoe ze eruit zagen. Daarom wilde ze hem het alfabet leren. Dat kon hij vast wel opzeggen, hij kende de klanken en de letters. Vorige keer had ze hem daarom het alfabet laten opzoeken en opnoemen. Nu vond ze het belangrijk dat hij de letters allemaal apart zou leren zien, leren kennen en uitspreken. Op die manier zou hij de klanken kennen en als hij het uiterlijk van de letters kende, kon hij woorden in klanken opbouwen. Een goede basis was het begin. Bela liep nog steeds uitgebreid te snuffelen en keek Fealwen af en toe aan, alsof hij iets leek te merken. Fealwen keek wel naar Bela, maar zag verder niets en besloot er nog niets aan te doen. Hati leren lezen was op het moment belangrijker.



https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

✖ 18 Winters
Geen
Hati
Hati
Student


Ruff times Empty
za mei 09, 2015 12:53 pm
Hati had nooit basisschool les gehad. Voor hem was het meteen werken geweest en nog zwaar werk ook. Dankzij het schipperswerk was hij echter wel goed geworden in dingen inschatten, berekenen en navigeren. Taal aan de andere hand, nee. Het was al een wonder dat hij niet te vaak terug viel in zijn eigen taal. Aangezien de algemene omgangstaal niet zijn eerste was. Daardoor kwamen er ook enkele andere moeilijkheden met zich mee, omdat de jongen vaak dacht in zijn koude woorden en ze om moest zetten naar wat logisch voor andere. Daarbij had hij de neiging sommige klanken verkeerd te zetten en zijn lichtte accent hielp er ook niet mee. Al met al was het voor Hati veel te veel moeite. En wat had je aan lezen en schrijven? Helemaal niks. Maar het moest en dankzij het feit dat hij analfabeet was liep hij snel achter bij lessen en werd hij hierdoor moeilijk. Dat was logisch ook, iedereen begon te werken en hij kon niet mee doen, dan moest hij ook wát doen niet waar? Echter vonden de leraren dit niet zo fijn en werd hij vaak weggestuurd. Het deerde de jongen echter niet.

De roodharige jongen nam plaats op de stoel tegenover het schoolhoofd. Niet zozeer gemotiveerd te beginnen en meer een man van actie zijnd begon hij rond te kijken. Hoe vaak hij dit wel niet had gedaan was niet meer bij te houden. Maar de aandacht van de 18 jarige kon overal naar uit varen zodra het maar niet lezen en schrijven was. Daarbij bleef hij liever in beweging en was hij veel vaker fysiek bezig dan mentaal. Dit stoorde dus ook in zijn concentratievermogen. Toen Bela, hij kende ondertussen de naam van diens hond wel, rond zijn stoel snuffelde begon hij het beest te aaien. Het was een vreemd gezicht dat zo’n bruut typ helemaal omsloeg bij dieren. Na de hond even te hebben aangehaald was het tijd voor de les. Hmff.

Bij het commando rommelde Hati in zijn tas en haalde er een boekje en schriftje uit. Beiden konden wel wat meer TLC gebruiken. Maar dat was te verwachten bij Hati. Toen hij de opdracht kreeg fronste hij en sloeg het schriftje open, na wat bladeren vond hij een lege bladzijde en sloot even zijn ogen. ‘A’ begon hij vanzelfsprekend terwijl hij een heel lelijke A in zijn schrift schreef. Maar het had wel wat weg van een hoofdletter A dus tevreden ging hij door naar de tweede letter. ‘B’ De B ging ook nog goed, naja, hij had gewoon twee rondjes op elkaar gezet en tadaa, een B. Maar hier kwam de C, en in Hati’s thuistaal zaten er geen C nog Z in het alfabet. Hier kon hij dus ook niet uitkomen, maar hij wist dat er wat zat. ‘SK’ sprak hij dus ook twijfelend, terwijl hij in zijn schriftje een K maakte. Zo werd het in ieder geval in zijn taal gedaan. Dus hij verwachtte hetzelfde van hetgeen wat hij nu leerde. ‘D’ Maar in plaats van een D maakte hij er een Etha van. Een D met een streepje, al was de uitspraak bijna hetzelfde. Aangezien hij nu al wist dat het verkeerd ging zuchtte hij gefrustreerd en keek met een dodelijke blik richting het schrift, alsof hij het ieder moment aan stukken ging schuren. Maar die kans kreeg hij niet, want op dat moment begon zijn puppy opgewekt te blaffen naar Bela. Aangezien die pup enorm veel van honden, Astrals, alles hielt kon hij zichzelf niet meer stilhouden. De illusie begon te rimpelen en binnen mun van tijd zag je Anskire in al zijn glorie staan. De hond begreep echter wel wat er gaande was en liet zijn oortjes hangen, en daar kon Hati niet tegen op. Zuchtend wenkte hij de pup die aan gehuppeld kwam en nam het beestje in zijn armen. ‘Ik kon Anskire niet alleen laten’ ging hij meteen al in de verdediging terwijl hij zijn hond aaide. Ondertussen probeerde hij de illusie terug te maken, maar meer dan wat donker rode ‘vlammen’ om zijn lichaam, die hij zelf niet opmerkte kwam er niks. Deze waren enkel een uiting van zijn emoties en deden hun eigen zin, verslagen drukte Hati de hond dichter tegen zich aan. Hij kon Anskire dus echt niet achter laten en dit was een van de vele voorbeelden waarom dit problemen bracht. Klaar om hem en zijn hond te beschermen keek hij strijdlustig naar het schoolhoofd.



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Ruff times Empty
zo mei 10, 2015 9:40 pm
Terwijl Bela wat rondsnuffelde en zich door Hati liet aaien, zat Fealwen er zowat onbewogen bij. Het was alweer een paar jaartjes geleden dat ze zelf les had gegeven en ze merkte dat ze de manier van handelen die daarbij kwam kijken weer op moest halen. Deze baan behelsde een totaal ander takenpakket en een andere houding. Je moest hier echt de touwtjes in handen hebben en niet proberen op hetzelfde niveau te komen als de leerlingen. Het was niet de bedoeling dat je kennis deelde, het was meer het punt dat je alles in de hand kon houden. De omschakeling ging steeds iets natuurlijker naarmate de jongen vaker langskwam, maar het feit dat hij niet helemaal stond te springen om te leren maakte het niet makkelijker.
Toch volgde de jongen netjes haar orders op en pakte zijn boeken. Fealwen had nu al een paar keer geobserveerd dat, hoewel hij er nogal ruig en onvriendelijk uitzag, Hati het goed kon vinden met dieren. Alsof hij dan iets meer op zijn gemak was, iets toegankelijker voor de rest van de wereld. Tenminste, zo interpreteerde zijzelf het. Daarom liet ze Bela ook in de kamer tijdens deze les; als het de jongen kon helpen, deed ze het graag. Soms was straffen gewoon niet de manier om iemand te motiveren en kon je beter wat vriendelijker zijn om het leerproces op te starten. Fealwen hield ontzettend veel van haar regels, maar ze wist ook wel dat bekrachtigen beter werkte dan straffen. Vooral deze jongen, die toch al niet zoveel zin had in dit hele gedoe, kon dat wel gebruiken.

De vrouw keek toe hoe hij een beginnetje maakte aan het alfabet. De A en de B gingen prima, maar toen hij bij de C kwam bespeurde ze dat het mis ging. Ook de D was niet helemaal zoals hij behoorde te zijn en net toen de vrouw in wilde grijpen, gebeurde er iets anders. Er verscheen een pup, die blijkbaar Anskire heette. Fealwen zuchtte intern. Eigenlijk moest ze de puppy wegschoppen en Hati een waarschuwing geven. Maar in haar eigen kantoor liep ook een hond rond. Schoorvoetend herinnerde ze zich wat ze net gedacht had; bekrachtigen is beter dan straffen. De jongen had zijn pup gepakt en klemde die tegen zich aan, beschermend. Ergens voelde Fealwen de enorme drang om de puppy gewoon op te pakken en buiten te zetten. Regels waren regels en een paar zielige emoties waren geen reden om regels te overtreden. Maar aan de andere kant, zeurde haar medeleven, waren de regels meer richtlijnen en gebeurde er niets ergs als de regel in deze kamer overtreden werd.
Intern zuchtte Fealwen, maar ze bleef bij haar eerdere standpunt. Als de puppy erbij was, zou Hati misschien wat meer zin hebben om te leren en zich wat gesterkt voelen. Zijzelf had ook altijd ontzettend veel gehad aan de nabijheid van haar pup, dus ja. Fealwen, die nog steeds tegenover Hati zat, keek de jongen aan en vroeg daarmee om zijn aandacht. 'Ik wil hier duidelijke afspraken over maken met jou, Hati,' begon ze. Haar blik was streng, omdat ze echt wilde dat hij hier goed naar zou luisteren. 'Ik zal het toestaan dat je Anskire meeneemt naar de bijlessen. Hij moet dan echter wel bij Bela zitten, zodat hij je niet stoort tijdens het maken van werk. Verder wil ik benadrukken dat de regel over huisdieren in overige lessen blijft bestaan. Is dat duidelijk?' Ze had nu weer uit de rol van juf moeten stappen. Eigenlijk moest je dan vragen of iemand het ermee eens was, maar als schoolhoofd moest ze haar regels in stand houden en respect soms enigszins afdwingen. Fealwen keek de jongen aan en wachtte tot ze een antwoord had. Hij zou Anskire zelf wel bij Bela neer kunnen zetten.

Daarna besloot Fealwen verder te gaan met de bijles. 'Laten we verdergaan met je les,' zei ze, weer wat vriendelijker dan net, tegen Hati. Ze stond op en liep naar hem toe, zodat ze dingen in zijn schrift aan kon wijzen. 'Voordat je verder gaat met het alfabet, wilde ik je ergens op wijzen.' Ze bleef naast hem stil staan en wees op de 'K' die in zijn schrift stond. Dat kwam natuurlijk doordat hij deze taal helemaal niet als moedertaal sprak. Ze had in zijn dossier gelezen dat hij als moedertaal een andere taal sprak en was er eigenlijk vanuit gegaan dat hij daarnaast deze taal ook goed beheerste. Nu ze deze fout bemerkte, moest ze dat herzien. 'Dit lijkt op een letter die in het alfabet dat ik je wil leren pas later voorkomt. Volgens mij zit je helemaal goed als het om je moedertaal gaat. Daarom lijkt het mij een goed idee om eerst het alfabet dat jij kent op te gaan schrijven en dat letter voor letter te vergelijken met het alfabet dat we willen leren. Wat vind je daarvan?' Ze hoopte dat hij op die manier in zou zien waar de verschillen zaten en hoe hij dit alfabet aan zijn eigen alfabet kon linken. Wie weet zou dat helpen.



https://2img.net/h/oi61.tinypic.com/35hlfl1.jpg

✖ 18 Winters
Geen
Hati
Hati
Student


Ruff times Empty
ma mei 11, 2015 5:57 pm
Bij de woorden van het schoolhoofd klemde hij zijn kaken op elkaar en keek hij zo vechtlustig terug dat het een wonder was dat hij niet opsprong om haar een klap te geven. Maar zo zat Hati nu eenmaal in elkaar, hij was een moeilijkdoener en het was vaak zijn weg of geen weg. Daarbij was vechten beter als lezen en schrijven, al zo vond de roodharige dat. Maar op het einde wist hij dat hij hier weinig kon maken en dat hij al blij genoeg moest zijn dat Anskire hier mocht blijven. Immers was hij al vaker in de problemen gekomen door die pup en zijn onvermogen die alleen te laten. Ondertussen keek Anskiere rond en kefte vragen, niet goed snappend wat er aan de hand was en de bedoeling van een strenge blik kennend. ‘Goed dan’ mompelde hij onwillig, al was het meer als eerst. Hierna zette hij zijn bruine pup op de grond en gaf deze een aai. ‘Ga met Bela spelen’ sprak hij zacht, alsof het een prive gesprek was tussen alleen hij en de hond. Hierna wees hij naar de hond van de ander en al snel huppelde de pup richting Bela toe. Eenmaal dat geregeld leunde hij weer achterover in zijn stoel en keek star naar zijn schriftje. Oh ja, dát. Maar er kwam al snel een betere oplossing voor het leerprobleem. En hoewel Hati niet goed kon lezen kon hij wel het alfabet van zijn taal opnoemen en schrijven, al was het lelijk. Dus hij sloeg een bladzijde om en begon met een simpele rij letters A ‘A en B is hetzelfde. Maar er zit een Á tussen’ alsof hij het uitlegde aan het schoolhoofd. In zijn schriftje schreef hij onder elkaar: Aa Áá Bb. Zoals zijn thuistaal voorschreef gingen ze hierna al meteen over op een D. Die hij ook netjes opnoemde en opschreef. Het was duidelijk dat hij bij het schrijven wat moeite had maar het vele malen soepeler ging dan bij de algemene taal. ‘Eth’ Vervolgde hij simpel waarnaar zijn handen de grote en kleine letter opschreven; Ðð. Even keek hij opzij naar Anskire die nu vrolijk aan Bela snuffelde en af en toe zijn pootje tegen de andere hond aan probeerde te drukken, speels. Even keek Hati op, zijn blik vragend, moest hij doorgaan? Wat had dit voor zin. Hij moest leren lezen en dat ging hem alles behalve goed af. Anskire kefte plots, merkte toen dat Hati verbaast en afstraffend naar hem keek waardoor hij zijn oortjes even liet hangen en toen stil verder ging. Dieren waren beter als Astrals, wat voor dier zou Fealwen zijn? Afgeleid bekeek Hati haar, hmm. Ze leek in zijn ogen wel op een vogel, een hele strenge militaire vogel. Misschien een gans, ganzen waren gemeen, yup. Fealwen was een gans. Wacht, waar was hij ook alweer mee bezig?



https://2img.net/h/i1302.photobucket.com/albums/ag133/MightyCape/A%20Icon%206_zpsovsjkemd.jpg

41
Negatief
Water
Fealwen
Fealwen
Schoolhoofd


Ruff times Empty
di mei 12, 2015 8:50 pm
Even vreesde ze dat de jongen zou proberen haar uit te dagen tot een duel om over de uitkomst van deze discussie te vechten. Ze zag vechtlust in zijn ogen en hoe hij het hondje tegen zich aanklemde. Fealwen voelde zich echter niet bedreigd door deze halve uitdaging en bleef terugkijken, koel. Ze wist dat haar ervaring groter was en dat ze de jongen makkelijk af zou kunnen weren als hij wat ging proberen. Maar daarbij ging ze ook uit van zijn volwassenheid en het feit dat hij haar niet aan zou vallen om zoiets. Ze bewoog niet en bleef hem aankijken, tot hij een beslissing maakte. Fealwen mocht zelf dan niet zo intimiderend overkomen, ze was zeker niet van plan hier al bang van te worden. Dat leidde tot niets.
Ze wendde haar blik pas af toen Hati toegaf en Anskire naar Bela toestuurde. Toen zocht ze even contact met de grote hond, om aan te geven dat hij bij de pup moest blijven. Bela leek het te begrijpen en gaf de pup een enorme lik, waarna hij een beetje met hem liep te spelen. Mooi. Dan kon zij zich weer concenteren op de reden dat Hati hier was: analfabetisme bestrijden. Ze gaf hem zijn 'nieuwe' opdracht en bleef bij Hati staan om te kijken hoe het ging en zelf nog wat mee te krijgen van het alfabet. Het was immers haar taak om straks parallelen te trekken tussen de twee alfabetvormen.

Hati begon braafjes en kwam tot de letter die - waarschijnlijk -equivalent was aan de E. Hij raakte echter al snel afgeleid, maar dat nam Fealwen maar voor lief. Ze kon hem niet op alles aan gaan pakken, Hati moest toch wat motivatie overhouden. Ze negeerde de afgedwaalde blik die hij op haar wierp en keek nog even in het schrift. 'Je kunt nu dit stukje van jouw alfabet gelijk stellen met degene die we willen leren,' zei Fealwen. Ze pakte zelf een pen en trok een lijn tussen de A en A, de B en de B. 'Deze had je zelf ook al aangegeven. Maar dan gaan we verder en zien dat er in dit alfabet een 'C' zit en bij jou niet,' zei ze. Ze schreef een nette C onder Hati's eigen alfabet. Daarna schreef ze een correcte D. 'Dit is de volgende letter die ook in jouw alfabet zit, alleen zonder streep. En de Eth valt gelijk te stellen aan onze E.' Fealwen schreef ook die letter er bij en keek Hati toen weer aan. 'Ik denk dat je het nieuwe alfabet beter aan kan leren als je het vergelijkt met je eigen alfabet. Op die manier heb je een aanknopingspunt en zie je dat je eigenlijk veel letters al kent. Alleen de C is nieuw, de E verschilt vrij veel, maar de D bijvoorbeeld, is bijna identiek.' Fealwen hoopte dat haar uitleg enigszins duidelijk was voor de jongen, of dat hij er in ieder geval in mee zou gaan. Onbewust volgde haar blik die van Hati en ze keek even naar Bela die met de pup speelde. Bela leek soms zelfs nog wel een puppy, zo enthousiast was hij. Het ging echter mis als hij tegen iedereen op wilde springen, gelovend dat hij nog miniscuul was. Maar nee, de samojeed was een flinke hond en Fealwen had er al meerdere malen over moeten denken of ze Bela toch maar niet aan zou lijnen. Dat had ze echter nog niet over haar hart kunnen verkrijgen. 'Je kan nog een stukje aan het alfabet schrijven en kijken of er nog meer overeenkomt,' adviseerde Fealwen. Ze snapte best dat dit saai kon zijn, maar als hij het alfabet niet kende zag zij niet in hoe hij ooit verder ging komen. En vanuit haar oogpunt moest de jongen dat simpelweg accepteren.





Gesponsorde inhoud


Ruff times Empty